วันเวลาครั้งก่อน ที่ชวนให้ย้อนคิดถึง ยังมีความรู้สึกซึ้ง-ซึ้งไว้ให้ห่วงหา แต่ทำไมวันนี้...ฉันถึงมีแต่น้ำตา ซบใบหน้าอยู่กับความอ่อนล้าในจิตใจ ความว่างเปล่ามันกรายเข้ามา ทำให้ฉันโหยหา...อดีตของเวลาอย่างหวั่นไหว ที่เธอเหินห่างกันอย่างนี้...บอกหน่อยคนดี *เพราะอะไร* เธอจึงเฉยชากับความห่วงใย...ที่ฉันเต็มใจให้เธอ เธอคงไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน แค่ถ้อยคำเธอที่พูดออกไป...ทำให้ฉันสงสัยอยู่เสมอ รู้ไหมว่าฉันเสียใจ...กับบางคำที่พูดออกไปของเธอ รักกันแล้วทำอย่างนี้น่ะเหรอ...คนดี อารมณ์ทีแสนอ่อนไหวของฉัน มันแสนไหวหวั่น...เข้าทางตันยากหลบหนี เรื่องราวที่ฉันห่วงใย...และโทรไปอย่างหวังดี ก็ขอให้เธอลืมมันคนดี...ให้เหมือนว่าพรุ่งนี้ไม่มีอะไร ฉันก็จะได้ทำใจไว้บ้าง หากวันใดที่เธอหายร้าง...อาจคือคำตอบของทุกอย่างที่เคยสงสัย จะไม่ถามเธอหรอกคนดี...ว่าที่เธอเปลี่ยนไปอย่างนี้ *เพราะอะไร* หากฉันฉลาดพอที่จะเข้าใจ...แค่เธอห่างหายไป *ก็แปลว่าใจเธอเปลี่ยนแปลง*...
พู่กันของหูกวาง 31 ม.ค. 2547 07:11 น. - ID 45747 
770
16
0
31 มกราคม 2547 07:31 น. - comment id 209881
:)
31 มกราคม 2547 07:37 น. - comment id 209884
มาทักททายตอนเช้าครับ คือเคื่องเรามันเป็นอะไรไม่รู้ ล็อกอินไม่ได้มา3-4วันแล้วอ่ะ แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวต้องไปเรียนพิเศษ
31 มกราคม 2547 09:49 น. - comment id 209903
เป็นอะไรได้บ้าง .. ในปัจจุบัน ฉันยังเป็นคนที่เธอคิดว่าจะผูกพัน .. อยู่ไหม เมื่อทางเลือกใหม่เข้ามา .. ฉันจะเหลือค่าอยู่เท่าใด คุณค่าจากอดีตจะเก่าไปไหม เมื่อถูกเทียบกับความแปลกใหม่ .. ที่ซึมเข้ามา ** แวะมาทักทาย ตอนสายๆ ค่ะ **
31 มกราคม 2547 10:27 น. - comment id 209916
... โหย..อารมณ์อ่อนไหวนี่นา.. . . . กลอนเพราะจังค่ะ..อ่านแล้วรู้สึกตามเลย..
31 มกราคม 2547 10:32 น. - comment id 209918
หน้าส่วนตัว
ถึงคุณ tiki
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมพร้อมกับอารมณ์ดีดีส่งมาให้นะครับ...
( ** v ** )
* v *...............นี่คือรูปหัวใจนะครับ ไม่ใช่รูปรอยยิ้มนะครับคุณจ๋า.........
เมื่อกีไปอ่านตอบโพสต์มาน่ะครับเห็นว่าเป็นรอยยิ้มได้ไงคร๊าบ...อิอิ (*-*)........
ถึงคุณมันส์ฝรั่ง...
เดี๋ยวจะตามไปนะครับ อิอิ...ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ
( ** v ** )
* v *
ถึงคุณมาแตง...
ขอบคุณที่มาเยี่ยม...กลอนของคุณเพราะมากจริง ๆ ชมจากใจนะครับ นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผมชอบมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ
( ** v ** )
* v *.........ให้ใจเลยครับ...*-*
31 มกราคม 2547 10:38 น. - comment id 209921
ถึงคุณพาฝัน...
มาเร็วมาก ๆ ไม่ทันได้ตอบเลยนะครับนี่...ทันควันเลยนะ...
ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมชมนะครับ...
อิอิ ตอนนั้นแต่งจากอารมณ์จริง ๆ ที่เจอมาเลยครับ ...เจ็บหน่อย แต่ก็ไม่ถึงกับทรมาน...
