เคยเฝ้าถามตัวเองในกระจกเงา ว่าตัวเรามีค่าพอไหม....... ที่จะสามารถเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของใครๆ เข้าไปดูแลหัวใจเป็นคนที่มีความหมายของใครสักคน แต่แล้วก็ได้พบกับความจริง ว่าสิ่งที่ฉันทำไม่มีค่าจนรู้สึกสับสน คนอย่างฉันคงไม่สามารถดูแลใจใครสักคน เป็นคนไร้ค่าที่ยืนอยู่บนพื้นดิน อ้างว้าง...เดียวดาย ไม่มีใครมองมา..... น้ำใสๆไหลจากตาของคนที่ไม่มีความหมาย เป็นคนหนึ่งที่คงต้องอยู่คนเดียวจนวันตาย แต่อย่างน้อยชั่วชีวิตก็ยังอยากมีความหมายกับใครซักคน
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:40 น. - comment id 222458
เธอยังมีอีกหลายสิ่งคอยเป็นเพื่อนนะ... ทั้งตัวเราเอง..และปากกากับหนังสือสักเล่ม... พวกเค้ายังรอให้เธอ...ไปหาเค้านะ..*-*
28 กุมภาพันธ์ 2547 03:01 น. - comment id 222499
คิดมากไปรึเปล่าเนี่ยเรา แค่เพียงเขา คนเดียว ทำเอาท้อ รู้ไว้นะ..ไม่ใช่เขา ก็ยังมีใครอีกหลายคนที่เฝ้ารอ อยากให้เธอเข้ามาพะเน้าพนอใกล้ๆ แสนยินดี เธออาจไม่มีค่าสำหรับเขา รับรู้ไว้ด้วยเถอะตัวเรา..เขาก็ใช่มีค่ากับเรามากมายนี่ ในเมื่อต่างคนต่างไม่มีค่าพอต่อกัน..ก็พอกันที จากวันนี้..หาคนที่มีค่า..สำหรับเราบ้างละกัน.. *-* แหะๆๆๆ เค้าและเราต่างไม่ได้เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของชีวิตของกันและกันเพราะงั้น ก็เริ่มต้นหาใหม่ได้...*-* @^_^@
28 กุมภาพันธ์ 2547 14:41 น. - comment id 222660
ฉันคงไม่ใช่คนๆนั้นของเธอ จึงไม่มีค่าในสายตาเธอเสมอไม่ว่าทำดีแค่ไหน เธอคงไม่เหลียวตามามองสักครั้งให้ฉันอุ่นใจ สิ่งที่คงทำได้แค่เก็บเอาไว้ในใจคนเดียว ปลาวาฬสีน้ำเงินก็กำลังอ้างว้างเหลือเกิน แต่ก็มาเป็นกำลังใจให้ช็อกโกแล็ตเสมอนะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 16:04 น. - comment id 222677
กลอนเศร้าจังอะ แต่งก็ยังเพราะเหมือนเดิมค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 22:15 น. - comment id 222787
พู่กันของหูกวาง....ค่ะปากกากับกระดาษจะไปเขียนล่ะค่ะขอบคุณนะค๊า......พี่กวาง หนามไม้ไผ่......ค่ะจะจำไว้ค่ะขอบคุณมากๆเลยนะจ๊า.. ปลาวาฬ.......อ้างว้างอยู่เหรอได้ไงเนี่ย!! มีช็อกแล็ตทั้งคน เด็กหญิงสานฝัน...ขอบคุณค่ะแต่คงไม่เพราะเท่ากลอนของตัวเองหรอก.....จริงมั้ยคะ!!
29 กุมภาพันธ์ 2547 15:54 น. - comment id 223058
เธอยังมีฉันคนหนึ่ง ที่จะรักและคิดถึงเธอเสมอ แม้ฉันอาจจะไม่ใช่ใครที่เลิศเลอ แต่ฉันก็รักเธอเสมอนะคนดี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*