หน้าส่วนตัว
พระเจ้าสร้างสรรค์โลก เราแรกเริ่ม
ตกแต่งเติม เสริมไว้ ไม่สับสน
สามสิบปี มีวอก วัว หมา คน
อายุตน บนฐาน ที่เท่าเทียม
สืบอยู่ต่อ ท้อใจ ไม่ไหวโห่
หมา ลิง โค เคยรับใช้ ละอายเหนียม
รวมกลุ่มก้อน ต้อนสัตว์ วัตรทำเนียม
ดอกไม้เตรียม เยี่ยมจ้าว กล่าวระรัว
ยื่นอุทธรณ์ ผ่อนผัน กาลพรรษา
เป็นขี้ข้า มนุษย์ ฉุดจิกหัว
สามสิบร่วง หลวงหลาย ไข้สั่นกลัว
มาออกตัว ต่อเหลือสิบ VIP พะนอ
ฝ่ายคนรู้ ระแคะระคายข่าว
จ้ำโกยอ้าว ก้าวจีบ ต่อชีพขอ
ยี่สิบปี ที่โล๊ะทิ้ง วัวลิงจอ
มาเออออ ห่อหมก ตกลงเฮ
ขอต่อเติม เพิ่มใหม่ ใด้เก้าสิบ
จึงได้ tip ทีต้น คนโก้เก๋
แสนสบาย หายห่วง ดวงมันเท่
สนุก pay เพลินเพลิด เริดเบิกบาน
อายุย่าง สามสิบกว่า วัวเข้าไถ
ลำบากร้าย รับใช้ ในลูกหลาน
ลูกมาไถ ปัจจัยหา บ้าทำงาน
แทบหลังอาน บ้านรถ โดดจับจอง
ห้าสิบกว่า ตัวสู่ เศษของหมา
ยากหลับตา อยู่เหย้า เฝ้ายามของ
ใบไม้หล่น บ่นไป น้ำลายฟอง
เฉียดใกล้ต้อง โดนหางเลข โป๊กเปกเจอ
อายุล่วง หลักเจ็ด พิเศษยิ่ง
กลายเป็นลิง หลอกเจ้า เฒ่าป้ำเป๋อ
กินกล้วยอิ่ม เอะอะ ยังนะเออ
เป็นคนเซ่อ งกเงิ่น เกินล้อเลียน
มีคนต่อว่ามาอ่านแล้วไม่เข้าใจ
จึงมาขออธิบายเพิ่มเติมครับ(ดีครับที่ให้คำแนะนำมา)
เดิมที(นิทาน) สัตว์โลกทั้งสี่ อายุ เท่ากันหมดคือ ๓๐ ปี
พวก วัว สุนัข ลิง ตามลำดับนำอายุมาส่งคืน
มนุษย์จึงไปขอเอามาเป็นของตนเอง
ดังนั้นเมื่ออายุ ถึงช่วงต่าง ๆ ก็จะมีลักษณะท่าทางต่าง ๆ
ของสัตว์ที่ไปขอมาปรากฏให้เห็น
ส่วนข้อคิดที่ได้ หรือสิ่งที่ต้องการสื่อ เป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรม
ผมจะมากล่าวสรุปอีกครั้งเมื่อแต่งกลอนใหม่
ด้วยรักจากใจ
ชัยชนะ 28 ม.ค. 2547 08:38 น. - ID 45509 
1294
16
0
28 มกราคม 2547 10:08 น. - comment id 208585
นับถือๆ
28 มกราคม 2547 10:59 น. - comment id 208588
คิดถึงมากกกกกก..ค่ะ นาทีนี้ พุดกำลังร่ำไห้... กับ..บทความทางเมล์..ยิ่งอ่านยิ่งสะอื้น.. มีบางคนฟอร์เวิดมาให้..ที่มิใช่ชัยชนะแน่ และมิรู้ได้ด้วยเหตุผลใดในใจ... ดีใจที่ยังได้อ่านงานชัยชนะ อยากบอกว่า กลับมาเป็นชัยชนะ ผู้กล้า..คอมเมนท์งานขวานผ่าซากผ่าซีกผ่าเสี้ยวใจเถอะนะคะเป้นภาษาตัวเองมิต้องกลอนประตุแบบทุกวันนี้ที่อ่านห้ารอบแล้วยังตีความไม่ได้ทะลุ..เลยจ้า และมาทวงสัญญาบทร้อยแก้วความเรียง ไหนอะ..ว่าจะมาเชียนแข่งแย่งรักกับพุดไง ลงซะทีข้ามปีแล้วนะ.. มันมันส์กว่ากันเยอะเลย ****
