ตอนนี้เธอเองจะทำอะไรอยู่ เธอจะรู้หรือไม่รู้...ว่ามีคนหดหู่แค่ไหน ชักไม่มั่นใจในความสัมพันธ์...ว่าเรานั้นจะยังไม่เปลี่ยนไป เกิดคำถามสั้น-สั้นขึ้นในใจ...อะไรทำให้เธอห่างกัน... คำตอบมันก็อยู่ที่ตัวเธอ ถึงฉันเองจะนั่งละเมอ...คาดเดาเพ้อเจ้อก็เท่านั้น สิ่งที่เธอรู้สึก...ลึก-ลึกนั่นมันเป็นสิ่งสำคัญ ฉันเองก็กำหนดไม่ได้ว่ามัน...จะออกมาในรูปแบบยังไง ...ยังคิดถึงฉันอยู่เสมอ แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอ...ก็ใช่ว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปไหน ...หรือว่าเล่นสนุกับคนอื่นอยู่...ยังไม่อยากรู้ว่าใครห่วงใย ถ้าอย่างนั้นละก็ต่อให้คิดถึงกันแค่ไหน...ค่าหัวใจมันก็ไม่สำคัญ จดจ่ออยู่กับใจตัวเองที่สับสน แค่ไม่เจอ วัน-สองวัน ก็สุดทน...กับคนหนึ่งคนที่เคยคุ้นนั้น อยากถามใจเธอหน่อย...ที่เธอปล่อยให้ฉันทรมาน แกล้ง...หรือแค่ทิ้งไว้ก็เท่านั้น...เพราะฉันต้องการเข้าใจ อย่าเงียบหายไปเฉย-เฉยอย่างนี้...ขอร้อง สนใจฉันบ้างแค่เหลียวมอง...แต่เธอไม่ต้องเดินเข้ามาก็ได้ ขอแค่เห็นหน้า...ถามเธออีกสักนิดว่า...*ตอนนี้ฉันเหลือค่าอยู่เท่าใด*... เธอถึงได้เอาทิ้งไว้...แล้วปล่อยให้หัวใจ...เฉาตายตามลำพัง...
พู่กันของหูกวาง 8 ก.พ. 2547 04:21 น. - ID 46329 
803
17
0
8 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น. - comment id 213420
ใครจะตีตราค่าเธอเท่าไหร่ มากน้อยอย่างไรไม่ขัดขวาง แต่บอกเลยเธอยิ่งใหญ่ในความบอบบาง และเธอสร้างพลังได้ได้ด้วยตนเอง ทักท้ายกันครับ
8 กุมภาพันธ์ 2547 08:29 น. - comment id 213422
หน้าส่วนตัว
ค่าเธอ ในความรู้สึกของฉัน...
คือผูกพัน .. แสนนาน ..ยิ่งใหญ่..
สิ่งไหน ..แค่ไหน ..คงบอกไม่ได้..
..ก็ รักเธอ ..มากมาย ..เหลือเกิน..
อาจถูกมอง..ว่า เด็กน้อย..
คงถูกปล่อย..ลอยแพ .. หลงทางเดิน..
...
โห้ยย .. เรนต่อมาไม่ได้ นะคะ..
..แบบ เรน หัดแต่ง.. แว๊ป..
แป๊ปเดี๋ยว.. เรนมาต่อใหม่..นะคะ..
ฟิ้ววววววว...
8 กุมภาพันธ์ 2547 10:34 น. - comment id 213438
. . โหย...ทำไมวันนี้พี่กวางมาแบบ เศร้าๆ เหงาๆจังเลยอ่ะคะ..โถๆ ยิ้มหน่อยน้าค้า..ยิ้มวันละนิดจิตแจ่มใสเน้ออออ^___________^.....
