หน้าส่วนตัว
บทกลอนนี้ สำหรับ ซีอิ้ว ที่ฉันรัก
ซีอิ้ว เป็นลูกสุนัขพันธ์ผสม ( ล๊อดไวเลอร์ กับ ดัลเมเชี่ยน ) อายุ 10 เดือน
เพศผู้ ตัวสีดำมันสนิท แต่หน้าอกและขาเป็นลายจุด นิสัยขี้เล่น
ร่าเริง ซุกซน ประจบมาก ชอบกระโดดกอดและชอบนั่งตัก ( รู้ไม๊ว่า
ตัวใหญ่ พ่อหนักน้ะ ) เวลาอาบน้ำให้เสร็จชอบเล่นเย่อผ้าเช็ดตัว
กินง่าย ถึงเวลานอนบอกว่า ซีอิ้ว เข้านอนลูก จะเดินเข้ากรง
นอน นอนกัดของเล่นหลับปุ๋ยเลย พอตอนเช้าพ่อจะมาเปิดกรง
ให้ออกมาวิ่งเล่น เช้า - เย็น ได้เห็นกัน
แต่คืนวันที่ 18 ก.พ. 2547 เวลา 2000 น. พ่อกลับมาจาก
ทำงานนอกบ้าน ซีอิ้ว ไม่วิ่งมารับ ( คงมาไม่ไหวแล้ว )
เรียก ก็ไม่มา นอนอยู่ที่ประตูทางเข้าบ้าน ไอและหอบมาก
พ่อ - แม่และลูกชาย รีบอุ้มขึ้นรถพาไปหาหมอทันที
หมอรักษาพยาบาล ฉีดยาให้ 2 เข็ม ให้ยาเม็ดมากิน อีก 3 ซอง
ตอนกลับบ้านแม่ให้แวะซื้อเนื้อตุ๋นที่ชอบไปให้กิน
พอถึงบ้านใส่ชามให้กินก็ไม่กิน ( คงกินไม่ลง ) พ่อป้อนให้
กินได้ 2 - 3 ชิ้น แล้วไม่กินอีก แม่ป้อนยาหลังอาหารให้
จัดที่นอนให้นอนลูบหัวลูบหาง บอกให้หายไวไวน้ะ
ตอนเช้าวันที่ 19 ก.พ. 2547 เวลา 0540 น. แม่รีบตื่นมาดู
จัดหาอาหารไว้ให้ แล้วแม่ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงาน
พ่อออกมาดูลูบหัวลูบตัว ซีอิ้ว ได้แต่มองพ่อด้วยสายตาเศร้า ฯ
พอพ่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาเห็นซีอิ้วนอนตายแล้ว
พ่อเสียใจจนน้ำตาคลอ สงสารจับใจ
... ขอเขียนบทกลอนไว้อาลัยให้เจ้าน้ะ ....
วันนี้ เป็นวัน ที่ฉันเศร้า
สุนัขเราแสนรักมาตายจาก
ด้วยเพราะรักผูกพันกับมันมาก
รวดเร็วนักจากไปไม่หวนคืน
เคยวิ่งเล่นวิ่งไล่ได้สนุก
คลายความทุกข์จากใจให้กับฉัน
แต่วันนี้ไม่มีเหมือนวันนั้น
ต้องจากกันฉันแสนเศร้าเหงาใจคน
ขอให้เจ้าไปเกิดเป็นมนุษย์
บริสุทธิสุกใสดั่งใจฝัน
มีชีวิตที่สดชื่นทุกคืนวัน
ส่วนฉันนั้น ... ขอย้ำคำ ... จำไม่ลืม ......
sun strom 19 ก.พ. 2547 12:16 น. - ID 47057 
3187
2
0
19 กุมภาพันธ์ 2547 13:05 น. - comment id 218273
เข้าเน็ทเมื่อตอนเที่ยง มาอ่านเจอ ไม่คิดว่า พี่พายุ จะมีเรื่องเศร้าเกิดขึ้นกับ ตัวเอง มัทเองก็ไม่ได้ส่งข่าวให้พี่ทราบ เพราะเมื่อเช้าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นิดหน่อย ตอนที่ออกมาทำงาน เพราะรีบเกินไป แขนถลอกเพราะครูดกับประตูรถ รถยนต์ ต้องเข้าอู่ คนต้องไปโรงพยาบาล กลับเข้าที่ทำงานตอนเที่ยงตรง ออนไลน์แล้วไม่เจอพี่พายุค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะสำหรับเจ้าซีอิ้ว ทุกอย่างย่อมมีกรรมเป็นของตัวเอง พระท่านว่าไว้ค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 13:58 น. - comment id 218298
เข้าใจความรู้สึกของคนดี ด้วยฉันก็มีสุนัขนี้เป็นเพื่อนเล่น มีมากมายเล่นกันได้ทุกเช้าเย็น จึงรู้สึกในสิ่งที่คุณเป็นว่าเช่นไร *-*ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะคุณพายุ สุริยะ (กลอนไพเราะมากเลยค่ะ) อ้อขอฝากความห่วงใยถึงคุณมัทนีด้วยนะค่ะ หวังว่าคงไม่เป็นอะไรมากนะค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ*-*
20 กุมภาพันธ์ 2547 08:37 น. - comment id 218609
... ขอบคุณ คุณผู้หญิงไร้เงา ที่น่ารัก นิสัยดีมาก ให้กำลังใจกับทุก ฯ คน ดีใจที่มีเพื่อนเช่นคุณน้ะ
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:14 น. - comment id 218652
ความผูกพันและชิดใกล้ทำให้เกิดห่วงหา..เมื่อเขามาจากไปคนที่เหลืออยู่ก็ต้องพบกับความเหงาและอ้างว้าง..หากฉันสามารถเป็นกำลังใจให้คุณได้..ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณ..ถ้าจะให้ลืมเจ้าซีอิ๊ว..เป็นใคร ใครก็คงลืมไม่ได้ใช่ไหมคะ..ขอให้คุณเก็บเจ้าซีอิ๊วไว้กลางหัวใจตลอดไปนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 14:11 น. - comment id 220106
ขอบคุณมากครับ คุณ อุ่นไอรัก
26 กุมภาพันธ์ 2547 12:07 น. - comment id 221765
เสียใจด้วยนะคะ หาซีอิ๊วตัวที่ 2 มาทดแทน แต่อย่าลืมซี๊วตัวแรกนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2547 16:23 น. - comment id 221924
ขอบคุณ คุณน้ำปลาครับ คงทดแทนกันไม่ได้ครับ ความรู้สึกต่างกันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
