ใครไร้ใจ...จงไกลทุกข์...

tiki

 
ไร้ใจที่รัก 
 
พันธนาการความคั่งแค้นคุโชนมิเคยได้ดับ
แม้นสักกระผีกร้นของเมตตาที่หลั่งให้ 
ด้วยปิดใจมิรับพลังเมตตาใดๆ 
ออดอ้อนหวั่นไหวแต่ในความเก่าที่ผ่านพ้นไป 
เกินจะไปหยุดค้นหาณ.แหล่งไหนในจักรวาล 
. 
และด้วยเหตุที่ใครที่ได้เห็นพ้องพาน
ก็มิอยากได้จะไปเก็บอารมณ์อันขมขื่นใจนั้น
มาจับใส่ไว้ในห้องใจแห่งเมตตา 
 
ยากจะปลอบขวัญที่ร้างลา.....
.ด้วยโฉมพิศมัยแต่กระไรหนา....
.ไม่เห็นเยื่อใยใจนี้ที่เฝ้าดู..
เฝ้ามีกรุณามหาศาล.....
.ที่หลั่งล้นให้แด่เธอทุกทิวา.......ราตรีกาล  
เธอก็เพียงบ่มสะท้าน
อยู่แต่ในทรมาณแห่งกามา... 
อันเริงล้นระส่ำระส่าย
ในใจน้อย  
แต่โชนแสงสว่างด้วยสีดำข้นเข้มแดงน่าผวา..... 
พี่เข้าใกล้.....
...แม้นโอบไว้ด้วยเมตตา 
แม้นห่มเธอทั้งปีกฟ้า.....
...เธอก็ยังไม่ฟื้นใจ  
 แม้นสอยดาวทุกดวงในห้วงหาว 
มาเก็บราวเรื่องเรียงร้อยไว้ใกล้ 
เธอก็ยังพร่ำพรรณนาทุกคราไป 
กระไรหนอไร้ใจไม่ปรานี  
 ว่าถ้อยคำของจอมขวัญมันคายจิต 
ขมสนิทด้วยถ้อยคำ..ซึ่งเข้มสี 
หากนิ่งบ้าง.....รับกระแสแห่งอารี 
และเมตตา......ล้นที่.....ใครมีใจ  
ก็จะพบ......ประสบค่า......มหาศาล 
พี่เพียงผ่าน.....มาครานี้.......จึงเคียงใกล้ 
สงบเถิด......ขนิษฐา........เจ้ายาใจ 
สงบใน.......รสพระธรรม........ซึ่งนำมา....... 
 ด้วยจิตใจ..เจ้าไม่ทัน..พันรูปนาม
สันตติ....ต่อเนื่องยาม...ให้หม่นหา
เป็นนามฟุ้ง.....ระเริงไป.......จนไกลตา
ใจไปคว้า......สัญญา......มาแต่งปรุง 
  จึงปรุงแต่งเป็นรูปธรรมซึ่งสังขาร
หอบรื้อ*รัก*    ข้ามผ่าน  จนเกิดยุ่ง
ด้วย*รัก*แล้ว...จะประจักษ์....จักนังนุง
ด้วยรูปโฉม.......เสียง..สัมผัสปรุง...รุงรังใจ  
  อืมม์ไรใจ.....เจ้าเอ๋ย...พี่เห็นเจ้า
รักรุมเร้า  ..ดูเศร้าเหลือ....อยู่หนไหน
.ใจติดแน่น....ว่าคือรัก......สลักใจ
จึงห่วงหวง...อาลัย...จึงทุกข์มี 
..............หากยังคิด.....ว่าคนนั้น.....นั้นคือรัก
ใจอาจจัก......หักสลาย.....ให้ป่นปี้
หากเขาจาก......เจ้าไป......ไม่ใยดี
จึงไร้ใจ......น้องนี้......ปรานีตน 
            ให้รู้ว่า......ที่ใดรัก.....จักมีทุกข์
ที่ว่าสุข......ก็ได้ทุกข์......รักล่องหน
แล้วยึดว่า.......รักมันหาย.....ก็ทุกข์ทน
ช้ำกมล....เพราะยึดรัก......หักไม่ลง !!!! 
.จึงปรุงแต่งเป็นรูปธรรมซึ่งสังขาร
หอบรื้อ*รัก*    ข้ามผ่าน  จนเกิดหลง
ด้วย*รัก*แล้ว...จะประจักษ์....พะวักพะวง
รูปโฉมหลง.......เสียง..สัมผัส..มัดย้อมใจ 
อืมม์ไรใจ.....เจ้าเอ๋ย...พี่เห็นเจ้า
รักรุมเร้า  ..ดูเศร้าเหลือ....อยู่หนไหน
จะกี่ครั้ง......หรือเมื่อใด......ก็ไร้ใจ
เจ้าจากไป.....หนใด.....เร่งกลับมา....... 
 ทิกิ..ผู้หวังให้ไร้ใจได้เปิดภาวะใจสงบให้ตนเองเสียที