แม้โลก ยังพัดโบก ชะตากรรม กงเกวียน เวียนย้ำ จำหวนไห้ ชีวิตคน บนทาง ที่ยาวไกล มีจุดหมาย คือใจสิ้น ชั่วนิรันดร์ ความหมดมอด ถอดฝัน วันเวลา รอยน้ำตา ควาทรงจำ แลความฝัน อยากกลับคืน ยืนกับเรา ตราบเท่านาน ลบเลือนล้าง รอยวังวัน เงียบงันใจ ฤาชะตา ตลกหลอก กลับกลอกคน เกิดมาทน ก็ทุกข์ล้น แสนอ่อนไหว แค่นี้หรือ คือชีวิน ต้องสิ้นใจ จากกันไป ตลอดไป ตลอดกาล เกิดแก่ เจ็บตาย ไม่วายจาก มันแยกพราก อายุขัย ใจอาสัญ เช้ายังเห็น เย็นจากไป แสนไกลกัน อยากบอกลา ว่าวันนั้น อย่าหวั่นใจ หลับนิรันตร์ วันคืนจบ พบพอแล้ว คงไม่แคล้ว เป็นธุลี เถ้าที่ใส่ โกฐกระดูก ผูกคืนวัน ที่ผันไป การจากไป และไฟฟอน ที่รอนราญ
พู่กันของหูกวาง 19 ก.พ. 2547 18:30 น. - ID 47072 
1206
12
0
19 กุมภาพันธ์ 2547 18:39 น. - comment id 218441
ผมอ่านแล้วร้องไห้.. ทำไมคนเราถึงต้องสิ้นไป..โดยที่คนที่เค้ารัก ยังเป็นห่วงเขา ไม่อยากให้ชีวิตคน ต้องจบลงด้วยความตาย... สิ่งนึงที่มันขาดหาย..คือชีวิตที่ครั้งนึงเคยอยู่เป็นเพื่อนกับเราตั้งแต่เล็ก.. วันคืนมันช่างผ่านไปเร็วนัก..ไม่รู้ว่าวันพร่งนี้มันจะเกิดอะไรต่อไป... น้ำตาที่ไหลในวันนี้..พร่งนี้มันจะหยุดไหลไหม อยากเปลี่ยนอาลัย..เป็นควาสทรงจำ ชีวิตคน..ทำไมต้องเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ เมื่อต่างคนต่างก็พอใจในวันที่มีอยู่..และยินดีที่จะมีมันตลอดไป.. อยากจะมีชีวิตอยู่เพื่อดูแลทุกคนไปเรื่อย ๆ อะไรที่มันไม่แน่นอน..มักทำให้เราตั้งตัวไม่ทันอยู่เสมอ..และรวมถึงชีวิต.. หรือมีเพียงเพราะ..อยู่รอวันสิ้นใจ.. ผมขอร่วมอาลัย..และขอร้องไห้กับชีวิตสั้น ๆ ของมนุษย์ด้วยคนครับ...
19 กุมภาพันธ์ 2547 19:00 น. - comment id 218451
:)ส่งใจร่วมให้อีกคนค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 19:00 น. - comment id 218452
:)ส่งใจร่วมให้อีกคนค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 21:21 น. - comment id 218494
ชีวิตนี้ แขวนอยู่ บนเส้นด้าย อยู่หรือไป วันใด ไม่อาจรู้ เห็นคนใกล้ จากไป ใจหดหู่ รู้ทั้งรู้ ว่าวันหนึ่ง มาถึงเรา
19 กุมภาพันธ์ 2547 22:03 น. - comment id 218506
ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ สำหรับคนที่ท้อแท้สิ้นหวังความจริง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่ที่ผมทำดีก็เพราะว่าผมมีเพื่อนๆครับเพื่อนคือทุกสิ่งเพื่อนเหมือนคนที่คอยให้คำปรึกษาคอยแนะนำสิ่งที่เราทำไม่ดี ผมภูมิใจมากเลยครับที่มีเพื่อนแบบนายหูกวาง
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:50 น. - comment id 218536
หน้าส่วนตัว
------>มาขอบคุณ..ด้วยใจ..กับบทกลอน...
ที่มอบให้ กับภูตะวัน ตะวันรอน
มาเวียนวน..เขียนงานที่นี่..เย้าแย่..เขียนงาน..ให้กับคนนั้น..คนนี้..มากมาย....
-------> ก็จะมีแม่จิตร....ที่เขียน..ให้พี่..เป็นน้องชาย..ที่ดี..ที่ต้องดูแลกัน..ตลอดมา
-------> วันนี้...มีน้องชาย..คนที่ 2 พู่กันของหู
กวาง....ที่ไม่เคย..ห่างหายไปไหน....ติดตามอ่านงานพี่เรื่อยมา...
