เจิดจรัส ทอแสง ใจดวงน้อย เย็นย่ำคล้อย ไล่เรี่ย เคลียพุ่มไม้ เสียงหรีดหริ่ง นกกา ก้องพงไพร เราเคยได้ ยินมาครา อดีตกาล อายุขัย ตอนนั้น ย่างแปดขวบ แม่คอยรวบ ใส่อกไว้ ใจวาบหวาน หลับตาพริ้ม ยิ้มย่อง มองแม่นาน เหมือนวันวาน...ไม่น่าผ่านมาหลายปี แม่จ๋าหนู อยากได้ ดอกไม้นั่น แม่หยิบพลัน ส่งให้ ไม่เคยหนี แม่จ๋าหนู แสนเหนื่อย ขอพักที แม่สุดดี เข้ามาปลอบ ส่งน้ำเย็น แม่จ๋าหนู ง่วงนอน ขอจูบหน่อย ยื่นแก้มย้อย ให้ลูกจูบ ไม่หลบเร้น แม่จ๋าหนู หนาวจัง อากาศเย็น แม่คอยเป็น เพื่อนนอน ให้อุ่นกาย แม่จ๋าหนู คิดถึง ปะป๋ามาก แม้ลำบากใจ ก็โทรหา ไม่เคยหน่าย แม่จ๋าปะป๋า ใยช้าจัง ไม่มาง่าย แม่เบียงกาย ตอบว่า...ป๋ายุ่งงาน เดี๋ยวก็มา เป็นอดีตที่ แสนหวาน และเศร้าหมอง แม่คอยป้อง รักเรา ไม่ท้อหนา จนป่านนี้ รักมั่นคง ไม่เลือนลา ประดุจฟ้า มีดาว อยู่ข้างกัน
23 กุมภาพันธ์ 2547 05:08 น. - comment id 219993
:)
23 กุมภาพันธ์ 2547 10:29 น. - comment id 220045
แม่ เท่านั้นที่จะให้ความรักความเอ็นดู อย่างบริสุทธิใจ แม่ เท่านั้นที่จะเสียสละให้ลูกได้ทั้งชีวิตและเลือดเนื้อ มุ่งหวังแต่จะให้ลูกมีความสุขความเจริญ แม่ เป็นผู้มีแต่ ... ให้ ...
23 กุมภาพันธ์ 2547 12:01 น. - comment id 220060
รักแม่มากในชีวิตที่คิดได้ คือทุกอย่างมากบรรยายในคุณค่า ที่สุดของแผ่นดินหรือพื้นธารา ยังไม่สามารถเทียบค่ากับอุราที่ให้แม่ *-*รักคุณแม่เหมือนกันค่ะ กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
23 กุมภาพันธ์ 2547 21:58 น. - comment id 220338
..คิดถึง..แม่..เหมือนเรน..ตอนนี้เลยคะ.. ..อยากออดอ้อนแม่... ..ขอแค่ ..หอมแก้ม..คืนนี้.. รับโทร ..จากมามี้... ..เรนดีใจ.. ที่สุดเอย.. เรน.. แวะมา ทักทายนะคะ..
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:52 น. - comment id 222465
มือสองมือเฝ้าโอบอุ้มและฟูมฟัก เคยให้นอนหนุนตักแล้วเห่กล่อม ยุงเหลียบลิ้นเรไรไม่ให้ตอม เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเจ้ามา .................................................... ต่อให้หน่อยน่ะครับ