28 มกราคม 2547 11:51 น. - comment id 208599
กลับมาอีกคราค่ะ มาบอกว่างานข้างบนมีสาระมากนะคะhttp://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_35277.php ฝากลมหวน ที่พุดภาวนาให้ชัยชนะและคนที่พุดรักมาก ได้กลับมาดั่งลมหวนชวนชื่นใจนะ ลม..หวล..ชวนให้คิด..ถึงความหลัง พะวัง..จิตคิดขื่นขมระทมใจ.. ตัวใครเป็นคนผิด..อยากถามนัก.. รักไยใจจึงกลับ ดั่งลมหวล ใกล้เรา..กล่าวถ้อย ในที่รัก เจ็บนัก..พอถึงอื่นก็คืนคำ มาทำชิดสนิทใหม่ ใครจะเชื่อ เบื่อแล้วไยจัก มารับกลับคืน!.. *************** เสียงเพลงหวานเศร้า หวานแว่วนี้ พ้อเพ้อไปกับฟ้ากว้างกับสายลมระริน.. ด้วยมนต์ขลังแห่งความถวิลหาอาวรณ์อาลัย..ของใจผู้พ่ายรักมากมายในโลกนี้ ที่ยังคงมากมีทุกข์ระทม ขมขื่นใจ ตราบเท่าที่โลกยังหมุนวนหมุนไป..มิมีวันสิ้นสุดหยุดรัก.. ทุกสรรพสิ่ง..ราวหยุดนิ่งเงี่ยหูฟังและเอาใจช่วย กับยามนี้ ที่ดวงใจของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหลอมละลายนิ่งงัน นิ่งเงียบกับฟ้างาม..และกับเสียงเพลงจากใจของตัวเองนี้ที่กำลังสะอื้นไห้! .....
28 มกราคม 2547 14:34 น. - comment id 208650
พุดขอโทษนะคนดี ที่จะว่าอ่านไม่ค่อยเข้าใจไม่ชอบ คือคำคอมเมนท์ ที่ยาวๆแล้วตอนหลังมาเป็นกลอนสั้นๆ สื่อความหมายผิดลบดีไหม เด๋วพุดใส่ข้อความหมายใหม่นะ นะ นะ ด้วยแคร์ใจความรู้สึกคนที่จริงใจจ้า
28 มกราคม 2547 14:38 น. - comment id 208651
คิดถึงมากกกกกก..ค่ะ นาทีนี้ พุดกำลังร่ำไห้... กับ..บทความทางเมล์..ยิ่งอ่านยิ่งสะอื้น.. มีบางคนฟอร์เวิดมาให้..ที่มิใช่ชัยชนะแน่ และมิรู้ได้ด้วยเหตุผลใดในใจ... ดีใจที่ยังได้อ่านงานชัยชนะ อยากบอกว่า กลับมาเป็นชัยชนะ ผู้กล้า..คอมเมนท์งานขวานผ่าซาก ผ่าซีกผ่าเสี้ยวใจเถอะนะคะ เป็นภาษาตัวเองดีกว่า และมาทวงสัญญาบทร้อยแก้วความเรียง ไหนอะ..ว่าจะมาเชียนแข่งแย่งรักกับพุดไง ลงซะทีข้ามปีแล้วนะ.. มันมันส์กว่ากันเยอะเลย ****
28 มกราคม 2547 15:00 น. - comment id 208656
คนเขียน..ตอนนี้ทำท่าอะไรอยู่คะ ..
