เธอยังคงเฉยเมย...แม้คำลา

แว่นหนา

     แม้ตอนนี้ เธอจะกุม มือฉันอยู่
คบมานาน มองกันดู จึงรู้ได้
เธอปิดบัง ซ่อนบางอย่าง ไว้ในใจ
แล้วสุดท้าย....เธอก็พูด มันออกมา
     **เราคงเป็น ได้เพียง แค่เพื่อนกัน**
เธอพูดมัน อย่างไม่รู้ สึกรู้สา
ไม่เห็นใจ อะไร กับน้ำตา
ที่ไหลริน อาบหน้า คนข้างตัว				
comments powered by Disqus
  • ปลาทูสามเข่ง

    19 มกราคม 2547 20:15 น. - comment id 205042

    *ปลอบ*
    อะนะ เปนวงจรของชีวิต (เก่วมั้ยเอ่ย?)
    
    
    
    เมื่อไรจะเลิกแต่งกลอนเศร้านะ ++ ไม่รุเหมือนกันแฮะ...เฮ้อ
    
    หุหุ
  • พิกุลทอง

    20 มกราคม 2547 10:46 น. - comment id 205208

    เพราะครับเพราะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน