ท่ามกลางจราจรที่วุ่นวาย มองหาคนข้างกายกลับไม่มี อยู่คนเดียวเปลี่ยวกาย ยามค่ำคืนแสนหนาวเหน็บ ................................... เด็กน้อยไร้บ้านไร้รัก ไร้คนเข้าใจแลเหลียว ซีดเซียวผอมเพรียวหัวโต ร้องโฮไร้คนเหลียวแล ..........................
21 กุมภาพันธ์ 2547 15:45 น. - comment id 219116
สงสาร เด็กน้อย ข้างถนน ที่ถูกคน ทอดทิ้ง ไม่แลเหลียว ต้องอยู่ อย่างตัว คนเดียว ไม่มีใคร แลเหลียว สงสารจัง
21 กุมภาพันธ์ 2547 15:49 น. - comment id 219121
เสียงร้องของเด็กหญิง..ข้างทาง แม่จ๋านู๋หนาวและเหงาเหลือเกิน นู๋ย่ำเดินฝ่าความมืดด้วยความหิว ได้ยินเสียงสายลมร้องดังวีดวิ้ว ใบไม้ปลิวพัดผ่านตัวนู๋ไป นู๋เหนื่อยและเมื่อยเหลือเกินจ๊ะ นู๋นั่งพักตรงนี้สักเดี๋ยวจะได้ไหม แต่แม่ต้องสัญญากับนู๋น่ะจะไม่ไป หรือเดินไกลจนตัวนู๋ตามไม่ทัน แม่จ๋านู๋กลัวกลางคืนจังเลยจ๊ะ นู๋กลัวนะที่จะต้องนอนหลับฝัน นู๋ไม่รู้จะต้องนอนฝันร้ายอีกกี่วัน ปีศาจมันจ้องทำร้ายนู๋จ๊ะแม่จ๋า แม่จ๋าแม่นู๋คงเดินต่อไปอีกไม่ไหว ทางมันไกลเหลือเกินนู๋อ่อนล้า เสียงของนู๋คงสั่นเครือและแหบพร่า โอ้ ! แม่จ๋านู๋หมดแรงแล้วจริง จริง ถ้าวันนึง นู๋ ต้องตายอยู่ตรงนี้ คงเป็นผีตัวเล็ก ๆ ที่ศพถูกทอดทิ้ง พอนานเข้าคนแถวนี้ก็ลืมแล้วซึ่งทุกสิ่ง ลืมเด็กหญิงที่ร้องหา..รักของแม่..ตามข้างทาง +++ เคยแต่งไว้นานแล้ว เห็นกลอนบทนี้ของคุณก้อเลยอยากร่วมแจม เด็กที่เขียนในกลอนนี้ก็เป็นเด็กผู้หญิงข้างทางคนหนึ่งที่เรียกร้องหาแม่ ทั้ง ๆ ที่เกิดมาก็ไม่เคยเห็นแม่เลยสักครั้ง +++
22 กุมภาพันธ์ 2547 08:41 น. - comment id 219484
..ความต่าง..ระหว่างฉัน... กับความจริงนั้น..ผูกพัน .. ที่ฉัน..ได้.. .. ช่าง..ห่าง..แสนไกล.. ..เคยถามตัวเองไว้ .. คืออะไร.. ในความจริง.. ..เร่ร่อน.. หาที่นอน.... สัญจร .. อกแม่ .. มาแอบอิง.. ..โลก..จะเคลื่อน..หรือหยุดนิ่ง... แค่..หญิง.. คนนั้น ..ที่ฝัน .เฝ้ารอ.. ..แม่.. กับความรู้สึก ... ..แค่นึก .. ก็ ..ทุกข์ท้อ... แค่ ..อยากให้ ..โอบกอด..เติมต่อ.. ..แค่แอบพ้อ .. ..จะรอ.. แม่ อึกครั้ง... แบบ.. เรน..หัดแต่ง..นะคะ..
22 กุมภาพันธ์ 2547 09:56 น. - comment id 219517
เด็กน้อยไร้บ้านไร้รั ไร้ถิ่นพำนักอาศัย ไร้คนดูแลเห็นใจ ไร้ใครเมตตาปราณี *-*เป็นอะไรที่เศร้ามากในความรู้สึก ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในสังคมของเราเลยนะคะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 14:58 น. - comment id 219721
น่าสงสาร.. น่าสงสาร..