โอ้ย! ปวดหัว ไข้ขึ้น มึนสมอง หนังสือกอง เป็นตั้ง ทั้งซ้ายขวา อ่านอ่านอ่าน เพียรอ่าน จนลายตา สมองล้า ไม่จำ ทำไงดี ลุกขึ้นเดิน ผ่อนคลาย ให้หายเครียด บิดขี้เกียจ หลายสิบครั้ง ยังไม่หาย เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า ให้สบาย ตายังลาย หัวยังมึน กึ๋นไม่มี ลองอีกที กินขนม อมอมยิ้ม แล้วเลยชิม ไข่หวาน จานที่สอง นั่นโรตี กล้วยหอม คงต้องลอง เพื่อให้ท้อง อิ่มเป็นทุน หนุนร่างกาย เมื่อท้องอิ่ม สมองโล่ง โปร่งความคิด มือหยิบติด หมอนนุ่ม หนุนที่หัว จับหนังสือ ขึ้นมากาง ชั่งใจตัว เพื่อความชัวร์ ขอหลับนิด จิตผ่อนคลาย.
6 กุมภาพันธ์ 2547 17:36 น. - comment id 212769
แวะมาทักทาย...จ้า คิดได้ไง...อ่านแล้วขำดีจัง..*-*
6 กุมภาพันธ์ 2547 18:03 น. - comment id 212787
หนังสือคือเพื่อนครับ (แต่งได้เก่ง)
9 กุมภาพันธ์ 2547 20:00 น. - comment id 214054
กลอนน่ารักมากมาก ถือเป็นของฝากที่มากค่า ผู้หญิงไร้เงาชอบนักหนา เพราะมีคุณค่าน่าจดจำ *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ เนี่ยเขาเรียกหนังตาย่อนหนังท้องติงก็เลยต้องหลับสักงีบค่ะ อิอิ*-*