28 มกราคม 2547 15:13 น. - comment id 208659
เหะๆ สิดพี่มันใช่นิทานอิสปหรือเปล่าขอรับ อิอิ แอบอู้งานตอนกลางวันมาอ่านขอรับ หุหุ
28 มกราคม 2547 15:34 น. - comment id 208663
มะน่าโลภเลยเนอะคนเรา อืมมม ขออายุสัตว์มาต่ออ่า น่าจะตั้งลิมิตตั้งกะแรกเลยดีกว่า (อ้าวววว อิอิ)
28 มกราคม 2547 15:56 น. - comment id 208682
อาชัย..นับถือค่ะนับถือ...สนุกดี ไว้หลานสอบเสร็จแล้วจะมาแต่งบ้าง หายไปหลายวันช่วงนี้ คิดถึงค่ะ...ไปแล้วววววววว........... ...
28 มกราคม 2547 16:08 น. - comment id 208688
เข้าใจแล้วค่ะ อิอิ มาทักทายด้วยคนนะค่ะ *___________*
28 มกราคม 2547 21:14 น. - comment id 208772
ฮ่า ชอบจังเลย แล้วจะแวะเข้ามาอ่านอีกบ่อยๆนะคะ
28 มกราคม 2547 21:29 น. - comment id 208779
แปลกดี แต่ก็ชอบนะ
28 มกราคม 2547 22:27 น. - comment id 208804
สามสิบปีที่พี่เขานั้นลาจาก แต่เรากลับลำบากรับเอาไว้ จึงต้องมีอายุและกรรมทำต่อไป แต่เขากลับได้กินใหม่ไม่ใช้กรรม *-*แต่งได้ดีค่ะ ผู้หญิงไร้เงาเคยอ่านเรื่องดังกล่าวจากเน็ตมาแล้ว ซึ่งก็ยอมรับว่าคุณชัยชนะแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ตรงประเด็นดี*-*
28 มกราคม 2547 23:21 น. - comment id 208851
นึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว นึกว่าคนเก่งแรงแผ่วเพราะป่วยไข้ นึกว่าโดนใครทำให้ช้ำใจ นึกมานึกไปเลยต้องมาเยี่ยมเยียน มาเยี่ยมจ้ะ....หนุ่มอารมณ์ดี
29 มกราคม 2547 00:25 น. - comment id 208896
โลภมาก คือ คน
29 มกราคม 2547 15:12 น. - comment id 209131
เจี๊ยกคล่อก ตอนนี้เราคงเป็นลิงเป็นค่าง อิอิ
29 มกราคม 2547 17:21 น. - comment id 209174
พุด...สาวบ้านนา ก็ดีใจเช่นเดียวกันครับที่ได้อ่านงานของพุด เห็นเงียบหายไปหลายวัน นึกว่าจมน้ำทะเลซะแล้ว ก็เล่นมาคนเดียว ๔ บท ไม่เกรงอกเกรงใจเพื่อนกันเลยนะครับ กลัวเขาจะมาหลับตาชังชัยชนะ บทจะไม่มาก็เงียบหายไปหลายกลอน คงจะมาย้อนหลังให้ รับได้เสมอครับ เอาเป็นว่า ถ้าตอบงานของพุด ก็จะไปแบบหัวใจลูกทุ่ง ยังไงก็ขอโทษล่วงหน้า เพราะถนัดนักประเภทตอบตรงประเด็น คอยเซนเซอร์ ถ้าไม่ผ่าน ก็ลบเลยนะครับคนดี ก็ฝากขอบคุณคนที่เขียนเมล์ไปหาพุด ทำให้พุดมีอารมณ์แปรปรวน ว่างทั้งวัน ได้มาระบายอารมณ์ซะบ้างก็ดีนะครับ (เก็บไว้นานเดี๋ยวจะระเบิด) เรื่องแข่งรัก เอ้ย แข่งกลอน จะพยายาม เอาไม่เกิน ๓ เดือน จะลองลงดูนะครับ (ตอบรวมทั้ง ๔ ชุด ลงให้อยู่ห้องพิเศษคนเดียว)
