น้องต้น

นกตะวัน

เช้าวันที่ 3 มกราคม 2547 ผมเดินไปทางด้านหลังบ้านเอเฟรม สักครู่หนึ่งจึงมาหยุดยืนอยู่ริมลำห้วยแม่สาว มองดูสายน้ำที่ตกลงมาเป็นน้ำตกสักพัก แต่ยังไม่ทันจะเดินต่อ น้องต้นคนเก่งแห่งชมรมอนุรักษ์นกและธรรมชาติล้านนา ได้เดินเข้ามาทักทายผม แล้วเดินข้ามลำห้วยแม่สาวขึ้นเนินไป น้องเขาออกดูนกแต่เช้าเชียว ทั้งยังเดินคนเดียวและแบกกล้องเทเลสโคป (telescope) ที่แสนหนักไปด้วย อายุแค่ 13 ปีเท่านั้น แต่รู้เรื่องนกมากกว่าผู้ใหญ่หลายเท่านัก
เห็นน้องต้นคนเก่งนักเลงนก			
เดินระหกระเหินขึ้นเนินเขา
แบกกล้องเท่เทเลสโคปมือโอบเอา		
เพื่อไปเฝ้าเหล่านกโผผกบิน
ช่างขยันขันแข็งเรี่ยวแรงมาก			
ทนลำบากตรากตรำย่ำทั่วถิ่น		
ศึกษานกวิหคป่าเป็นอาจิณ			
ชำนาญสิ้นถิ่นล้านนาน่าภูมิใจ
คือตัวอย่างวางไว้ให้เยาวชน		
หมั่นฝึกฝนค้นคว้าหาสิ่งใหม่
หันเข้าหาป่าเขาลำเนาไพร			
เพื่อจิตใจใสอร่ามงามน่าดู
ฝึกปกปักรักษ์ป่าภูผาเขา			
คอยตามเฝ้าเอาใจใส่ให้นกอยู่
เป็นมรดกตกทอดไปใครควรรู้			
ให้คงอยู่คู่ไทยไปนิรันดร์		
น้องต้นเขาเก่งแค่ไหน หากได้ชมรายการเกมแฟนพันธุ์แท้ตอนดูนกแล้ว คงจะจำได้ว่าน้องเขาเข้าเล่นเกมด้วย และในปัจจุบันนี้ ในเวลาที่สมาชิกชมรมดูนกและธรรมชาติล้านนาเดินทางไปดูนกที่ไหน น้องต้นก็มักเดินทางไปด้วย และทำหน้าที่เป็นมัคคุเทศก์พาคนในคณะไปดูนก นอกจากหานกแล้ววิเคราะห์ว่าเป็นชนิดไหนแล้ว ยังอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับนกชนิดนั้นให้คนในกลุ่มฟังอีกด้วย น่าชื่นใจแทนคุณพ่อคุณแม่ สมกับเป็นตัวอย่างของเยาวชนไทยจริงๆ