รวมกลอนน้ำเน่า เก่าๆ เพ้อๆ

คนไต่ดาว

ทำไมเธออยู่ใกล้เหมือนไกลนัก 
รู้จัก แต่เหมือนคนแปลกหน้า 
ห่างเหิน เห็นได้ชัด สัมผัสมา 
สบตา เธอยังเย็นชาเหมือนที่เคย 
   คงไม่อาจเปลี่ยนใจได้ง่ายนัก 
   เปลี่ยนจากรักแค่รู้จักแล้วเมินเฉย 
   คนคนนี้และใจนี้ที่คุ้นเคย 
   จะให้มองผ่านเลยได้อย่างไร 
          ...........................................
ฉันคงไม่ใช่คนที่เธอรัก 
แค่รู้จักทักสักคำแล้วทำเฉย 
ไม่ใช่คนที่เธอควรจะคุ้นเคย 
แค่ผ่านเลย ผ่านแล้วก็แล้วไป 
เธอ..คนคนนี้ที่มองผ่าน 
จะวันวาน วันนี้หรือวันไหน 
กี่ครั้งที่เธอผ่านมาและผ่านไป 
ฉันยังมองด้วยห่วงใยสุดสายตา 

         ................................
ฉันคงทำอะไรไม่ได้ 
ที่จะให้เธอกลับมารักฉัน 
ที่ทำได้ก็คงแค่งงงัน 
นิ่งนิ่งอยู่อย่างนั้นแม้เจ็บใจ 
คงจะเอ่ยอะไร ไม่ได้หรอก 
ความรู้สึกไม่อาจบอกออกมาได้ 
หากเธอถูกคนที่รักเขาทิ้งไป 
เธอคงจะเข้าใจฉันได้ดี
           ..................................
แค่มอง แค่เพ้อ แค่ฝัน 
คงเกินกว่านั้นไม่ได้ 
เมื่อเธอเจ็บก็ยังคงห่วงใย 
เธอมีใครฉันความหมายก็ไม่มี 
ก็รู้อยู่แล้วนะหัวใจ 
เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้ 
บอกลาบทเพื่อนที่แสนดี 
เหตุผลคือเพื่อนคนนี้ เหนื่อยใจ