29 มกราคม 2547 17:27 น. - comment id 209177
รดา
ไม่ต้องถือ วางไว้ก็ได้ เดี๋ยวจะเมื่อยแขน(ล้อเล่นจ้า)
ช่วงนี้ไปซุ่มอยู่ที่ไหนครับ คงกลัวจะเป็นข่าวลือพาดหัว
ให้พวกปากหอยปากปูเขาเม๊าท์กันเล่นมั๊ง
ว่างก็แว๊ปมาลงกลอนอีกนะครับ
อัลมิตรา
ก็นี่แหละครับข้อดีของชายโสด ก็นอนขาไขว่ห้างสบาย สบาย
ดาวไถยังไม่มีวี่แววจะปรากฏขึ้นมาได้
สมกับคำที่เขาพูดไว้
มีลูกกวนเงินตรา มีภรรยากวนใจ
ม่ายใช่(อันนี้) มีลูกคู่ชีวา มีภรรยาคู่ใจ ครับ
เมจิคเซี่ยน
ประเภทสัตว์พูดได้ ก็ต้องเข้าเครือข่ายนิทานคุณสปเขาครับ(พูดสุภาพ)
อ้าวอู้งานหรือนี่ อย่างนั้นก็ต้องหาอะไรมาปิดปากพี่ไว้นะครับ
เรนซัมเมอร์
ก็ไม่มีลิมิต ชีวิตเกิน ๑๐๐ เฮ้ย ม่ายช่าย ๙๐ เขาให้ไว้ เขาว่าคนเรา เมืองพอไม่มี
แถมนิทานอิสานพ่อเฒ่ากับลูกเขย ซักตอน
พ่อเฒ่า(พ่อของเมีย) ก็มักไม่ลงรอยกันกับลูกเขย
ถกเถียงกัน ลูกเขยก็ว่า เมืองพอไม่มี ทุกเรื่องลูกเขยชนะครับ
แต่เรื่องนี้ยินยอมให้พ่อเฒ่าชนะสักเรื่อง
พ่อเฒ่าจึงจูงมือลูกเขยไปดู เมืองพอ
ไปถึงมุมคันนา จึง...กดหัวลูกเขยลงน้ำ
จนลูกเขยต้องยอม ร้องว่า พอ ๆ ๆ ๆ
ก็เมืองพออยู่แจคันแทนา(เสียงในฟิลม์) นี่เองครับ
หลานผึ้ง
ส่งกำลังใจไปช่วย ในการสอบ ตั้งใจอ่านหนังสือให้ดีนะจ๊ะ
เรื่องแต่งกลอนหาเรื่องใหม่บ้างนะจ๊ะ โล๊ะทิ้งไปซะ
ไอ้หนุ่มที่ไม่ยอมเป็นเพื่อนกับหลานผึ้งคนน่ารัก
29 มกราคม 2547 17:36 น. - comment id 209182
ร้อยเหตุผล
ถ้าเข้าใจลึกซึ้งเป็นอย่างดีแล้ว
ก็ต้องไม่มีเหตุผลมาอธิบายอีกนะครับ
ชอบชื่อนี้มากครับ ได้ยินแล้วสะดุดใจดีครับ
อีกอย่างผมป็นคนที่ชอบหาเหตุผล
ไม่ใช่เพื่อแก้ตัวนะครับ แต่เพื่อแก้ไข
Ardin
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกันเป็นครั้งแรก
ยินดีที่ได้รู้จัก(ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ)
กลัวหน้าแตก (อ่านผิด)
คุณละอองน้ำ
ขอบคุณครับสำหรับมิตรใหม่
