มาหยุดตรงนี้นานนัก มองคนที่ผ่านไป สับสนนะ.... ใจเป็นเช่นไร... มันอาจอยู่ลึกเกินไปที่จะรับรู้ได้ จริงเท็จอย่างไร.............ไม่จำ ปวดร้าวเช่นไร.......................ไม่เข็ด อยากห่วงใยดูแลเขาสิ... ความปรารถนาดี ความรู้สึกดีๆ หรือความห่วงหาอาทร ความรักของคนผ่านทาง...หรือไร สมน้ำหน้า... เธอไปไกลตั้งนานแล้วนะ มองยังไม่มอง อย่าว่าแต่ทักเลย....... คงจบได้แล้วล่ะ..........หัวใจเอ๋ย เพียงความบังเอิญของกาลเวลาที่ได้พบกัน บนเส้นทางสายนี้....... เธอไม่ตั้งใจ. ไปเถอะ....กลับไปอยู่กับสิ่งที่เป็นจริงของตัวเอง จะได้ไม่หวนคำนึงถึง และทึกทักง่ายๆอีก ไม่ต้องสับสนอีกแล้วนะ.......ไม่ต้องกลับมาอีก วันนั้น.... เธอตั้งใจจะมาบอกลา...ครั้งสุดท้าย ...............เธอไร้หัวใจ........ตุ๊กตาไล่ฝน ถึงอย่างไร... ขอให้มีความสุขแท้จริงสักครั้งนะ.
14 กุมภาพันธ์ 2547 13:19 น. - comment id 216111
เมื่อเขาจะจากไกล อย่ารั้งไว้เลยคนดี เพราะรั้งไว้ตรงนี้ ก็ไม่สามารถรั้งใจที่ไม่ใยดีให้กลับคืนมา *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
14 กุมภาพันธ์ 2547 18:38 น. - comment id 216286
แล้วสักวัน....คุณก็จะพบกับตัวจริงของคุณ
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:42 น. - comment id 216308
กลอนของคุณเก๋ดีนะคะ...