แต่ปางก่อน!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=100
(แต่ปางก่อน)
พุดพัดชาขอวางจิตวิญญาณรักรจนา
ผ่านช่อดวงดอกไม้หวานหวาน
ผ่านงาน*แต่ปางก่อน*ถึงดวงใจทุกดวง
ในร่มรักเรือนไทย 
ที่ที่ ทุกๆบทกลอน จะมีความหมายกับใครสักคนนะคะ
********

ดวงใจ..
บันทึกนี้
จากใจผม..ลูกผู้ชาย
ตรงไปตรงมา..
และอาจจะ...
รจนาสั้นๆรวบรัดรักร้อยรัดรึงให้คลี่คลาย
ในวันแห่งความรักนี้


ที่ผมมิได้มีความรู้สึกว่า
จะต้องให้ค่าความพิเศษสำคัญต่างกว่าวันใด
ก็เพราะว่าสำหรับผมวันไหนไหน
ผมก็ยังเป็นผมผู้มีกมลละไมละเมียดเหมือนเดิม
จะเพิ่มมาก็แค่ตัวเลขตามอายุ

และนี่ก็คือ....
นามสมมุตินับกับวันคืน
ที่โลกยังคงหมุนไปหมุนไป
ไม่รีรอผู้ใดก็เท่านั้นก็เท่านี้
จะรับรัก ได้กุหลาบกี่สีกี่ดอก พอกรักล้นใจ
ก็หนีไม่พ้นเชิงตะกอนพอกันฉันเธอ
มิพักเพ้อครวญยามพบพรากจาก


และก่อนสิ้นแสงตะวันชีวี
จะวันดีอย่างไร 
หากหัวใจแสนร้าย
ก็เกิดมาตายเปล่าเปลืองเพียงนั้น 
หัวใจผมแม้นจะช่างฝัน
ก็มิเคยติดกับเกาะเกี่ยวกับวัตถุใดใด
ที่มากมีมากมายมาร่ายมนตรา
ท้าทดสอบความอยากได้ใคร่อวด
ให้ปวดศรีษะ ปวดใจ 
เป็นหนี้บัตรเครดิตใดใด
ให้สถิตพาหาหฤโหดดอกเบี้ย
เพลียใจกันไปทั้งเมือง
มิเรืองรุ่งแรงอิสระพ้นพันธนา


และนี่คือ
หัวใจแผกผิด
คิดมิเหมือนใครของผมในหลายๆเรื่องทางโลก
ที่เพียรพยายามอยากอยู่เหนือโลกลบโศกสุข..
รู้หยุดพันธนาการใจ..พ้นวงกรรม
นำทาง..ห่างๆคำว่ารักรักรักมากมายมากมี
ที่มักหนีน้ำตา
ท่วมใจท่วมจอไม่พ้นลวง
ไม่พ้นบ่วงดวงใจในสร้อยโซ่กรรม


ที่นานนับกัป์ปกัลป์เกินกว่าสองพันปี
ตั้งแต่พระพุทธองค์ทรงค้นพบจบด้วย
ทางออกบอกให้มนุษย์หยุดรักหยุดทุกข์หยุดมืดบอด
ต่อยอดใจด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
พามวลมนุษย์พ้นวงกรรม
นำทางให้ตามรอยสู่เส้นทางสีขาวพราวพิสุทธิคุณ
ที่หอมกรุ่นด้วยหลักกรรมพร่ำสอนใจให้ซึ้ง
ถึงดื่มด่ำในล้ำลึกรู้สึกในค่าคำ*ธรรมะธรรมชาติธรรมดาๆ*
ที่จะพาให้หลุดพ้นมิพักวนหลงในวงกรรมซ้ำรอย


ทางแสนดีแสนงามนามนิพพาน
งามว่างงามไร้ยึดมั่นถือมั่นเพียงพลันก้าวพ้นผ่าน
พาพ้นทุกข์หากหยุดรักได้
หยุดตะเกียกตะกายแบกบ่าหาหนักใจมาใส่ตน


รู้ค้นสุขงามเงียบจากวาง..
แล้วจะพบว่างพบทางสายสวยสีขาวฉ่ำเย็น
ดั่งลำธารสายใสสายสวรรค์ที่ทุกคนคิดฝัน
ว่าจะเต็มไปด้วยสิ่งงดงาม
หากมิใช่ ไม่มี...มีเพียงว่างว่างเปล่า
ไม่มีเขาไม่มีเธอให้เพ้อให้ถวิล
ไร้สิ้น.ไม่มีสิ่งใด 
ไม่มีภพไม่มีชาติสวาทหวัง
ไม่มีหวังหวานไร้ร่างอ้างว้างกลางทะเลทุกข์ทะเลโลกย์
ให้โศกให้เศร้ามิรู้จบพบแต่ทุกข์
หากมิอาจหยุดรักได้
ดั่งคำตรัส..ห่วงเกิดแล้ว บ่วงเกิดแล้ว...
*****

ผมกำลังหลั่งน้ำตาระริน
หาคำตอบให้ใจตัวเองมิรู้สิ้น
ผมจะเลือกถวิลเดินทางใดในโลกนี้
ที่ดวงใจผมนี้เพียรค้นพบจบด้วยคำตอบว่า
ผมอยากเดินตามรอยพระพุทธองค์ที่ทรงตรัสรู้แจ้งเห็นจริง

คนดี...
แล้วหน้าที่..ร่างดำรง..
เพื่อครอบครัวแม่พ่อ
และ
พี่..ผู้ขอผู้รอรับความเมตตา..ผู้พิการเล่า
ผมจะวางเศร้าให้ใครสานต่อ..