ผมประเภทที่ชอบเขียนอะไรแผลง ๆ อยู่แล้ว
เรื่องที่แปลก ๆ ผมประเภทลับลมคมใน จึงชอบมากครับ
น้องหญิงไร้เงา
วัว วอก จอ ต่อรอง เหลือสิบปี
ส่วนคนดี รับเอา เป็นเก้าสิบ
เป็นคติ เตือนใจ ใคร่ครวญคิด
ทำชีวิต ให้เย็น เป็นมนุษย์
แหม! อุตส่าห์ว่าจะเอามาให้น้องหญิงแปลกใจเล่น
ที่ไหนได้ ไปอ่านไว้ก่อนแล้ว อ่านมากรู้มากนะครับคนดี
แต่เรื่องของพี่หัวโจกของเรื่องรับไปเต็ม ๆ ๙๐ ปี นะครับ
อายุคนเราเริ่มลดแล้วล่ะ ปัจจุบันเขาเฉลี่ยประมาณ ๗๒ ปี
แต่ถ้าน้องหญิงเกิดไปก่อนอายุ ก็แบ่งมาให้พี่ชัยใช้บ้างนะครับ คนดี
29 มกราคม 2547 17:43 น. - comment id 209186
พี่ดอกแก้ว
หาชื่อตั้ง หวังโดนใจ ใช่หาง่าย
ชื่ออะไร ใส่เหมาะ กลอนบทนี้
คิดร้อยแปดพันเก้าเห็นเข้าที
ใช้ชื่อนี้ ดูดี ถูกใจตน
วันนี้ก็คงอารมณ์ดีทั้งวันครับที่พี่สาวแวะมาทักทาย
ช่วงนี้เปลี่ยนมาเข้าเน็ตตอนเช้า อารมณ์จะแจ่มใส สดชื่นดี
ตอนกลางคืน ทำธุระอย่างอื่นครับ
ข้าวปล้อง
มาทักทายได้ยินแต่ชื่ออิ่ม และคงจะสมบูรณ์ขึ้นทุกวันเพราะอุดมด้วยวิตามิน
ก็โลภมาก มักได้หลาน เฮ้ย มักลาภหาย
เหมือนนิทานเป็ดออกไข่เป็นทอง วันละฟอง
เจ้าคนไม่พอใจจึงชำแหละดู ปรากฏว่าไม่มีทองคำ
มิหนำซ้ำเป็ดก็ตาย(ไม่เกี่ยวกับไข้หวัดนกนะครับ)
เรื่องความโลภ ก็เห็นแก่หน้าแก่ตากัน
ยังไงก็ยกเว้นพี่ชัยไว้สักคนนะครับเรื่องความงก
คุณฤกษ์
ผมว่าคุณประเมินตัวเองสูงไป(อายุนะครับ)
เอาเป็นว่าถ้าเกิดปีวอก ก็คงจะค่อยยังชั่ว
เอาว่าจะเป็นหนุมาน หรือเห้งเจีย ดีครับ
ขอแนะนำ เป็นหนุมาน มีเมียได้นะครับ
29 มกราคม 2547 19:20 น. - comment id 209230
พี่กำลังเครียดงาน....มาอ่านกลอนน้องชัย....อ่านแล้ว..ตีความไม่ออกแฮะ...คงเป็นเพราะ...พี่ไม่ทันสมัย..เลยตามไม่ค่อยทันจ๊ะ..วันนี้..ความคิดไม่ได้เลย.....เหนื่อยมากจ๊ะ....เพราะในใจ..ขณะนี้..มีแต่...ไข้หวัดนกๆๆๆๆๆ....ตลอดเวลา...และกำลังเตรียมการ...รับมือกับโรคนี้อยู่จ๊ะ... อายุ..เท่าไหร่ไม่สำคัญหรอกนะ...ขอเพียงว่า...ขณะที่เรามีชีวิตอยู่นี้...เราทำประโยชน์..ให้แก่สังคม...ประชาชน..ครอบครัว..และส่วนรวมหรือยัง???....คุณค่าของคน...อยู่ที่ตรงนั้นจ๊ะ....(ในแนวคิดของพี่นะคะ)....คิดถึงนะจ๊ะ...