8 กุมภาพันธ์ 2547 11:07 น. - comment id 213448
กลอนของพี่เพราะจังค่ะ และแต่งได้ยาวมากด้วย น้องคงอีกนานค่ะ กว่าจะแต่งได้แบบพี่......... _
8 กุมภาพันธ์ 2547 12:46 น. - comment id 213476
ไปปรับความเข้าใจกันนะ อย่าปล่อยให้เวลามาทำให้ความผูกพันของเธอห่างหาย จับเข่าคุยกัน..ว่าเหตูผลนั้นคืออะไร แล้วก็อย่าทิฐิมากมายในเมื่อเธอรักกัน.. เป็นกำลังใจจ้า
8 กุมภาพันธ์ 2547 13:48 น. - comment id 213496
นั่นน่ะสิ..ตอนนี้เราเหลือค่าอยู่เท่าไหร่ แพ็คก็อยากรู้เหมือนกัน..กลอนนี้โดนความรู้สึกมากเลยคับ.. เพราะคับพี่กวาง..^_^
8 กุมภาพันธ์ 2547 14:22 น. - comment id 213504
....คิดฟุ้งซ่านไปใย เชื่อใจความรักสักนิด เราอาจมองมันผิดๆ หลงคิดว่าค่าแปรไป.... ** ลองมองความรักหลายๆแง่มุมดูสิคะ **
8 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น. - comment id 213517
เฮ้อ....น่านสินะคะ เรามานรักเค้ามากปาย เฮ้อ...........(หัวอกเดียวกาน)
8 กุมภาพันธ์ 2547 17:20 น. - comment id 213578
อยากเป็นท้องฟ้าใจดี โอบกอดทุกที ที่เธอมาหา ดวงดาว..ขี้เหงา .. เจ้าน้ำตา เจ้าคงเหว่ว้ากว่าใคร.. มาเถอะ.. อ้อมกอดฟ้ากว้าง หายอ้างว้างบ้างแล้วใช่ไหม อุ่นหรือยัง.. รักของฉันระอุไอ ขอปลอบใจดวงดาว..เจ้าน้ำตา ** พูกันของหูกวาง .. มามะ .. มาแตงมา .. อยู่เป็นเพื่อน .. ที่คอยเข้าใจเสมอ **
8 กุมภาพันธ์ 2547 18:53 น. - comment id 213601
เธออาจจะโดนไวรัสเล่นงานเครื่องคอมพ์ก็ได้ อย่าด่วนใจร้อนนะน้องชาย เอาเป็นว่าพี่ให้เหลือศูนย์ก็แล้วกัน ศูนย์กลางดวงใจของเธอนะครับ
8 กุมภาพันธ์ 2547 19:08 น. - comment id 213610
แค่ห่างหายกันบ้างสองสามวัน ทำไมคิดว่าความรักฉันจะเหลือน้อย แค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างกับการเฝ้าคอย ว่าเธอจะนั่งใจลอย คิดถึงเหมือนกันรึเปล่าคนดี ความรักของฉันยังเหมือนเดิม และจะยังคงเพิ่มทบทวีอย่างเต็มที่ เธอมีค่าเท่าไหน ไม่สามารถประเมินค่าได้หรอกคนดี รู้แต่ว่าทุกห้วงอณูลมหายใจเข้า~ออกของฉันนี้ ................มีแต่เธอคนดี คนเดียว... เหะๆ หวาดดียามเย็นขอรับ
8 กุมภาพันธ์ 2547 23:41 น. - comment id 213677
หือ..น่าสงสาร..ยัง...
อ่านแล้วอยากฟังเพลงของนันทิดา..
เพลงโปรดของพี่ภูฯเลย
ฉันเหลือเวลาเท่าไร
ฉันเหลือเวลา..อีกนานเท่าไร..ต้องเตรียมใจแล้วใช่ไหมคงใกล้วันเห็นคำร่ำลา วันคืนดีๆ ไม่ย้อนคืนมา..ใกล้หมดเวลาของเราเมื่อใจเธอนั้นเปลี่ยนไป
ถึงฉันจะดึง..ฉุดเธอเท่าไรเมื่อเธอไม่เหลือจิตใจคงได้คืนแค่ความว่างเปล่ามีใครคนนึงมาแทรกกลางเรา และคงเป็นเขาที่ใจเธอนั้นอยากผูกพัน
หัวใจฉันเจ็บปวดแต่ฉันเข้าใจเธออยากจากไป..ฉันไม่มีสิทธิรั้งเธอ มีสิทธิเพียงยินยอม..ฉันรู้เสมอน้ำตาที่เอ่อไม่พอรั้งเธอเอาไว้
ฉันเหลือเวลา..อีกนานเท่าไร จะเตรียมใจรับเอาไว้ วันที่ตัวฉันเป็นคนอื่น รอวันเธอไป..จะให้ใจคืนจะทนกล้ำกลืนให้เธอไปดีกับคนนั้น จะจำว่าคนที่เธอให้ใจ..ไม่ใช่ฉัน
