. . . ใ น ข ณ ะ ที่ เ ร า เ ดิ น ค น ล ะ เ ส้ น ท า ง . . . ฉันยังคงมีความอ้างว้าง . . . เข้ามาถามหา คงเป็นเพราะยังจำเธออยู่ . . . ในแววตา ไม่เคยมีสักครา . . . จะลืมเธอ ในขณะ ที่ใครอีกคนกำลังเสียใจ ร้องไห้ฟูมฟายถึงใคร เสมอ เสมอ แต่กลับอีกคน ไร้หัวใจ ลืมทุกสิ่งที่พบเจอ ลืมวันที่ฉันมีเธอ และลืมเรื่องระหว่างเรา คงเพราะฉันอ่อนแอเกินไป เธอเลยหันไปใส่ใจ ตัวเขา เขาดีกว่าฉัน หรือเธอลืมความฝันระหว่างเรา เธอจึงให้เขามาแทนที่กัน เคยรู้บ้างไหม ว่าทำใครเขาเจ็บปวด และต้องทนร้าวรวด กับสิ่งที่เธอมอบให้นั้น ขอให้ระหว่างเขาและเธอ อย่าต้องเจอเหมือนกัน เพราะเขาอาจไม่ทนเหมือนเช่น . . . คนอ่อนแอ ลืมเธอเท่าไร ตัดใจ ไม่เคยขาด จนต้องปาด น้ำตา ของคนที่พ่ายแพ้ เจ็บปวดร้าวรวด เป็นใครที่เธอไม่แคร์ นี่หรือ คือผลตอบแทนรักแท้ที่เธอ . . . มอบให้แก่กัน . . . ไม่รู้จะส่งอะไรดี นึกขึ้นมาได้เลยแต่งมาเล่นๆค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 218501
เรื่องหนึ่งชาย สองหญิง ความจริงเศร้า ต้องเจ็บปวด รวดร้าว อีกฝ่ายหนึ่ง สุดท้ายแท้ แต่ชะตา มาดูดดึง ให้เขาซึ้ง กับใคร อีกฝ่ายตรม คิดว่าเป็นเรื่องแต่งเล่นนะครับ
20 กุมภาพันธ์ 2547 07:43 น. - comment id 218602
แต่งเล่น แต่จริงใจค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:23 น. - comment id 218655
ในขณะที่ฉันกำลังอ้างว้าง แต่เธอกับไม่ห่างจากตัวเขา แต่ขณะที่ทุกอย่างระหว่างเรา ไม่มีเหมือนก่อนเก่าที่เคยมี แต่สำหรับเธอเปลี่ยนผัน เธอมีเขานั้นชิดใกล้ตรงนี้ ไม่เคยเศร้าเหมือนฉันสักที เพราะความรักที่มีก่อนนี้ไม่มีจริง *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้เก่งดีนะค่ะ*-*