เอาใจไปเลยครับ
( ** v ** )
* v *..................*-*
31 มกราคม 2547 11:39 น. - comment id 209936
**กลอนความหมายดีเสมอเลยค่ะ** จริง ๆ นะ ขอบคุณที่ไปทักทาย 100 เหตุผล เสมอนะค่ะ ดีใจ นะค่ะ ***มาทักทายค่ะ*** *________*
31 มกราคม 2547 13:04 น. - comment id 209957
อ่านแล้วรู้สึกถึงอารมณ์ในกลอนได้เลยค่ะ โดยเฉพาะวรรคจบนั่น... ไม่รู้ทำไมนะ..อ่านแล้ว คิดว่าคนแต่งเป็นผู้หญิงอ่ะค่ะ แหะ ๆ ^^;
31 มกราคม 2547 13:20 น. - comment id 209963
ใจเธอที่..เปลี่ยนแปลง ..ไม่ขอแย้งว่าเธอผิด ใจเธอที่..ใกล้ชิด ..ไม่อาจปิดความในใจ ใจเธอที่..ให้ฉัน ..ไม่สำคัญเหนือสิ่งใด คงเพราะ...ใจเธอที่..เปลี่ยนไป ทำให้ความรู้สึกมันเปลี่ยนแปลง
31 มกราคม 2547 14:34 น. - comment id 209986
เหะๆ ไพเราะมากไอ่น้องชาย อิอิ ฉันมีร่างกายมีหัวใจ มีบ้างที่อ่อนไหว ใช่จะอดทนได้เสมอ สิ่งที่ทำอยู่ ใช่ฉันรู้มันเป็นสิทธิ์ของเธอ แต่อย่าปล่อยให้ฉันน้ำตาเอ่อ โดยที่เธอเข้าใจ เรารักกันอยู่ไม่ใช่หรือ หากที่ผ่านมาคือ ฉันคิดฝ่ายเดียวบอกกันได้ไหม อย่ากักฉันเอาไว้เลย ถ้าเป้นงั้นฉันจะได้จากไป ดีกว่าจะอยู่โดยไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ...........มีแต่สร้างความเจ็บช้ำใจให้แก่ตัวเอง.
31 มกราคม 2547 14:54 น. - comment id 210008
โดนใจจังเลยค่ะ^_^ อารมณ์นี้ช็อกแล็ตเข้าใจดีเป็นพิเศษเลยล่ะ
31 มกราคม 2547 16:10 น. - comment id 210037
อย่าคิดร้าย ใส่ตน นะคนดี เธอหายหนี ย่อมมี ในเหตุผล เรื่องความรัก มักซ่อนเงื่อน มาปะปน ทำสับสน ใจจิต คิดให้ดี ไม่มีสิ่งใดที่เราจะได้มาโดยง่ายดายนะครับ
31 มกราคม 2547 16:50 น. - comment id 210065
แวะมาอ่านเป็นครั้งแรก บทกลอนอ่อนไหวไม่เบานะคะ
31 มกราคม 2547 20:35 น. - comment id 210151
เธอห่างหายไม่เห็นเหมือนเช่นกัน ทำให้ฉันร้าวรอนและอ่อนล้า ซึ่งก็คงจะใกล้ถึงเวลา ที่เธอนั้นจะจากลาจากไป ซึ่งสาเหตุคงเพราะเธอเปลี่ยนแปลง เธอมีเขามาแสดงความชิดใกล้ เธอถึงลืมฉันสิ้นในเยื่อใย และไม่มีรักมอบให้ใจเหมือนเดิม *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ พี่ชอบมากเลยค่ะ*-*
31 มกราคม 2547 20:55 น. - comment id 210162
เพราะอะไร..จะไปจากฉัน..
บอกกัน..ในเหตุผล..ได้มั้ย..
หรือเพราะเธอ มีคนใหม่...
..คนที่ให้ ..มากมาย..กว่าฉัน..
เจ็บ..เหลือเกิน...กับพรุ่งนี้...
ที่คุณคนดี.. บอกกัน...
แค่..สิ่งที่..เคยผูกพัน...
..ทำร้ายฉัน... จนร้องไห้...
วันนั้น.. ..
..ความทรงจำ..ที่คุณไม่ใส่ใจ..
ขอแค่ ..วันนั้น..คุณยืนเคียงใกล้...
โลกสดใส... ทุกนาที....
...
เรน..ขออนุญาตแจม..นะคะ..
แบบ..เรนหัดแต่ง..นะคะ..
31 มกราคม 2547 22:55 น. - comment id 210224
..สวัสดีค่ะ.. ..อารมณ์ที่อ่อนไหวของฉัน คือความรู้สึกผูกพันที่นี่ คือความรู้สึกถึงน้ำใจไมตรี เพื่อนๆ ที่นี่มีให้เสมอมา... ...แปะแระ น๊าาา.....~-~....
