นั่งทำงาน เหม่อมอง สองฟากฝั่ง เจ้าความหลัง ตามราวี ให้หม่นหมอง เจ็บหัวใจ ตรมตรอม มันร้าวรอน ใจมันร้อน เหมือนกับไฟ มาไหม้เรา คิดถึงเขา ไม่เคยลืม นั่งซึมเหม่อ บางคืนเพ้อ ห่วงหา อาวรณ์เขา เจ็บเหลือใจ น้ำตานอง หนอตัวเรา ทุกค่ำเช้า ไม่เคยจาง ห่างหายไป ปะป๋าท่าน เวียนมาหา พร้อมกับปลอบ หากไม่ชอบ ก้อลืมเขา นะลูกรัก ห่วงตัวเอง ลุกขึ้นยืน ให้พร้อมพรัก ปะป๋ารัก ลูกทั้งคน หม่นหมองใย ปะป๋าขา ทราบหรือเปล่า มัทเจ็บช้ำ เพียงถ้อยคำ จะเลือนหาย ไปหรือไม่ โปรดเถอะนะ โปรดถอยไป ให้ห่างไกล ขอมัทได้ ไตร่ตรองดู ชั่วครู่ยาม ช่วงสามเดือน ที่เราเป็น เช่นนี้น่ะ ปะป๋ามา คอยห่วงใย คอยห่วงห้าม ทั้งเอาใจ ดูแลเรา เฝ้าติดตาม หากแต่ยาม เราเจ็บปวด เราอยากตาย เช้าวันหนึ่ง ปะป๋าพา ไปใส่บาตร เหมือนกับว่า กรรมยังมี ให้เราใช้ หลวงพ่อท่าน ทักทายเรา ว่าเป็นไง เจ้าทำไม ไม่ลองเข้า สู่พระธรรม
sun strom 10 ก.พ. 2547 11:26 น. - ID 46452 
546
1
0
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:21 น. - comment id 214429
... เจ็บปวดจากอะไรครับ ...
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:20 น. - comment id 214459
ก้อตอนนั้นมันเสียใจนี่นา รักเขามากอะ เขาทิ้งเรา ก็เลยเจ็บใจอะค่ะ สู้อุตส่าห์รักกันมาตั้งหลายปี พอไม่ได้ก้อไปเสียนี่ สาเหตุเป็นอย่างไร พี่พายุก็ทราบแล้วนะคะ เพราะเล่าให้ฟังแล้วค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:09 น. - comment id 214682
มาฟังความในใจ ของคุณไงเล่าคนดี ที่แต่งเป็นกลอนกวี ให้ฉันนี้ได้อ่านกัน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
