นั่งรอเขา จนเราง่วง ตาจะปิด หรือเขาติด ไปธุระ มาไม่ได้ แต่ตัวเรา ไมถึงเหงา จนจับใจ ทำอย่างไร เจ้าง่วงเหงา จะหายไป ตั้งหน้ารอ ตั้งแต่เที่ยง จนถึงบ่าย ไม่มีเงา ไม่มีเขา ใจอ่อนไหว พี่พายุ เจ้าคะ ไปที่ใด มาไวไว ใช่มาม่า รีบมาเอย ง่วง ง่วง ง่วง ไมง่วงจริง หนอวันนี้ หรือว่ามี เหตุอันใด ทำให้ง่วง อ้อเมื่อคืน ตื่นตีสาม ตามเพื่อนไป คุยเพลินงัย ในยาฮู .....อิอิ...เลยง่วงนอน
5 กุมภาพันธ์ 2547 14:29 น. - comment id 212199
พี่ไปนั่ง ดื่มเบียร์ มาน้ะน้อง พี่นี้ต้อง ขอโทษ โปรดอย่าเฉย หันหน้ามา หอมแก้ม กอดกันเลย สิ่งที่เคย ทำต่อ ขอโทษที
5 กุมภาพันธ์ 2547 21:26 น. - comment id 212379
ฉันเข้าใจ ห้วงเวลา แห่งการรอ เพราะเคยท้อ กับการรอ เขาคนนั้น แม้รุ้สึกเหน้ดเหนื่อย แต่กลับหายไปพลัน เพราะว่าเขา คนนั้น เขาก็มา -*- เด๋วเขาก็มาค่ะ -*- เอาจายช่วย
9 กุมภาพันธ์ 2547 15:53 น. - comment id 213870
มาอ่านกลอน ของคนง่วงนอนที่น่ารัก และจึงแวะมาทายทัก กับความน่ารักของเจ้าของกลอน *-*กลอนน่ารักดีจังเลยค่ะ*-*