1 กุมภาพันธ์ 2547 04:38 น. - comment id 210440
ถึงคุณ 100เหตุผล... ครับ ขอบคุณเช่นกันนะครับที่มาเยี่ยมกัน... เรื่องเยี่ยมนี่ ยินดีกันเสมอนะครับ... อาจจะไม่ได้ลงความเห็นไว้บ้าง หรือลงความเห็นไว้...ก็รู้สึกว่าไม่ห่างไปไหนนะ... ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ...*-* ถึงคุณผู้หญิงสีม่วง... อิอิ น้าน ผมก็คิดว่าต้องมีใครว่าผมแต่งกลอนแนวนี้...เพราะว่าผมแต่งเอาใจสาว ๆ น่ะครับ เห็นว่าสาว ๆ อ่อนไหว (ผู้ชายกอ็อ่อนไหวเป็นเหมือนกันนะ) ถึงมันจะออกมาจากประสบการณ์บ้าง แต่เราเติมอารมณ์ให้มันแรงอีกนิด...ก็เหมือนกับตัวละครในกลอนเป็นผู้หญิงแล้วล่ะครับ... ยังไงก็ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ..*-* ถึงคุณardin... มาเยี่ยมซะเพราะเชียวนะครับ... ...คนเราเปลี่ยนแปลง ไม่แสดงกก็ดูรู้ วันนี้ไม่มีเธอเข้ามาแลดู ก็เหมือนไม่มีเธออยู่...ในหัวใจ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ...*-* ถึงคุณเมจิคเชี่ยน... น้าน...พี่ชายเรา เศร้าซึ้งฮะ...อิอิ ได้โปรดอย่าทำให้ฉันเหมือนตกอยู่กับพันธนากา คืนวันที่ไม่ยาวนานเมื่อไม่มีเธอใกล้ อ่อนล้าอ่อนแรงเหลือเกินใจ ด้วยเหตุที่เธอเปลียนไป...ส่วนใจฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลง...*-* ขอบคุณมากนะครับ ที่มาเยี่ยมกันนะ...*-* ถึงคุณช็อกโกแล็ต... ขอบคุณมากนะครับ... อันนี้ก็ต้องเข้าข่ายคนหวั่นไหว...เพราะไกลคนรักน่ะสิครับ อิอิ ล้อเล่นนนะครับ... เจอเรื่องแบบนี้ ก็ยากที่จะหาเหตุผลนะ...บางทีเราอาจจะน่าเบื่อในสายตาเขาได้มั้ง...เนอะ.. เค้าถึงได้จากไปอย่างดื้อ ๆ .....*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ... ถึงคุณชัยชนะ... คิดคิดดู...ไม่อาจรู้...ถึงความซ่อน เพราะยอกย้อน...ร่อนร้าง...ในทางฝัน ฉันก็เจ็บ...เขาไม่เจ็บ...ไม่เท่ากัน เพราะเปลี่ยนแปลง...หรือแรงหวั่น...มันล้าไป... ...ขอบคุณมากครับ แล้วจะลองเอาไปใช่นะครับ อิอิ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันนะครับพี่ชายชัย *-* ถึงคุณคะน้า... นานนานได้เห็นสุดยอดนักแต่งกลอนอันดับต้น ๆ มาเยี่ยมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากครับ อีกนานดขเลยกว่าจะได้ขึ้นแท่นกวีร้อยกลอนอย่างคุณคะน้านะครับ... อิอิ ขอบคุณมากสำหรับคำชมและการมาเยี่ยมเยือนนะครับ...*-* ถึงคุณผู้หญิงไร้เงา... ฉันเองกลับยิ่งไหวหวั่นมากขึ้น กลัวว่าคนอื่นจะยิ่งทำให้ความห่างไกลพูนเพิ่ม ขาดหายสิ่งต่าง ๆ ที่เคยแต่งเติม เพราะว่าเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม...อย่างที่เคย ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไปต้องห่างไป ไม่อยากหาคำตอบว่าทำไมเธอถึงเมินเฉย รุ้ไว้นะสิ่งที่เธอได้ทำเฉยเมย ฉันพร้อมจะเปรียบเปรย...ว่าเธอก็เหมือนผู้ชายเคย ๆ ทั่ว ๆ ไป... ขอบคุณมากครับ ที่มาเยี่ยมกันนะครับพี่สาวแสนดี...อิอิ พักนี้ดูเหมือนไม่ค่อยว่า...อย่าหักโหมมากนักนะครับ...*-* ถึงคุณเรน... แจมยังไงก็น่ารักเหมือนเดิมครับผม... กลอนน่ารักมีอารมณ์อย่างที่น้องเรนแต่ง...พี่แต่งแก้ไม่ได้จริง ๆ แต่งได้น่ะแต่งได้...แต่ว่าอารมณ์มันเข้าไม่ถึงน่ะสิครับ...อิอิ... กลอนน้องเรนน่ารัก แต่งดูมีความอ่อนไหวซ่อนอยู่ดีมากนะครับ..*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ ถึงคุณซอมพลอ... จ้า... มาแปะแร้วใช่ไหม อย่าบอกว่าขอบคุณจากใจ ที่มาแปะมาฝากไว้ให้คิดถึงกัน...*-* อารมณ์อ่อนไหว ก็คงหมดไปกับความห่วงใยนั้น ที่เธอมาแปะ มาแงะกัน ก็ยินดีมากเช่นกัน...ที่ยังไม่เคยลืม...*-* ขอบคุณคุณซอมพลอมากนะครับ *-*
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:32 น. - comment id 210969
ซึ้งมากๆๆๆๆๆ โดนสุดเลยค่ะ และสุดท้ายกลอนเพราะเหมือนเดิมค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:55 น. - comment id 210978
ถึงคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน... ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยมกัน รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้รับคำชมจากคุณนะครับ... ขอบคุณมาก ๆ ครับ...*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
