เพิ่งรู้ว่า เวลาสอน ทุกทุกสิ่ง ว่าความจริง มันไม่ เป็นอย่างฝัน คำว่ารัก ตลอดไป สายสัมพันธ์ สุดท้ายมัน ก็แค่ คำหลอกลวง ถึงจะรัก กันแทบ เป็นแทนตาย ยังกลับกลาย คลายรัก เป็นหึงหวง ต้องจากลา จำต้องเจ็บ สะท้านทรวง กลายเป็นตัก แค่ตวง ความช้ำใจ เฮ้อมากรักก็มากทุกข์ หมดรักก็หมดทุกข์ เชื่อแล้วล่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2547 18:51 น. - comment id 211779
. . เห็นด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ง่า.... กลอนโดนจังเลยอ่า...
4 กุมภาพันธ์ 2547 20:39 น. - comment id 211847
กลอนไพเราะดีเพื่อน
5 กุมภาพันธ์ 2547 00:38 น. - comment id 212045
บางที..ก็ยอมทุกข์น่ะ... เพราะทุกข์..มันมากับความสุขเล็ก ๆ ..ทุกที...อิอิ....
5 กุมภาพันธ์ 2547 00:45 น. - comment id 212051
เพิ่งรู้ว่าเวลาสอนทุกอย่าง แม้แต่ความรักก็ยังห่างไม่ชิดใกล้ เมื่อเวลาเดินนานเนินเรื่อยไป ความรักที่สดใสกลับไม่เหมือนเดิม *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง เห็นด้วยกับคุณนะค่ะ*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 00:46 น. - comment id 212052
เพิ่งรู้ว่าเวลาสอนทุกอย่าง แม้แต่ความรักก็ยังห่างไม่ชิดใกล้ เมื่อเวลาเดินนานเนินเรื่อยไป ความรักที่สดใสกลับไม่เหมือนเดิม *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง เห็นด้วยกับคุณนะค่ะ*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 03:09 น. - comment id 212111
:)