วาเลนไทม์ แก้วประเสริฐ อดีตฝังจำ รักเอ๋ยรักมอบรักเอยวันที่ฉันรัก สมานสมัครรักตัวเขาเฝ้าห่วงหา ช่างพาจิตซาบซึ้งหวลหาทุกเวลา ที่ผ่านมาฝันฉันนั้นหวานเร้ารึงใจ กุหลาบแดงสีสวยสดปานโกมุท บริสุทธิ์สุดเสน่หาด้วยใจสุดผ่องใส ริบบิ้นชมภูร้อยรัดมัดฉันด้วยดวงใจ แสนวิไลเอิบอิ่มนำไปมอบให้ทุกๆปี ชีวิตผ่านเธอฉันถนอมไว้ช่างสวยสด ช่างเอมโอษฐ์สดสวยโลดแล่นด้วยสุขี ทั้งภาพพจน์จรดไว้ตลอดเวลาทุกนาที มิได้มีสิ่งใดแผ้วพาลทำให้ต้องกลั้นใจ วินาทีนาทีชั่วโมงผ่านไปด้วยใจรัก ทุกๆปีจักส่งมอบไว้ให้ด้วยใจอันสดใส เหมือนเวรกรรมนำพรากสุดห่างไกล โอ้หัวใจเราสองแทบแยกแตกลงพลัน วันคืนนั้นฝันผลึกตรึกความคิด สองเราจิดฝากจันทราดาราสวรรค์ แสงจันทราดาราพรายคล้ายรู้กัน จิตใจฉันสองนั้นฝากไว้กับโชคชตา วันเดือนปีผ่านไปใจยังคงรำลึก วาเลนไทม์ยังผลึกลึกล้ำสุดหรรษา พอสิ้นเสร็จบทกาลแห่งวันเวลา คงจะมาร่วมสมภิรมย์ชมชิดเชย โชคชตาผันผวนสุดช้ำระกำจิต โดยไม่คิดว่าจะมาแยกแตกใจเอ๋ย เธอลืมเราผันแปรใจให้เราไม่เสบย ประเพณีเอ๋ยมันสำคัญนั้นหรือเธอจึงทำ วันนั้นหนอพอรู้ข่าวเศร้าช้ำระกำจิต แทบไม่อยากมีชีวิตจิตดวงใจให้หมองช้ำ เกิดเป็นคนทั้งทีทำไมฉันผิดหรือเธอจึงทำ เธอรู้ไหมฉันมันช้ำแทบจะดิ้นสิ้นวายชนม์ น้ำตานองรอรักยากสุดจะหักคิด วาเลนไทม์ใยมาสะกิดดวงใจฉันให้สน เขาเอมรักวันนี้เจ้ามากมายหลายชุมชน แต่ฉันหม่นหมองใจจนไม่อยากแลมอง วันวาเลนไทม์ผ่านฉันจึงได้มานั่งคิด จึงประดิษฐ์บทกลอนอักษรมิเป็นสอง เพื่อมอบให้มิตรรักทั้งหลายอันก่ายกอง ที่ได้ลองเล่นบทรักกันในวันวาเลนไทม์. แก้วประเสริฐ. เขียนไปด้วยหัวใจอ่านร้าวรอนผ่อนอดีตที่ทำให้ช้ำระกำใจในวันวาเลนไทม์. เคารพ. Poem ID : 46818 - ผู้ชม 2 ผู้ตอบ 1 Written by : แก้วประเสริฐ Posted by : Source : อดีตลึกล้ำฝังใจ Date - Time: 15 ก.พ. 47 - 15:18 Note : มอบให้แก่มวลมิตรสหาย E-Mail : khumkhemkaew@hotmail.com URL : www.thaipoem.com ICQ : - ส่งให้เพื่อน เพจ-มือถือ เก็บหน้านี้ไว้ Bookmark แจ้ง Admin ความคิดเห็น : เพื่อนๆเอ๋ย. รักนั้นมีคุณค่ายิ่ง หากยังหวานดุจดั่งน้ำอมฤตที่โชลมจิตเรามั่นนั้นคงอยู่ หากรักนั้นผันแปรซิปรวนไป โอ้ไม่ว่าใครๆจะแสนช้ำระกำใจ.........แก้วประเสริฐ. จาก : แก้วประเสริฐ. รหัส 6104 รหัส - วัน เวลา : 220267 - 15 ก.พ. 47 - 15:24
15 กุมภาพันธ์ 2547 21:39 น. - comment id 216778
อดีตเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถที่จะกลับไปแก้ไขได้ แต่เราสามารถเลือกที่จะจำอดีตได้
15 กุมภาพันธ์ 2547 22:01 น. - comment id 216801
วาเลนไทน์ทำระทมขื่มขมนัก แทบจะหักในจิตคิดเอาเฉา แต่ก่อนนั้นกุหลาบน้อยส่งให้เรา แต่ตอนนี้ไม่มีเขาเราไม่ได้ชม กลับมีความขื่นขมระทมจิต มาใกล้ชิดสนิทให้ขื่นขม วาเลนไทน์จึงดูแลความระทม ที่มาชิดกับกมลให้ช้ำใจ *-*อดีตไม่ใช่ปัจจุบัน ซึ่งเอาไม่สามารถจะแก้ไขมันได้ค่ะ แต่ถ้าอนาคตเราสามารถจะทำได้ เพียงแต่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด อนาคตก็จะสวยงามเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้พบเจอคนที่ใช่ในความเป็นจริงนะค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งได้ดีค่ะ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2547 13:13 น. - comment id 216965
เราขอขโมยบทกลอนเอส่งอาจารย์หน่อยนะ