จากกันไปวันนี้เลยก็ได้ จะต่างกันเท่าไหร่-เร็วหรือช้า เมื่อที่สุดแล้วก็ต้องเอ่ย...คฎลา อย่าให้ฉันทนดวงตา ..ที่ไม่มีความห่วงหา..อย่างเคย.. เหนื่อยแล้วกับการเหนี่ยวรั้งหรือร้องขอ มันเกินพอกับการถูกเมินเฉย มันล้าที่จะฝืน..ให้ทุกอย่างกลับคืนมาเหมือนเคย และอะไรๆมันควรลงเอยกันเสียที่ ฉันจะลืมคืนวันที่ผันผ่าน ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นกัน...วันนี้ ไม่ต้องพูดอะไรเพราะฉันเข้าใจดี.. เธอหันหลังไปวันนี้... ฉันก็ลืมเธอวินาทีนี้...เช่นกัน