------->วันนี้.สิ่งดี ๆ ..ที่น้องมอบให้...ซึ้งใจ..
ในความเอื้ออาทร.......บทกลอน..ที่สวยงาม..
-------->ขอน้อมรับด้วยใจ....และขอคงไว้..
ซึ่งความผูกพัน..และห่วงใย...ระหว่างเรา.....
มีกำลังใจ..มากมาย...ก่ายกอง....
--------->ช่วงนี้..พี่..อาจจะเขียนงานเศร้า ๆ...
แบบเวลา..ที่เราโดนจุดที่สะเทือนใจ...
เราต้องใช้เวลา...ในการปรับอารมณ์มาก ๆ...
---------->สุดท้าย...ขอบคุณมากมาย...และรัก..ห่วงใย..น้องชายเหมือนกัน....
ขอบคุณค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:35 น. - comment id 218548
อ๊อฟเป็นอะไรหรือเปล่า
กลอนเศร้ามาก ๆ เลยนะ
เราเป็นห่วงนะ
มีอะไรก็โทรมาคุยกับเราได้นะ
ถึงเราจะเรียนจบกันแล้ว
แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันนะ
.......อ๊อฟเพื่อนรัก.......
20 กุมภาพันธ์ 2547 10:47 น. - comment id 218617
เป็นกำลังใจให้นะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2547 11:26 น. - comment id 218633
กลอนไพเราะ เนื้อหาดีมากเลยค่ะ ซึ่งก็ขอร่วมแสดงความเสียใจกับคุณพี่ภูตวันด้วยแล้วกัน (บทแบบนี้ไม่ขอแจมนะค่ะ ความสามารถไม่ค่อยจะได้เรื่องเลยค่ะ กับเรื่องแบบนี้ ก็เลยขอคอมเม้นท์เป็นข้อความแทนแล้วกันนะจ๊ะน้องชาย)
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:39 น. - comment id 218667
อ่าวจิ๊กโกะมาอ่านด้วยเหรอ อ๊อฟคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเอะหรือว่าคอเคล็ด อิอิ แวะมาทักทาย(อีกและทุกวันเลย)
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:41 น. - comment id 218668
*****คุณปลาวาฬสีน้ำเงินครับ...ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากครับ *****พี่หญิง...ขอบคุณมากนะครับที่มาเป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวไทโพเอ็ม..ซึ้งเรื่องแบบนี้ พู่กันเองก็อาจจะเป็นคนนอกที่ให้กำลังใจ และ ความเป็นห่วงในฐานนะพี่น้องเท่านั้นเองเนอะครับ *-*
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:47 น. - comment id 218671
*****พี่ทิกิ..ขอบคุณมากนะครับ *-* *****พี่ชัย..มันคงเป็นกงกรรมของคนเรา เวียนไปไม่นานก็มาถึงเราละครับ *****มันส์ฝรั่ง...เราก็ดีใจที่ได้มารู้จักเพื่อนอย่างนาย *****พี่ภูตะวัน...ผมเสียใจและอาลัยกับความเป็นเนื้อหนังที่ตอ้งมีวันร่วงโรยนะครับ...พี่ของพี่ก็คงมีความสุขที่ได้พ้นจากโรคร้ายไปเสียที.. *****เสียงเรียกจากสายลม...ไม่ได้เป็นไรจ๊ะ..สบายดีเหมือนเดิม เพียงแค่เหงา ๆ นิดหน่อย อะไรสะกิดก็จะร้องไห้แล้วล่ะครับ...
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:54 น. - comment id 218675
ตอบเยอะจัง แล้วเสียงเพียกจากสายลมครับ หูกวางแค่คอเคล็ดแล้วเศร้าครับไม่มีอะไรมากหรอกถ้าเป็นอะไรจะรายงานไปเป็นระยะๆ นะ.......อิอิ
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:31 น. - comment id 218696
คิดถึงพู่กันของหูกวางกับมันสืฝรั่งจังเลย เสาร์นี้อย่าลืมไปเรียนพิเศษกันนะ
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:53 น. - comment id 218710
:)
20 กุมภาพันธ์ 2547 15:41 น. - comment id 218741
*****มันส์ฝรั่ง...คุยกันเองเลยนะเอ็ง...แหม่ *****เสียงเรียกจากสายลม..เราก็คิดถึงเหมือนกัน.. *****คุณรดาครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยม..ยิ้มสวยมากครับ อิอิ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
