เป็นเพียงความว่างเปล่าฉันเฝ้าหา เป็นเวลาห้วงกาลผ่านเลือนหาย เป็นความเศร้าเข้ากุมสุมใจกาย หวังทำลายให้ขื่นขมตรมหัวใจ คือมองเธอสุดสายตาเดินลาจาก ยืนเป็นซากโรยราน้ำตาใหล เคยสัมพันธ์มั่นรักปักหัวใจ แต่เธอตัดสายใยไปจากกัน รักไม่หยั่งรากแก้วจึงแคล้วคลาด ไม่สามารถไขว่คว้ามายาฝัน ตายทั้งยืนฝืนซากตากตะวัน เพราะเธอลืมคืนวันสัมพันธ์ใจ เธอเดินจากลับหายตัดสายฝัน เกินกว่าฉันขัดขืนฝืนดึงไหว ภาพเธอจากหายลับจับตรึงใจ เป็นความจริงตราไว้ไม่ลืมเลือน...ฯ
23 ตุลาคม 2544 00:07 น. - comment id 15810
เศร้าจังค่ะ วันหลังเดี๋ยวลีนเอาน้ำไปรดให้ ฮือไ
23 ตุลาคม 2544 00:20 น. - comment id 15811
เศร้าจังนะ
23 ตุลาคม 2544 00:42 น. - comment id 15820
"รักไม่หยั่งรากแก้วจึงแคล้วคลาด".... อืม..ชอบมากเลยสื่อความไม่ยั่งยืนของความรักได้ดีมากเลย....เศร้ามากเลยนะ....ภีม
23 ตุลาคม 2544 02:06 น. - comment id 15839
ซึ้ง...กรีดลึกถึงก้นบึ้งเลยทีเดียว
26 ตุลาคม 2544 11:16 น. - comment id 16182
เศร้าแล้วยังเพราะอีกด้วยหละ ชอบจัง เพลงก็เพราะด้วยนะ