แผ่นดินนี้ ที่เกิด ประเสริฐนัก ได้พิงพัก อาศัย เป็นบุญหัว แล้วใยเล่า เจ้าทำชั่ว ไม่เคยกลัว ประโยชน์ตัว มักได้ ไม่อายเลย ทรัพย์แผ่นดิน ถิ่นที่ เจ้าเหยียบย่ำ กอบโกยกำ กินโกง หน้าตาเฉย บาปหนอบาป รู้จักไหม คงไม่เคย กระไรเลย เกิดมาเพื่อ เนรคุณ สักวันหนึ่ง เจ้าคง ชะตาขาด แผ่นดินชาติ แห่งนี้ ที่เกื้อหนุน คงขอคืน คนที่ ไม่รู้คุณ เมื่อหมดบุญ เจ้านั้น ต้องรับกรรม ทำสิ่งใด เอาไว้ ต้องใช้หนี้ ทุกข์ทวี เมื่อต้องล่วง จากสวรรค์ ตกนรก หมกไหม้ บรรลัยกัลป์ คงสักวัน ไม่ช้า ข้าคอยดู ..................................................
12 กุมภาพันธ์ 2547 11:21 น. - comment id 215068
อ้าวคุญยายเมจิควอนบิน เขียนซะน่าตกใจกลัว เฮ้อ เฮ้ เฮ้อ นะคะ
12 กุมภาพันธ์ 2547 15:22 น. - comment id 215200
ไปโกรธใครมาป่าวคะ.... อารมณ์ไหนคะเนี่ย...อิอิ
12 กุมภาพันธ์ 2547 17:09 น. - comment id 215240
แต่งได้ดีมากมาก จนฉันยากให้เขาได้รู้ เพื่อให้เกิดสับนึกในจิตที่มีรู้ และช่วยกอบกู้ประเทศชาติกับคืน *-*กลอนขึ้นได้ดีมากๆๆเลยค่ะ*-*