ดึกดื่นค่ำคืนน้ี ฉันนี้ก้อเหมือน...เช่นเคย มองผ่านดาวและเดือน ที่สวยงามยามได้ชื่นชม สายลมที่พัดผ่าน ชั่งเหน็บหนาวเหลือทน ชีวิตที่เคยสุขสม กับต้องตรอมตรม ที่อยู่เดี๋ยวดาย กับกาลเวลาที่ไม่หวนกลับ ชีวิตรักต้องหมดไป นั่งทนหนาวอยู่เดี่ยวดาย ขาดคนข้างกายที่เข้าใจ ชีวิตที่เดี่ยวดาย จะนานเพียงใด ก้อต้องทนต่อไป อยากวอนสายลม ช่วยหอบรัก...ที่อยู่แสนไกล มาให้ฉันได้พักพิง ยามเศร้าหมอง ชีวิตที่เหงา เศร้า อยากมีใครสักคนเดินร่วมทาง กุหลาบไร้ใจ
24 มกราคม 2547 00:32 น. - comment id 206759
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*มาเป็นเพื่อนคลายเหงาให้นะค่ะ*-*
24 มกราคม 2547 15:27 น. - comment id 207030
อย่าเหงาและเศร้าใจ ยังมีใครที่คิดถึง อยู่ไหนใจรำพึง เฝ้าคำนึงทุกคืนวัน....ฯ มาเป็นเพื่อนคนเหงาค่ะ..