.......ราวควันสีชมพู..........

tiki

...ราวควันสีชมพู...    
tiki  
ที่ยามสอง....มองไป.......ในครานั้น
อายุฉัน......เพิ่งสิบเจ็บ......ยังจำได้
เป็นลูกสาว......หนึ่งเดียว......สวยใสวัย
พ่อเพิ่งพา......ออกไป......งานเต้นรำ
สวมชุดแส็ค......สั้นสี่นิ้ว......ขึ้นเหนือเข่า
สวมถุงน่องบางเบาเร้าดำขำ
ชุดลูกไม้สีชมพูซับในดำ
หืมม์...งามล้ำออกแบบกันมันกับมือ..!!
ในงานแรก......เต้นรำ......แห่งงานบอลล์
สโมสร......วิศวะ......ศิษย์พ่อหรือ?
ลูกศิษย์พ่อ......หล่อเหลา......เร้าร่ำลือ
มาโค้งกาย......ผายมือ......พาเยื้องกราย
เป็นงานแรก......ใจยังอ่อน......เจ้าอ่อนไหว..
มิเคยได้......อยู่ภายใต้......ประคองหมาย
เพลงลีลาศ......บอลล์รูมซึ้ง......ตรึงมิวาย
ยามเต้นคล้าย......ลอยไป......ในวิมาน
โอ!..พี่ขา......ความรู้สึก......ไม่นึกฝัน
พี่สลัก......อ้อมแขนนั้น......ให้ฟุ้งซ่าน
ทั้งยังเด็ก......กระเจิงใจ......ในมือมาร
ดังรักหวาน......ฝากใจ......มิได้เลือน
แต่..พี่...นั้น......น่าเสียดาย......ที่หมายพี่
รู้ข่าวจี๋......ปรากฎกาย......คล้ายเกินเพื่อน
เธอซาบซ่า......เคียงเคล้า......มาตักเตือน
**น้องหรือจ๊ะ......พี่คือเพื่อน...สนิทหัวใจ**
รู้ว่าเขา......มีที่รัก......ต้องหักกล้ำ
เจ็บและจำ......ใจมันโง่......เจ็บไฉน
มิอยากเห็น......อีกทั้งชาติ......เจ็บขาดใจ
ไม่อยากใกล้......ไปให้ไกล......ใยเพ้อลวง..?
เป็นสิบปี......ที่ไม่พบ......สบแต่ชื่อ
.ลงหนังสือ....เขียนหน่วยงาน   .สานโชติช่วง
ครั้นวันพ่อ......สิ้นชีวิต......ปลิดปลดปวง
เขาก็ล่วง.....ก้าวมางาน.....พ้องพานตา
คือคำถามที่ยิงมาคราเมื่อพบ
*เราไม่สบ......พบกันนาน.....นานหนักหนา?*
จำแม่นยำ.....ใบหน้างาม.....เทพยดา
*สิบห้าปี...ค่ะพี่ขา.....*..แล้วเมินไป...
เขาไม่ผิด.....ฉันไม่ผิด.....เราไม่ผิด
แต่สะกิด.....แล้วมันเจ็บ.....คุณรู้ไหม
ไม่มองหา.....ไม่แลตาม.....ไม่ถามผู้ใด
คือวันที่มา.....แล้วคือวันที่ไป.....ไม่พบอีกเลย..!! 

ให้มันปิดต่อไปนะคะ..
ทางใครก็ทางมัน..!!!
Babys heart... **ในนามของความรัก...อันเลือนหายไป 
ทิกิ_tiki ....
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน