เวียนหัวตัวเมื่อย เอื่อยเฉื่อยเรื่อยไป เดินแทบไม่ใหว อยู่ไปวันวัน สับสนหม่นหมอง ร่ำร้องโศกศรร ใจยังหวั่นหวั่น คิดเรื่อยเปื่อยการ ไม่ได้โกรธใคร ให้ใครสงสาร ตัวฉันทั้งนั้น วันนี้ฉันเบลอ บ้าไร้สาเหตุ สังเวศพร่ำเพ้อ ฉันชักเป๋อเป๋อ โอ้ยใครช่วยที...
26 กุมภาพันธ์ 2547 16:42 น. - comment id 221935
มาช่วยรักษา ความบ้าให้หาย ให้เธอสบาย เหนื่อยกายไม่มี มาช่วยแวะเวียน มาเปลี่ยนวิธี ให้เธอสบายดี อย่างที่ฉันเป็น *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 17:50 น. - comment id 221986
สงสัยจะขาดวิตามินเอ็มค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:18 น. - comment id 222206
จะบ้าอย่างไรไม่ว่าอย่าบ้ารัก มันจะชักตัวเราให้หัวหมุน เมื่อเกิดรักมากไปไร้การุณ ไม่หัวหมุนแต่ยังไร้ซึ่งเงินตรา. อิอิ แก้วประเสริฐ. เก่งมากบ้ายังรู้ตัว อิอิ