ภาพสุดท้าย...สุดสายตา

ภีม

เป็นเพียงความว่างเปล่าฉันเฝ้าหา
เป็นเวลาห้วงกาลผ่านเลือนหาย
เป็นความเศร้าเข้ากุมสุมใจกาย
หวังทำลายให้ขื่นขมตรมหัวใจ
     คือมองเธอสุดสายตาเดินลาจาก
ยืนเป็นซากโรยราน้ำตาใหล
เคยสัมพันธ์มั่นรักปักหัวใจ
แต่เธอตัดสายใยไปจากกัน
      รักไม่หยั่งรากแก้วจึงแคล้วคลาด     
ไม่สามารถไขว่คว้ามายาฝัน          
ตายทั้งยืนฝืนซากตากตะวัน			
เพราะเธอลืมคืนวันสัมพันธ์ใจ
      เธอเดินจากลับหายตัดสายฝัน
เกินกว่าฉันขัดขืนฝืนดึงไหว
ภาพเธอจากหายลับจับตรึงใจ
เป็นความจริงตราไว้ไม่ลืมเลือน...ฯ				
comments powered by Disqus
  • ลีน

    23 ตุลาคม 2544 00:07 น. - comment id 15810

    เศร้าจังค่ะ วันหลังเดี๋ยวลีนเอาน้ำไปรดให้ ฮือไ
  • มดน้อย

    23 ตุลาคม 2544 00:20 น. - comment id 15811

    เศร้าจังนะ
  • โคลอน

    23 ตุลาคม 2544 00:42 น. - comment id 15820

    "รักไม่หยั่งรากแก้วจึงแคล้วคลาด".... อืม..ชอบมากเลยสื่อความไม่ยั่งยืนของความรักได้ดีมากเลย....เศร้ามากเลยนะ....ภีม
  • คะน้า

    23 ตุลาคม 2544 02:06 น. - comment id 15839

    ซึ้ง...กรีดลึกถึงก้นบึ้งเลยทีเดียว
  • dokkoon

    26 ตุลาคม 2544 11:16 น. - comment id 16182

    เศร้าแล้วยังเพราะอีกด้วยหละ ชอบจัง เพลงก็เพราะด้วยนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน