ลื่นไหล... ไปกับความคิด.. ...และ..อารมณ์... ข้าม ข้อ1 ข้อ 2 ข้อ 3...4 และ 5 จบอยู่ที่... เหตุและผล ที่เป็นสากลของ...ตัวเอง บทประพันธ์อีกเรื่อง เล่นโดยตัวละครที่ไม่มีค่าจ้าง กำกับ... โดยผู้กำกับที่ไม่อาจแสดงตน ...รับรางวัล... เป็นเสียงหัวเราะในเงามืด ได้รับเกียรติอันยิ่งใหญ่ ...แต่เพียงลำพัง... และได้รับการยอมรับ ...จากผู้ดูที่ถูกปิดตา... การคิด...วาง theme และ plot น่าติดตาม ...แต่...สั้น... ลื่นไหลไปกับอารมณ์ ที่...รื่น...เมื่อแรกคิด... ... .... รัก โลภ โกรธ หลง อิจฉา ริษยา ผลักดันบทละครเรื่องแล้วเรื่องเล่า ให้ถือกำเนิดขึ้นมา เป็นละครที่ใครต่อใครเรียก...น้ำเน่า ....แต่ชีวิตประจำวัน...ก็เล่นเอาเล่นเอา... ....ยังกับเป็นดารา.... คนเก่ง...ที่ความจริงและศีลธรรม...ไม่อาจทำให้นับถือ ...อยากอวดความเก่งให้คนเขาลือ... ...ก็ต้องไถลไปกับอารมณ์ที่ไม่อาจยื้อ... ...และพันธนาการตัวเอง... ...ซ้ำไป...ซ้ำมา...
9 กุมภาพันธ์ 2547 19:33 น. - comment id 214040
อืม...เนื้อหาหนักไปไม๊เนี่ย...
9 กุมภาพันธ์ 2547 19:42 น. - comment id 214044
อย่าไปคิดให้จิตสับสน อย่าไปสัปดลค้นใจหา อย่าได้คิดเสแสร้งแกล้งอุรา ทำดีเถิดหนามามะคนดี ไม่หนักหรอกนะแต่เหมือนยังหาตัวเองไม่ถูกอ่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 20:06 น. - comment id 214058
ว่าแทนคุณแทนไทรึป่าวน่ะ....อืม..คงไม่ใช่เนอะ อิอิ แล้วว่าใครครับ มาทักทายครับ เคยอ่านงานคุณ ชอบครับ
9 กุมภาพันธ์ 2547 20:21 น. - comment id 214069
: ) แล้วคิดว่าไงล่ะ?
9 กุมภาพันธ์ 2547 23:41 น. - comment id 214248
: )
10 กุมภาพันธ์ 2547 09:11 น. - comment id 214366
มาเยี่ยมครับ
10 กุมภาพันธ์ 2547 11:44 น. - comment id 214417
อิอิ เราไม่มีอารมณ์ศิลปิน ไม่เข้าใจว่าเรื่องราวเป็นยังไง น้ำเนื้อพอดีมากน้อยแค่ไหน ตกลงละครชีวิตเล่นมากี่เรื่องแล้วล่ะ พระเอกเปลี่ยนกี่คน อิอิ แต่ละคนหล่อเหลาเอาการรึเปล่า อิอิ
10 กุมภาพันธ์ 2547 12:39 น. - comment id 214424
เขียนบทนี้ออกมาแล้วเกิดการตีความที่หลากหลายดี... ได้ไอเดียเขียนอีกแล้ว ขอบคุณๆ
10 กุมภาพันธ์ 2547 19:29 น. - comment id 214607
ความหมายดี เข้าใจเขียนดี