ยิ้มรับ...ความพ่ายแพ้ เหตุการณ์ที่..สายเกินจะแก้ไข น้อมรับ...ด้วยจริงใจ แม้ต้องร้องไห้...โศกา อย่างน้อย...ก็ได้พยายาม แม้จะทำให้...ตัวเองดูไร้ค่า กับการที่ไป ร้องแรกแหกกระเชอ...ขอให้เธอกลับมา ก็ยังพอ...ยืดเวลาใจขาดรอน ถือได้ว่า...พยายามอย่างเต็มที่ เป็นบทเรียนชั้นดี...คอยสั่งสอน จึงยิ้มรับความพ่ายแพ้...แม้อาวรณ์ ยามสายลมโชยอ่อน...พัดเธอไป
22 มกราคม 2547 20:42 น. - comment id 206196
โมจิ..จ๋า..พี่ภูฯ..มาปลอบใจ... ไม่ต้องร้องไห้...คนดี.. พัก..หัวใจ..ไว้ตรงนี้... ที่ที่มี..พี่ห่วงใย... ซบหน้า..ลงบนบ่า... ร้องไห้..ให้พอใจ.. เงยหน้า..มาเมื่อไร... พี่ ภูฯ เช็ดน้ำตาให้..น่ะคนดี.. เขา..ไม่รักก็ปล่อยเขา.. อย่ามัวเศร้า..น่ะน้องเอ๋ย.. พี่คนนี้...ก็ยังเคย... น้องน้อยเอ๋ย..... เดี่ยวลมก็พัด..กลับมา (เชื่อพี่เถอะน้อง...แต่ถึงเขาไม่กลับ.งก็มีพี่อยู่ทั้งคน อิ ๆ) ถ้าอยากร้องไห้อีก..ก็ไปหา..อ่านงานพี่ภู.. มีให้ร้องอีกเยอะ
22 มกราคม 2547 21:33 น. - comment id 206223
เมื่อปลงแล้วปล่อยวาง มองหนทางที่ยังมี สู้ทนนะคนดี เรื่องแบบนี้ต้องทำใจ
22 มกราคม 2547 22:12 น. - comment id 206240
ยิ้มรับกับน้ำตา รู้ว่าในวันนี้ ไม่สามารถจะชนะใจคนดี เลยต้องยอมรับความแพ้ที่มีลำพัง *-*มีคนเคยบอกผู้หญิงไร้เงาว่า อย่ารั้งคนที่กำลังจะไป และอย่าห้ามคนที่มารักเราค่ะ เพราะไม่มีวันทำสำเร็จค่ะ*-*
23 มกราคม 2547 02:40 น. - comment id 206348
อย่าร้องนะ โอ๋นะคนดี
23 มกราคม 2547 06:31 น. - comment id 206365
รั้งหัวใจไม่ให้ทรมาน เมื่อเธอจะเดินจากกัน...ก็แทบทนไม่ไหว อยากร้องไห้...ให้มันสุดหัวใจ แต่ก็ทำไม่ได้...เพราะมันเจ็บจนไม่รู้ว่าทำไม...เธอถึงคิดจากไปไกลจากกัน... มาเยี่ยมนะครับ...*-*
23 มกราคม 2547 14:58 น. - comment id 206503
เพราะยังไงก็รั้งเธอไม่อยู่ รู้ทั้งรู้ว่ายังไงใจเธอไม่มีฉัน แต่เพราะรักจึงยังฝืนดื้อดึงดัน และสุดท้ายก็จบกันตรงที่เธอเดินจากไป
25 มกราคม 2547 01:57 น. - comment id 207362
อย่าเสียใจไปเลย เพราะรู้ไหม ยิ่ง moji เสียใจเท่าไหร่ ผมยิ่ง.... เสียใจเป็น 2 เท่า ยิ่งถ้า น้ำตาเธอร่วง แม้หยดเดียว หัวใจผมคงต้องสลายแน่
12 กุมภาพันธ์ 2547 02:14 น. - comment id 215020
มาทักทาย อิ อิ