**ตอนนี้ฉันเหลือค่าอยู่เท่าไร**

พู่กันของหูกวาง

ตอนนี้เธอเองจะทำอะไรอยู่
เธอจะรู้หรือไม่รู้...ว่ามีคนหดหู่แค่ไหน
ชักไม่มั่นใจในความสัมพันธ์...ว่าเรานั้นจะยังไม่เปลี่ยนไป
เกิดคำถามสั้น-สั้นขึ้นในใจ...อะไรทำให้เธอห่างกัน...
คำตอบมันก็อยู่ที่ตัวเธอ
ถึงฉันเองจะนั่งละเมอ...คาดเดาเพ้อเจ้อก็เท่านั้น
สิ่งที่เธอรู้สึก...ลึก-ลึกนั่นมันเป็นสิ่งสำคัญ
ฉันเองก็กำหนดไม่ได้ว่ามัน...จะออกมาในรูปแบบยังไง
...ยังคิดถึงฉันอยู่เสมอ
แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอ...ก็ใช่ว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปไหน
...หรือว่าเล่นสนุกับคนอื่นอยู่...ยังไม่อยากรู้ว่าใครห่วงใย
ถ้าอย่างนั้นละก็ต่อให้คิดถึงกันแค่ไหน...ค่าหัวใจมันก็ไม่สำคัญ
จดจ่ออยู่กับใจตัวเองที่สับสน
แค่ไม่เจอ วัน-สองวัน ก็สุดทน...กับคนหนึ่งคนที่เคยคุ้นนั้น
อยากถามใจเธอหน่อย...ที่เธอปล่อยให้ฉันทรมาน
แกล้ง...หรือแค่ทิ้งไว้ก็เท่านั้น...เพราะฉันต้องการเข้าใจ
อย่าเงียบหายไปเฉย-เฉยอย่างนี้...ขอร้อง
สนใจฉันบ้างแค่เหลียวมอง...แต่เธอไม่ต้องเดินเข้ามาก็ได้
ขอแค่เห็นหน้า...ถามเธออีกสักนิดว่า...*ตอนนี้ฉันเหลือค่าอยู่เท่าใด*...
เธอถึงได้เอาทิ้งไว้...แล้วปล่อยให้หัวใจ...เฉาตายตามลำพัง...