ท้องฟ้าผืนเดิมแต่ดูเศร้า ท้องฟ้ามีเมฆเบาอยู่บางใส ท้องฟ้าเป็นครึ่งหนึ่งของโลกทั้งใบ ท้องฟ้าจะสดใสหากฟ้าไม่ขาดทะเล ทะเลสีครามดูอบอุ่น ทะเลสีขุ่นยิ่งเศร้าหมอง ทะเลสะท้อนแสงตะวันดูเรืองรอง ทะเลเป็นครึ่งที่สองของโลกใบกลม เส้นขอบฟ้าช่วยแบ่งทั้งสองฝ่าย ช่วยแบ่งเหมือนหญิงชายให้เหมาะสม เส้นขอบฟ้าเจ้าช่างน่าชื่นชม แต่ตัวเองกลับขมขื่นไม่รู้เป็นเช่นไร ช่วยคนอื่นให้เขาอยู่เป็นคู่ ทั้งที่ตัวเองก็รู้ยังทนทำได้ จนตราบสิ้น ทะเลและท้องฟ้าจะมลาย เจ้าก็กลายเป็นเพียงหนึ่งที่เติมเต็ม
5 กุมภาพันธ์ 2547 01:19 น. - comment id 212075
ท้องฟ้าผืนเดิมแต่ดูเศร้า เหมือนตัวเราที่เหงานักหนา และเศร้ายิ่งกว่าใครนานา เมื่อต้องร้างลาจากคนที่เคยรัก *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 02:14 น. - comment id 212093
แวะมาอ่านชมบทกลอน เพราะดีจังเลยค่ะ ถ้าเป็นเหมือนในบทกลอนนั้นคงจะเศร้าและเหงาน่าดูเลย ^_^
5 กุมภาพันธ์ 2547 03:53 น. - comment id 212114
ท้องฟ้าเดิมที่เคยเศร้าหายอ้างว้าง หมอกเมฆบางพัดใจหายโศกสรรค์ ยามราตีมีแสงดาวล้อมแสงจันทร์ จบความฝันอันแสนเศร้าด้วยตัวเอง เพื่อนช่วยเพื่อนให้ผองเพื่อนได้มีคู่ ทั้งที่รู้แต่ทำใจให้เขาได้ เปรียบลำต้นของกุหลาบเลี้ยงด้วยใจ เมื่อดอกสวยถูกตัดไปใจขาดรอน แต่ล้ำต้นแม้นเสียใจคนึงหา ก็หล่อเลี้ยงดอกขึ้นมาแทนดอกเก่า เพียงมีน้ำหล่อเลี้ยงใจของเรา ทุกข์โศกเศร้าก็คงหายไกลลับตา
5 กุมภาพันธ์ 2547 04:04 น. - comment id 212116
:)
5 กุมภาพันธ์ 2547 14:24 น. - comment id 212194
เพราะจัง
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:50 น. - comment id 212260
ู^-^
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:24 น. - comment id 212281
ชอบครับชอบ... มาทักทายครับ.
5 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น. - comment id 212348
เพราะจังเลยค่ะ มาทักทายนะคะ