ตีสามกว่ากลับจากนนท์มาถึงบ้าน เข้ามาอ่านคำกลอนวอนจากเพื่อน สองวันก่อนไม่ได้อยู่ออกจากเรือน ไปแวะเวียนดูปะป๋าเพราะห่วงใย กลับมาแล้วจะต่อกลอนวอนสักหน่อย มาเรียงถ้อยร้อยคำรักที่เราได้ ปรนนิบัติวัฐฏากปะป๋างัย สุขหัวใจ ได้กระทำ อิ่มหนำใจ ตื่นตอนเช้า ข้าวต้มมา หาถึงที่ เคียงคู่ดี ด้วยหมูหยอง นั่งมองหมาย อ้าปากหน่อย ปะป๋า จะป้อนงัย นั่งหลับใน ใยกัน หรือว่างอน พอสายหน่อย พาปะป๋า ไปท่องเที่ยว ขับรถเดี๋ยว มุ่งสู่ ดูเมืองสวย ผ่านแม่กลอง เขาย้อย....... วันก่อนค้างไว้พาปะป๋าไปเที่ยว รีบมาเชียวมาต่อกลอนเรื่องรักรัก ผ่านแม่กลอง เขาย้อย ที่รู้จัก เลยแวะพักทานข้าวร้านประจำ ปะป๋าจ๋า สบายใจ ขึ้นบ้างเปล่า ไร้เรื่องราว รบกวน ไร้ถ้อยคำ พาเดินสาย เที่ยวไป แสนชื่นฉ่ำ ฟังน้ำคำ หนูบ้าง อย่าอับเฉา วันนี้หนู มาเป็นเพื่อน ของปะป๋า รับปากว่า จะดูแล ไม่ให้เหงา จะปรนนิบัติ ห่วงใย ทุกค่ำเช้า จนกว่าเรา จะตาย หายจากกัน ด้วยความรัก ที่ยิ่งใหญ่ มีให้พ่อ ไม่รั้งรอ รีบทำ ไม่คอยฝัน มีเวลา ห่วงหา คอยดูกัน นับแต่วัน เติบใหญ่ ใต้ชายคา
23 กุมภาพันธ์ 2547 06:42 น. - comment id 220015
พ่ออยู่ท่านคุ้มเราทุกร่มเกล้า ท่านดูแลเป็นที่พึ่งแก่เราทั้งกายใจ ดูแลปรนนิบัติท่านไฝ้ให้เป็นสขุ ประเสริฐแล้วค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 12:59 น. - comment id 220078
ความรักระหว่างพ่อกับลูกนั้น บางครั้งเป็นสิ่งที่ อยู่ในความรู้สึก มากกว่าการแสดงออก พายุ สุริยะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 14:56 น. - comment id 220124
คุณพ่อและคุณแม่เป็นผู้ที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตลูก ๆ ทุกคนค่ะ กลอนน่ารักดีนะค่ะ