คนดี..
ผมรู้..
ผมโชคดี
ที่เกิดมากับเนื้อนาบุญในใจนี้
ที่ค้นพบเส้นทางสวยใส
โดยไวโดยเนื้อใจเนื้อจิตวิญญาณตัวเองก่อนใคร
ในวัยที่เพิ่งเพียงเริ่มต้นชีวิต

หรือ
อาจจะมีใครหัวเราะเยาะ
บอกว่าน่าเวทนาเป็นยิ่งนัก
ในชีวิตรักงามเงียบเรียบง่ายสงบ
พบค่าคำอิสระจิตคิดพอดีพอเพียง
ว่าช่างเฉียบเย็นงียบเหงา
เปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้สีสันฝันเหว่ว้าสิ้นดี
และ
ยังมิทันจะได้ใช้ความคึกคะนอง
เที่ยวท่องลองเล่นกับไฟรัก
ราวแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ
ให้หัวใจเร่าร้อนหลอมละลาย
ถูกไฟสวาทวายผลาญเผาตามประสาหนุ่มเลย
ราวคนเชยคนช้ำยอมหันหลังถอดใจหนีโลกแสงสีเสียแล้ว
*****

คนดี...
คุณ..อีกคนที่สร้างสับสน
ให้ผมวนวงกรรม
ให้ผมร่ำไห้..
ไร้คำอธิบายให้คุณเข้าใจบ้านภายใน
และหน้าที่แห่งหัวใจภายนอก
ที่จำยึดคุณธรรมคำหน้าที่
ให้หัวใจผมดวงดีมิพักเสียเวลาพะวักพะวงหลงในวัฏฏสงสาร..


คนดี..
คุณ..ร้องไห้ราวเด็กเอาแต่ใจ
ที่บางครั้งออดอ้อนร่ำไร
ให้ใจผมเศร้าและอดขำไม่ได้
คล้ายพบโลกแสนหวานบริสุทธิ์ใส
ในรักแท้แพ้จิตวิญญาณใจ
ดวงแสนใสแสนรัก...รู้ให้..
คล้ายสองเราร่วมกรรมกุศลกันมาแต่ปางก่อน
ให้พบออดอ้อนในเสน่หาอาวรณ์อ้อนอาลัย
แม้นดวงใจจะยอมช้ำตรมมิพะวงหวัง
ไม่เคยหวังวาดอยากชิดใกล้
ได้กายได้ดวงใจอย่างสิ้นไร้คุณธรรม

คุณ
เพียงทำให้ผมหวั่นไหวขวัญหายทุกคราคราว
ให้ผมรับร้าวด้วยใจดวงระบม
อยากลบระทมทับดับจิตวิญญาณหมองหม่นของคุณ
ให้มลายหายวับ..ดับด้วยน้ำใจรักล้นใจดวงนี้
ที่แสนซาบซึ้งถึงค่าคุณ..คนดี..
ที่ผมนี้ก็เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
ที่นะบางทีบางคราผมถึงกับสิ้นท่า
หลงบอกไปว่า..*
*เอาไปเลยหัวใจผมเอาไปใส่ลิ้นชักรักเก็บไว้นะ
จะขยี้ขยำทำยังไงก็เอาๆไปเหอะ *
*******

แต่คนดี..
มันมิได้มีเพียงแค่นี้แค่นั้น
ทุกฝันทุกหวัง..มันสายสิ้นดี..
ไม่มีนาทีสวรรค์สำหรับเราสองหลงเหลือ
ให้เลือดเนื้อได้พิสูจน์ใจ
ในวิญญาณเสมอรัก.เสมอใจ.อีกแล้ว

น่าเศร้า
ที่ผมทั้งอยากหัวเราะอยากร้องไห้
ในรักต้องห้ามนี้..ต้องหามนี้
รักที่มหัศจรรย์
รักที่ได้เพียงฝันฝันฝันแล้วลืมลืมลืม..ตาตื่น
มิอาจฝืนทายท้าชะตาฟ้าดินสิ้นเมตตานี้
*****

คนดี...
กระซิบอีกที
อย่าร้องไห้
กับเส้นทางสายรักอันหนักหน่วงบ่วงล่อใจนี้
จงวางมันไว้
และฉลาดใช้เวลาที่เหลือ..ระหว่างเรา

อย่าร้องไห้..
ให้หัวใจผมราน..สิ้นหวานหวังใดยิ่งกว่านี้
ปล่อยผมไปเถอะนะคนดี
เหมือนที่คนดีเพียรบอกผม
ขอหลั่งน้ำตานี้
พร้อมพลีล้างเท้าผม...เพื่อพ้นกรรม
ให้ผมผ่านเข้าสู่ร่มเงาฝันร่มเงาผ้ากาสาวพัตร์
อันร่มเย็นล้ำ....
เหนือโลกเหนือโศกสุขเหนือทุกข์รักใดใดในหล้านี้..แล้ว!
************


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=100
แต่ปางก่อน....รณชัย-อัจฉพรรณี : : Key Eb  
ช...รอ คอย เธอมา แสน นาน
ทรมาน วิญญาณ หนักหนา
ระ ทม อยู่ใน อุ รา
แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้ เดียว
ญ...เธอเอย แม้เราห่างกันแสนไกล
ชาย ใด ดวงใจฉันไม่แลเหลียว
รัก เธอ แน่ใจจริงเชียว
รัก เธอ รักเดียว นิรันดร์
ช...แม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม
ญ...ขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน
ช...จะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน
ญ...ดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ
ช-ญ...คง เป็น รอยบุญมาหนุน นำ
รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ
ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ
ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย
ช...แม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม
ญ...ขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน
ช...จะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน
ญ...ดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ
ช-ญ ...คง เป็น รอยบุญมา หนุน นำ
รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ
ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ
ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย...