ก้อแค่ฝัน

ไร้ใจ

สายลมที่พัดผ่านไป 
มันชังเหน็บหนาวเหลือไร 
นั่งอยู่เดี๋ยวดาย...... 
นั่งมองเดือนมองดาว 
ในยามค่ำคืนที่แสนเหงา 
มองท้องฟ้าชังสุดสวย 
อยากนอนหลับไหล 
แล้วฝันเลยไป 
ฝันถึงใครสักคน 
ฝันว่ามีเธอคนที่รักเคียงข้างกัน 
แต่ใยฟ้าชังใจร้ายเช่นนี้ 
ปล่อยให้ฉันคนนี้ 
นั่งยามนี้ไร้คนข้างกาย 
ต้องนั่งอยู่ผู้เดี๋ยว 
นั่งฝันรำไป...อยู่รำพัง 
สายลมยามเย็นชังเหน็บหนาว 
สายลมชาดหาดที่กว้างไกล 
จะมองทุกหนแห่งใดก้อสุดสวย 
แต่เพราะอะไรชีวิตฉันนี้ 
จึงไร้คนคนรักจริงอย่างนี้ 
ยามเย็นยามค่ำคืนที่แสนเศร้า 
อยากมีสักใครได้ไหม 
เข้าใจกัน....รักฉันเชื่อใจกัน 
เดือนเจ้าขา 
บอกได้เพราะอะไร 
ชีวิตฉันนี้จึงเศร้าอยู่เลยไป 
บอกกันได้....หรือฉันนี้ไม่มีรักแน่แล้ว 
ขอเถอะน่าเดือนเจ้าขอ 
ขอสักนาทีให้ฉันมีใครสักที่รัก 
ไม่ลวงหลอกอย่างนี้ได้ไหม 
ขาดแม้คนเข้าใจกัน 
อยากทอฝัน....ให้สวยงาม 
แต่ใยฝันนี้ชังอยู่แสนไกล 
จะฝันไป....ยามใดก้ออยู่ผู้เดี่ยว 
สายลมยามนี้ชังหนาวเน็บแทบขาดรอน 
ต้องนั่งฝัน....นั่งมองเดือน...มองดาวเลยไป 
อยากฝันอย่างนี้เลยไป 
ฝันว่าเธอคนไกล....รักกันอย่างนี้เลยไป 
แต่ฝัน....ฉันนี้ชังอยู่เลยไกล 
จะฝันอย่างไร....จะฝันไปทำมัย 
เพราะฝันต่อไปก้อ....ก้อไม่มีใคร 
กุหลาบไร้ใจ