หน้าส่วนตัว
...คิดถึง... แสนคนึง คิดถึง คนึงหา
ทุกวันเฝ้า ครวญคร่ำ ร่ำน้ำตา รอคอยการ กลับมา ของนงคราญ
...รัก... สุดจะหัก ดวงใจ ให้อาจหาญ
จะแย้มยิ้ม พูดพร่ำ ร่ำสราญ จวบหนึ่งวัน นั้นนาน เหมือนหนึ่งปี
...ความในใจ... มิอยากให้ เจ้าไป ห่างไกลพี่
เมื่อไรเจ้า จะกลับ มาสักที เวลานี้ พี่เฝ้า นับคืนวัน
...ห่วงใย... ต้องจากไกล เหมือนนเรศ พรากเขตขัณฑ์
จะกินอยู่ หลับนอน อย่างไรกัน นอกปราสาท สุวรรณ นั้นมีภัย
...เหงา... ต้องห่างเจ้า ไร้คนเว้า เฝ้าปราศัย
พี่จะรอ รอเจ้า อยู่เรื่อยไป ทุกนาที ที่ผ่านไป ใจระทม
ณ วันนี้ การรอคอย ได้สิ้นสุด เหมือนได้ชม ดอกพุท ให้สุขสม
เมื่อคนรัก มาทำให้ หายตรอมตรม ประดุจลม พัดต้องกาย สบายใจ
นักกลอนขี้เหงา 3 ก.พ. 2547 20:14 น. - ID 46058 
1300
6
0
4 กุมภาพันธ์ 2547 03:18 น. - comment id 211584
555 น่ารักดิค่ะ อิอิ
4 กุมภาพันธ์ 2547 09:44 น. - comment id 211618
จบเร็วไปนิดนะ มันเศร้า เหงา รอ แต่จู่ๆก็...... ยังไงก็ดีอ่ะ จบแบบ happy ending ดีอยู่แล้ว
4 กุมภาพันธ์ 2547 13:02 น. - comment id 211665
น่าเห็นใจ
4 กุมภาพันธ์ 2547 19:27 น. - comment id 211796
เพราะดีอ่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2547 20:39 น. - comment id 211845
ที่ถามว่าทำไมจบเร็ว ก็จาบอกว่า แต่งตอนแฟนไม่อยู่ พอแฟนมาความรู้สึกก็เป็นเหมือนบทสุดท้ายไงคับ กลอนนี้ขอรับรองว่ากลั่นมาจากความรู้สึกจิงๆนะ
4 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 211890
มาให้กำลังใจ
4 กุมภาพันธ์ 2547 22:52 น. - comment id 211947
แสดงว่ารักแฟนมากมาก เลยไม่อยากจะจากแฟนไปไหน งั้นต่อไปหากต้องเดินทางไกล ก็ไปด้วยกันเลยดีไหมคนดี *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
