คนที่ยืนอยู่ที่เดิมตรงนี้ จะมีใครซักคนสังเกตเห็นบ้าง ใคร..ที่จะช่วยรับหัวใจที่อ้างว้าง มอบความรักให้ไม่เคยจืดจางไป ไม่อยากให้เหมือนเธอที่แค่ผ่านมา... เป็นเหมือนสายลมเท่านั้นใช่ไหม พัดความสุขเข้ามาแล้วก็พรากมันไป เอาใจปันให้ใครต่อใครไม่แคร์กัน ทิ้งไว้เพียงความเจ็บช้ำ... กับน้าตาและความเหงาเท่านั้น เจ็บใจแค่ไหนก็ได้แต่ร้องไห้ไปวันๆ เพราะอะไรกัน..ต้องช้ำเพราะสันดานผู้ชาย... เกลียดตัวเองที่ลืมเธอไม่ลง เกลียดใจ..ที่ยังห่วงเธอไม่หาย เขาไม่รักยังมานั่ง..เสียดาย ต่อให้ร้องไห้จนตายเขาคงไม่กลับคืนมา จำไว้........นะ
28 มกราคม 2547 19:56 น. - comment id 208744
. . โอะ..โอวว..โอ้ววว ... ทักทายค่ะนัส...
29 มกราคม 2547 00:00 น. - comment id 208883
เกลียดใจตัวเองที่ลืมเธอไม่ได้ ทั้งที่เธอทิ้งไว้ให้ฉันห่วงหา คือน้ำตาที่เป็นเพื่อนคอยชิดใกล้เรื่อยมา แต่ทำไมหละหนาฉันความห่วงหาไมได้สักที *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*