ไม่อยากเป็นคนขี้เหงา แค่คิดถึงเรื่องราวเก่าเก่า .. มันทำให้อ่อนไหว ที่เห็นไม่ยิ้ม .. ไม่ใช่เก็บแต่ความทุกข์ใจ ที่เห็นไม่คุยอะไร .. ไม่ได้โกรธใครเลยจริงๆ แค่อยากมีสักคนยืนอยู่ข้าง ข้าง ยามที่อ้างว้าง .. เหมือนหิ่งห้อยโดนพระจันทร์แรมร้างทอดทิ้ง อยากมีมือของใคร .. เช็ดน้ำตาสัมผัสแก้มอ่อนไหวให้พักพิง แค่อยากมีไหล่ของใครให้ซบหน้าหลับตานิ่ง นิ่ง ก็พอใจ ไม่ได้อยากเป็นคนขี้เหงา แต่พอเวลาได้มองฟ้าสีเศร้า .. ก็ทำให้หวั่นไหว อยากยิ้มให้เธอนะ .. แต่กลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดไป ไม่ได้อ้อนเธอหรอกนะรู้ไหม .. แค่หัวใจอยากจะมีเธอ
มาแตง 31 ม.ค. 2547 10:36 น. - ID 45764 
1548
5
0
31 มกราคม 2547 12:54 น. - comment id 209953
นี่ขนาดไม่อ้อนนะเนี่ย... กลอนน่ารักดีค่ะ ^_^ อ้อนมากด้วย 555 ..
31 มกราคม 2547 15:17 น. - comment id 210018
มาตามอ้อน
31 มกราคม 2547 17:13 น. - comment id 210074
อิอิ อ้อนได้น่ารักเจงนะขอรับ
31 มกราคม 2547 21:12 น. - comment id 210177
คนอ้อนน่ารักมากมาย แถมกลอนยังแต่งได้แสนดี รับประกันเลยว่าแบบนี้ คนถูกอ้อนใจอ่อนทุกทีแน่นอน *-*จริงเปล่าค่ะ อิอิ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบคะชอบ*-*
31 มกราคม 2547 22:57 น. - comment id 210225
ขอบคุณทุกท่านค่ะ อิอิ .. ก็ไม่ได้อ้อนเก่งนะ แค่นิดหน่อย แล้ววันหลังจะมาอ้อนใหม่ค่ะ ^__^
1 กุมภาพันธ์ 2547 04:47 น. - comment id 210441
อิอิ...น้านนนน่ารักจริงแฮะ... ไม่ใช่ว่าฉันเอง...ไม่ใช่คนขี้อ้อน ไม่เคยยอกย้อน...ถอดถอนอ่อนไหว ไม่ใช่ว่าไม่เคยห่วงใยใครต่อใคร แต่ว่าเธอก็คงไม่รู้หรอกใช่ไหม...ว่าใครที่พูดถึงไป...*เป็นเธอ*... มาเยี่ยมนะครับ *-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
