.. ยังจำได้ดี .. สายตาอาทรที่มี .. ให้กันเสมอ สองมืออุ่นอุ่น .. ที่จับกันไว้ทุกคราวที่เจอ อ้อมกอดที่พร้อมให้พิงพักฝันละเมอ .. ทุกคราว .. ยังจำได้ใช่ไหม .. ว่ารอให้กลับมาซบลงที่ตรงไหล่ .. เมื่อยามหนาว ยังมีตักกว้างกว้างให้แนบอิง .. บอกเล่าเรื่องราว มีหัวใจที่พร้อมจะเอ่ยกล่าว .. ว่าห่วงใย เจ้าชายของฉัน .. ฟังอยู่หรือเปล่า ฟ้าข้างที่เธออยู่จะเคยเหงาบ้างไหม อย่าเหงาเลยนะ .. เพราะเธอจะรู้เสมอว่ามีคนส่งใจไป ไปโอบห่มเธอไว้ใกล้ .. จะนานเท่าไรหายใจยังเป็นเธอ
31 มกราคม 2547 11:12 น. - comment id 209931
. . ว้าวว...เพราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกตามได้เลยอ่ะ ชอบจัง ^____^...
31 มกราคม 2547 11:47 น. - comment id 209940
**พาฝัน** *** ขอบคุณค่ะ ที่ชม ^__^
31 มกราคม 2547 13:00 น. - comment id 209956
อ่านแล้ว..อิจฉาเจ้าชายคนนั้นจังเลย... ถ้าเป็นกลอนที่หนุ่ม ๆ เขียนให้คุณมาแตง คงอิจฉามากกว่านี้ 555 ^_^
31 มกราคม 2547 14:15 น. - comment id 209979
อิอิ ไพเราะจังเลยขอรับ ^^ เจ้าหญิงของฉันไม่ต้องห่วงนะ ความคิดถึงเธอน่ะ ฉันได้รับเต็มที่ ยังหอมกลิ่นความอบอุ่นจากอ้อมแขนของคนดี ตลอดเวลาในใจนี้ ไม่เคยเปลี่ยนไป รอฉันกลับมานะ...เจ้าหญิง จะเล่าเรื่องราวบางสิ่งที่เจอบนโลกใบใหญ่ อยากให้คนดีรับรู้ว่าที่ฉันอยู่มันเป็นเช่นไร สัญญาไม่นานจะกลับไป ..........เพราะหัวใจรักเจ้าหญิงคนนี้คนเดียว .........แวะมาทักทายยามบ่ายขอรับ เหะๆ
31 มกราคม 2547 16:15 น. - comment id 210042
เป็นเจ้าหญิง สิ่งหนึ่ง พึงระวัง อย่าเผลอพลั้ง พักผ่อน นอนหลับใหล ถ้าเจ้าชาย กรายมา หาใกล้ใกล้ จะจูบให้ เจ้าหญิงตื่น ฟื้นนิทรา (นิทานเขาบอกไว้นะครับ)
31 มกราคม 2547 17:24 น. - comment id 210079
อืมม์.... ภาพคืนหลังครั้งเรายังผาสุก เคยร่วมทุกข์..จมขื่น...คืนเผาไหม้ น้อยนั้นหวาน...แทบมิได้...อยู่ในใจ ก็เหยียบย่ำ...ข้ามไป....จนไกลตา แล้วจะหวัง.....อะไร.......จากใจนี้ รักหมดใจ.....ให้เธอไป.....มั่นไร้ค่า ภาพของเธอ.....ฉันจึงติด......ปิดข้างฝา แล้วเสียบดาบ....อย่างช้าช้า...เศษกระจาย..!!!! ในบางความรู้สึกของทิกิ_tik นานมากแล้ว แต่บทนี้ของช็อคโกแลท.... .กระชากมันออกมา จากใจให้หลั่งมาเป็นกลอน.....ขอบใจค่ะ...... ในความทุกข์.....ร่วมทุกข์ ในความสุข.....ร่วมสุข จึงจะนับว่าเพื่อน ........ เพื่อความสุขและ อิสระในฝัน แห่งนักกลอนทุกท่านในบ้าน..thaipoem.com ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน ฉันวางดาบไว้ตรงนี้ที่รอยช้ำ ให้จดจำคำหวานซ่านผ่านหู ให้จดจำรอยคำย่ำความครู ให้จดจำ..รอยความสู้..ครูคอยเคียง ..........จะจากไป...ใจก็ฝาก...จากเพียงร่าง วางดาบข้าง...หัวใจ...ไร้ซุ่มเสียง วางตอนบ่าย..สลายตัว..อย่ามัวเรียง จะคืนเบี่ยง..เมื่อบ่ายคล้อย..ร้อยนิทรา .......จะนำฝันนำสุขที่คลุกเคล้า จะนำขึ้นใส่เกล้า..เข้าแบกบ่า จะนำความ...ลามทุกข์สุก..ของเพื่อนยา ไปเก็บความ..ตามข้าฯมา..นะดวงใจ...!!! กำลังจะลาหน้ากลอนสักหกเจ็ดชั่วโมงเลยนำมาฝากไว้ให้อ่านค่ะ ....
31 มกราคม 2547 21:06 น. - comment id 210171
เจ้าชายของฉัน ฉันฝันชิดใกล้ อย่าบอกออกไป ว่าห่วงใยเหลือเกิน *-*อบอุ่นจังเลยค่ะ แหมอิจฉาแล้วนะค่ะ อิอิ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
31 มกราคม 2547 22:59 น. - comment id 210226
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แบบว่ารวบยอดเลยนะ อิอิ