30 มกราคม 2547 16:11 น. - comment id 209583
จริงค่ะ ก็เคยมีคนเล่าให้ฟัง คนนี่ขี้งกจริงๆนะค่ะ
30 มกราคม 2547 17:38 น. - comment id 209616
พี่ตุ้ม
แหม อะไรจะขนาดนั้นครับพี่ตุ้ม
ถ้าพี่ตุ้มไม่ทันสมัย ผมก็คงเป็นพวกเต่าล้านปีไปแล้วครับ
เรื่องไข้หวัดนก กำลังฮิตกัน พูดกันให้แซด
ขนาดเป็นตาสีตาสา ชาวบ้านธรรมดาก็ยังรู้เรื่อง
อย่างว่า ยุคข่าวสาร รวดเร็ว ที่หน้าเห็นใจก็พวกไก่รับบาป พวกนั้นที่ถูกทำลาย
พวกที่น่าเห็นใจก็คนเลี้ยงไก่ พวกที่มีอาชีพเกี่ยวกับการขายไก่
คงจะหยุดชะงักไปพักหนึ่ง
อ้าวเพิ่มคุณหมอราชิกาอีกคน เอาใจช่วยให้ทำงานสำเร็จนะครับ
ถ้าต้องการตัวช่วยก็บอกมานะครับ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น เป็นแง่คิดที่ดีมีประโยชน์มากครับ
คงอีกสองสามวันผมจะมาสรุปเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ฟังครับ
คิดถึงพี่เช่นกันครับ
น้องเบนนี่
คนเราถ้าตัดความโลภได้ โลกเราก็คงจะมีความสุขมากขึ้นครับ
มี ๑ ไม่พอ อยากได้ ๒
มี ๒ ไม่พอ อยากได้ สามสี่ห้า ไม่มีที่สิ้นสุด
ขอบคุณมากครับ สำรับความคิดเห็นทีนำเสนอ
ผมก็เห็นด้วบเช่นกันครับ
2 กุมภาพันธ์ 2547 05:24 น. - comment id 210798
สรุป คนเราที่ต้องเป็นวัวให้ใครไถ เป็นสุนัขเฝ้าบ้าน เป็นลิง ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ เพราะเรามีบ่วง ๓ เส้น คอยมัดไว้ที่คอ แขน เท้า ที่แขน หมายถึง สามีภรรยา เพราะเราต้องใช้สองมือทำมาหากินเพื่อปากท้อง (วัว) ที่เท้า หมายถึงทรัพย์สมบัติต่าง ๆ ทำให้เราเป็นห่วงก้าวท้าวไปไหนไม่ได้ กลัวทรัพย์สินจะสูญหาย(สุนัข) ที่คอหมายถึง ความห่วงใยในลูก หลาน มีทั้งดูลูกหลาน และให้ลูกหลานดู(ลิง) ทำให้คนเราต้องเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นอกจากจะพยายามแก้เชือกที่มัดเราไว้ แนะนำว่าต้องใช้ธรรมะ เป็นเครื่องนำทาง ขอให้ศึกษาค้นคว้ากันเอาเองนะครับ ตามความสนใจ (ไม่บวชก็ปฏิบัติธรรมได้เหมือนกันครับ) ถ้าเราแก้เชือกที่ผูกมัดได้ เราจะไม่ได้เป็นอย่างสัตว์ที่กล่าวมา
3 กุมภาพันธ์ 2547 10:21 น. - comment id 211314
ซาหวัดดีจ้า..... แล้วถ้าเป็นนกละ....หมายฟามว่าจะไดรึท่าน.....อิอิ... มาแซวเล่นอ่ะค่ะ..... เห็นบอกว่าจะลืมชื่อดาหลา...ต้องรีบมาซะกะหน่อย....
3 กุมภาพันธ์ 2547 13:37 น. - comment id 211364
ดาหลา
หวัดนกเริ่มระบาด
บอกเด็ดขาดอย่าเป็นเลย
ชีวิตคงสังเวย
เฉลยกล่าวเจ้าถูกเชือด
เมื่อดาหลา อยากจะบินถลา
คงต้องนอนแผ่หรา เพราะถูกตีด้วยไม้หลา
งานนี้ว่าคนโหดไม่ได้นะครับ
มาทีนเวลาพอดี กำลังคิดว่าจะลืมอยู่
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
