คนหน้าไม่อายที่รักเธอ วันนี้เดินไปเรียนเจอคนดี...อยู่ตรงนั้น เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวดูซึมเศร้าและเงียบงัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้ฉัน..ควรทำยังไง เดินเข้าไปทัก.... ไปบอกเธอให้รู้จักคำว่าเริ่มต้นใหม่ บอกให้รู้ว่ายังมีฉันคนนี้ที่เข้าใจ จะเป็นไปได้ใหม..เป็นคนที่เธอรักที่เธอแคร์ เธอกำลังบอกว่ารัก โอ๊ย..นาฬิกาดันร้องทัก...จะนอนไปถึงไหน ตื่นจากความฝันซะที..รับกับความจริงที่ปวดใจ รับรู้ว่ายังงัยคนที่เธอห่วงใย...เป็นเขาอีกคน ...................(เสียดายจัง).......................
31 มกราคม 2547 21:52 น. - comment id 210198
แหมเสียดายจัง เธอเดินเข้ามาหา แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าตัวฉัน พร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้กัน แล้วบอกกับฉันถึงความในใจ ว่าเธอนั้นรู้สึกผูกพัน เห็นฉันเป็นคนสำคัญชิดใกล้ ต้องการมีฉันไว้เคียงข้างตลอดไป พร้อมจะรักและเอาใจในทุกวันเวลา แล้วเธอก็ขอคำตอบจากฉัน ว่าฉันมีความผูกพันหรือห่วงหา รักเธอชอบเธอเหมือนที่เธอมีไหมในอุรา หรือไม่เคยเห็นค่าให้บอกเธอมาได้เลย ซึ่งตัวฉันนั้นเอ่ยบอก กับคำตอบไม่ได้หลอกบอกเฉลย ว่าเธอคือคนสำคัญที่ตัวฉันนั้นคุ้นเคย และต้องการชิดเชยเหมือนดั่งเคยที่ผูกพัน เธอจึงล้วงลงไปในกระเป๋า แล้วหยิบเอาของมีค่ามาให้ฉัน ซึ่งก็คือแหวนที่เธอใช้แทนความผูกพัน แล้วจับมือของฉันเพื่อสวมแหวนหมั้นแทนใจ แต่พอถึงเวลาจะสวมแหวนหมั้น เพื่อนของฉันกลับมาปลุกซะได้ โถเพื่อนเอยไม่น่าจะมาทำลาย รอให้สวมแหวนก่อนก็ไม่ได้โถเเสียดายจริงจริง *-*มาขอแจมด้วยคนค่ะ คุณนาฬิกาปลุก ผู้หญิงไร้เงาเพื่อนปลุก สรุปแล้วโดนปลุกเหมือนกันเลยค่ะ อิอิ*-*