*****เฮ้อ..ม่ายรู้เกี่ยวกันไหม...แต่พี่ภูฯ ชอบทั้งเพลงนี้...และงานของพู่กันของหูกวาง...
ชอบทั้งสองอันหล่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 11:15 น. - comment id 213786
แต่งให้พี่......หรือเปล่าเอ๋ย
รู้ไหมว่าฉันคนนี้คิดถึง
ไม่รู้ว่าเธอคนหนึ่งอยู่ไหน
ขอเวลาสักเสี้ยวนาทีแล้วค่อยจากไป
อยากรู้ว่าฉันมีค่าเท่าไหร่ในใจเธอ
แวะมาหานะค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 17:39 น. - comment id 213962
ม่ะรู้ว่าเมื่อไหร่จะแต่งกลอนได้เพราะแบบนี้ ชอบค่ะ เพราะม๊ากมาก มาทักทายนะคะ ปลาวาฬสีน้ำเงินเหมือนเดิมคร่า
9 กุมภาพันธ์ 2547 17:45 น. - comment id 213967
พูดคุยดีกว่านะค่ อย่าปล่อยให้นานเกินไปล่ะ ^-^
9 กุมภาพันธ์ 2547 22:32 น. - comment id 214171
...สวัสดีค่ะ... ..เธอมีค่าเสมอ.. เพราะเธออยู่ในหัวใจของฉัน แวะมาหา...ทักทายทุกวัน ด้วยความผูกพัน....มิคลาย.........เจงๆ น๊าาาาาา... ...~-~..
9 กุมภาพันธ์ 2547 23:00 น. - comment id 214198
เธอมีค่าสำหรับฉันเสมอ ไม่ว่าวันไหนนะเออเธอรู้ไหม อย่าคิดมากอย่าลำบากหฤทัย และรับรู้ไว้ความจริงใจมีให้จริงจริง ฉะนั้นอย่าได้ท้อแท้ หรือรู้สึกอ่อนแอยอมแพ้บางสิ่ง ในเมื่อวันนี้พรุ่งนี้ยังมีให้ประวิง และไม่เคยคิดทอดทิ้งเธออย่างยิ่งที่ผ่านมา แต่ก็ยอมรับหละนะว่าห่างหาย ทั้งที่ตัวเองก็สบายแต่กลับทำให้ห่วงหา แต่ก็หวังว่าเธอจะอภัยให้กันทุกวันเวลา ด้วยเพราะฉันนั้นหนาก็มีภาระมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่รับรู้ไว้ คือคนที่ฉันห่วงใยและไม่เคียงทิ้งไว้ให้ห่างหาย ถึงแม้ว่าวันเก่าเธอจะเหงาใจกาย แต่วันนี้ฉันกลับมาเพื่อทักทายและดูแลเธอด้วยใจฉันจริงจริง *-*แต่งให้ใครก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อย่าน้อยใจพี่สาวคนนี้เป็นใช่ได้หละนะ น้องชาย รักและคิดถึน้องชายเสมอนะค่ะ*-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 00:16 น. - comment id 214275
ถึงคุณนิติ... กลอนเพราะมากนะครับ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ...มาเป็นคนแรกเลยนะครับเนี่ย ยินดียินดีครับ *-* ถึงคุณเรน... ได้ฟังอย่างนั้นก็ชื่นใจหลายครับ...ขอบคุณที่มีความรู้สึกดีดีให้กันเสมอมานะครับ ...นอ้งสาวของพู่กัน...มาแตมแต่งแต้มสีสันโลกให้สดสวยด้วยสีโจต้า...ฮุ่ย คนละเรือ่ง อิอิ ดีใจก็เป็นอย่างนี่ละครับ อิอิ ... ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณพาฝัน... ^________^ ยิ้มแล้วนะจ๊ะน้องสาวพู่กันคนดี...ดันรุ้ใจพี่ซะอีกว่ากำลังเศร้า...มันก็นิดหน่อยนะครับ เจอเรื่องอะไรมาก็เก็บเอามาคิดเรื่อยๆ เผอิญพี่มันเป็นคนคิดมากด้วยยนะครับ ก้เลยเห็นอะไรก็อ่อนไหวไปซะหมดเลยน่ะครับ.. ยังไงก็ขอบคุณทีมาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณนับหนึ่งถึงร้อย... น้องก็น่ารักครับ (เอ..