น้ำตาไหล ร่วงริน ผินหน้าหนี บทกวี ฝากมานั้น ฉันหวั่นไหว จะเข้มแข็ง แน่วแน่ อย่างตั้งใจ เพื่อไม่ให้ คนที่รัก เขาหนักทรวง กล้ำกลืนเจ้า น้ำตา ให้ร่วงหล่น ลงสู่ก้น บึ้งแห่งใจ ที่สุดหวง ปิดให้แน่น ใส่กุญแจ ห้องแห่งดวง ปลอดคนล้วง หัวใจ ไปฆ่าฟัน คิดถึงเขา หากแต่เรา เป็นผู้หญิง อยู่นิ่งนิ่ง ซักพักหนึ่ง นั่งนึกฝัน จะยึดมั่น คำสัญญา เคยว่ากัน หากเขานั้น แปรเปลี่ยนไป เราอับจน จะรอเขา จากวันนี้ ไม่รู้จบ รอจนพบ ทางสายรุ้ง หลังสายฝน รอพายุ ลูกใหม่พัด ผ่านกมล รอพี่จน เดินสามขา ก็จะรอ...
4 กุมภาพันธ์ 2547 06:40 น. - comment id 211599
โถอะไร รอนาน ขนาดนั้น แค่สามวัน ฉันทน แทบไม่ไหว อย่าใจดี ปล่อยชีวี ให้แก่ตาย ควรคิดใหม่ ทำใหม่ นะคนดี
4 กุมภาพันธ์ 2547 21:29 น. - comment id 211866
จะรอเธอคนดีที่คงมั่น จะรอเธอคนผูกพันเมื่อวันเก่า จะรอเธอวันนี้รอเป็นเงา จะรอเธอคนเก่ากลับคืนมา *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*