พูดถึงกลอน หรือรูปหว่าเรา) อิอิ...ยังไงก็อีกไม่นานหรอกครับน้องสาวของพี่ก็จะได้เป็นยอดนักแต่งกลอนมือหนึ่งถ้าน้องหมั่นฝึกฝน ปิดเทอมนี้ก็อย่าลืมมาเที่ยวกันบ่อย ๆ นะครับ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณตะแหง่ว... ขอบคุณมากครับสำหรับกลอนน่ารัก และข้อคิดดีดี รู้ว่าเราไม่ควรถือเอาความคิดของเราเป็นใหญ่ เราควรจะเอาใจเขามาใส่ใจเรา ผ่าตัดให้รู้แล้วรู้รอด เฮ้ย อันนี้ไม่เกี่ยว...แป่วววว... ต่อครับ เราควรจะเห็นความรักคือการเข้าใจกันและกัน ไม่ระแวงในความรักที่มีให้กัน... เข้าใจอย่างนี้ถูกมะครับ...*-* ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณรักคุณคับ... น้องแพ็คไม่ตอ้งสงสัยเลยครับว่านอ้งแพ็กเหลือค่าอยู่เท่าไร...พี่บอกแทนทุกคนที่นี่ว่าสำคัญเหมือนพี่เหมือนน้องที่นี่...กำลังใจที่ดีที่มอบให้...จะให้ลืมว่ามีน้องชายได้ไง...ก็เราต่างรู้จักเข้าใจซึ่งกันมากมายมานานแสนนาน...(เท่าไรแล้ว)...พี่คนนึงก็ยังคิดถึงเสมอนะคับ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณ~::นางมารพเนจร::~ เกือบจาล๊อก อิน ... แง่มุมความรักของพู่กันคงแคบเกินเข้าใจ...แต่เราอาจทำให้มันกว้างกว่านี้ไม่ได้แน่เลยครับ เพราะเราเองแค่ทำให้มุมแคบ ๆ นี้เข้าใจยังทำไมได้...วันนึงเราอาจตอ้งเรียนรู้ที่จะเจ็บปวดให้มากกว่านี้...เพื่อรักครั้งต่อไปเราจะได้ระวัง...(เหมือนเราจะมีรักบ่อยมากเลยนะครับ) อิอิ ก็ว่ากันไปนะครับ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ*-* ถึงคุณ Rainsummer... น้าน...เจอคนหัวอกเดียวกันเข้าแล้ว... ในบางทีเราก็ยังสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างเรา...เราเองที่ห่างหาย แค่เรากลับสงสัยว่าเขาจะเปลี่ยนไป..นั่นเองทีทำให้เราสับสนและสียใจกับความรู้สึกที่คิดไปเองข้างเดียว...เราเจอรักที่มั่นคง...แต่เราเองที่ไปหลงว่ารักไม่มีจริง... พู่กันมันคงอาภัพรักน่ะคับ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ...*-* ถึงคุณมาแตง... อุ่นใจและดีใจขึนมาแล้วครับ กับกลอนรสชมพูหวานอย่างนี้ ชื่นใจมากครับ...ยินดีที่คุณมาแตงมาเป็นกำลังใจให้...(แต่คำว่ามามาะเนี่น เหมือนพู่กันเป็นทารกเลยนะครับ อิอิ) จะนอนไกวเปลให้รึครับอิอิ ล้อเล่นนะครับ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณชัยชนะ... น่านสิครับพี่ชัย ผมว่านะ ต้องเป็นไวรัสประเภทแทะหัวใจ นี่ เป็นงาครับ อิอิ เน่ามะครับ อิอิ ... ศูนย์...ศูนย์กลางใจ...คมจริง ๆ ครับ คิดได้ไงเนี่ยครับ แจ๋วมาก เดี๋ยวขอเอาไปใช้นะครับอิอิ จะได้หงานจ๋อย...*-*รักร้าวของเรา*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณเมจิคเชี่ยน... ว้าว...แจ๋วมากครับพี่...บางทีเธออาจจะคิดถึงเราอยู่เหมือนกันก้ได้เนอะครับ...แต่บางทีเราอาจจะคิดไปเอง...แต่ที่ได้อ่านกลอนพี่แล้ว รุ้สึกว่ารอยยิ้มมันมาจากไหนไม่รู้น่ะครับ...แฉ่งเลย... ถ้าเธอรู้สึกอย่างนั้นมันก้ดี...แต่บางทีมันอาจไม่ใช่... เศร้าอีกละ...*-* เฮ้อ....เกือบจะบ้าเพราะรักแล้วเรา...อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณภูตะวัน ตะวันรอน พี่ครับ...ผมได้ฟังแล้ว เพราะมากจริง ๆ บางที่เราเองก็ไม่รุ้ว่าวันเวลาที่เหลือมันเหลือพอที่จะเข้าใจอะไร ๆ รึเปล่านะครับ ...ไม่รู้เลยว่าทุกคำพูดของหัวใจเราได้เผยออกไปหมดความรู้สึกรึยัง...ขอบคุณสำหรับเนื้อเพลงเพราะ ๆ ฟังไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึเหงาเรื่อย ๆ ก้มันเป็นโรคประจำตัวน่ะครับ อิอิ ...รักษายังไงคงไม่หาย ถ้าไม่ใช่ความรัก อิอิ โหย จะอ้วก...*-* ยังไงก็ขอบคุณทีมาเยี่ยมนะครับ*-* ถึงคุณโลกแห่งความฝัน... แต่งให้กับความรักนะครับ ...อันนี้แต่ให้ความรักครับ...ถึงใครก็ได้... ยังขอบคุณเสมอกับกำลังใจน่ารัก ๆ ที่มีมาให้เสมอนะครับ...วันนี้ค่อย ๆ หายเหงาลงไปเรื่อย ๆ แต่เดี๋ยวก็เหงาใหม่...ตื่ยเช้าก็หาย เย็นก็เหงาต่อ เป็นยังงี้ล่ะครับ *-* อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน... แต่งด้วยอารมณ์บ่อยๆ รับรองจับใจแน่นอนครับ ...ปิดเทอมแล้วก็เข้ามาแต่งบ่อย ๆ พู่กันจะเป็นคนเยี่ยมเองครับ อิอิ ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยม นะครับ...จากพู่กันคนเดิมคร๊าบบบ *-* ถึงคุณข้าวปล้อง... กลัวใจตังเองน่ะสิครับ ทุกทีที่อยากพูดคุย มันยิ่งอยากหาคำตอบและต้องการให้เธอตอบในคำตอบทีเราอยากได้...มันสุดที่จะข่มใจหากเธอพูดสิงที่เราไม่ต้องการไม่ได้น่ะครับ...*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณซอมพลอ... นี่...น่ารักส่งท้ายเลยนะครับ พิมพ์มาเหนื่อย ๆ ตอนนี้อยากพิมพ์ขอบคุณซะเหลือเกินนะครับ อิอิ ขอบคุณเสมอเช่นกันนะครับ...มิคลายเช่นกันนะครับ...*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 00:42 น. - comment id 214296
....แล้วปล่อยให้หัวใจ...เฉาตายตามลำพัง... เท่สุดๆ อยากคิดอย่างนี้ได้มั่งจัง
10 กุมภาพันธ์ 2547 06:56 น. - comment id 214326
ถึงคุณ waynar... คิดได้อย่างนั้นก็ตอ้งเป็นคนขี้เหงาและอ่อนไหว...ผมว่าถ้าคิดได้เหมือนคนอื่นเขาก็ดี...คิดแผก ๆ ไปมันเหมือนคนบ้าน่ะครับ เฮอะ ๆ ๆ ๆ...*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-*
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:22 น. - comment id 214900
ขอให้รู้ว่าเธอนั้นมีค่า อาจไม่น่าดีใจเพราะจากฉัน ฉันคนนี้แม้ไม่มีความสำคัญ แต่เธอนั้นมีคุณค่าอยู่ในใจ /*/อิอมาทักทายช้าไปหน่อยนะคะไปค่ายอยู่3วันไม่มีเนทอยากจะตายอยู่แล้ว คิดถึงมากมากเลยคะ
13 กุมภาพันธ์ 2547 06:18 น. - comment id 215551
ถึงคุณardin... ขอบคุณมากนะครับ ที่มาเยี่ยม คิดถึงเหมือนกันนะครับ *-*...สบายดีนะครับ *-*..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
