บ้านเอเฟรม

นกตะวัน

สาวอ้วนเดินกลับไปยังที่พักเพื่อพักผ่อน ส่วนผมนั่งเล่นอยู่ริมลำห้วยอีกสักพักแล้วจึงเดินกลับ แต่พอเดินไปถึงบ้านเอเฟรม สาวอ้วนกับนายวัชระได้เรียกผมให้ไปดู ผีเสื้อสายัณห์สีตาลใหญ่  (Great Evening Brown) ซึ่งเกาะอยู่บนพื้นดินในแปลงดอกไม้หลังบ้านเอเฟรม แล้วผมเดินอ้อมมานั่งพักที่ม้าหินหน้าบ้าน มองดูบ้านหลังนี้ซึ่งครั้งหนึ่งผมกับพรรคพวกเคยเข้าไปพักแรม แต่เดี๋ยวนี้ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปนอนแล้ว แต่ให้เข้าไปใช้ห้องน้ำได้
บ้านหลังนี้มีชื่อลือกระฉ่อน		
เคยใช้นอนผ่อนกายมาหลายหน
เป็นสมบัติพัสถานเนิ่นนานทน	
สุขเหลือล้นด้นมาค้นหาเจอ
หน้าจั่วนั้นทันสมัยสไตล์เก๋		
รูปตัวเอเท่มากอยากมองเสมอ
ยามจากไปอาลัยจังนั่งละเมอ	
คิดจนเพ้อเผลอไผลใคร่กลับมา
นั่งม้าหินผินหน้าหันมามอง		
ยินเสียงร้องของใครให้ไปหา
แต่หน้าต่างว่างเปล่าไม่เข้าท่า	
คงแว่วมาบ้าเองนักเลงกลอน
 
เห็นฝาห้องจ้องไปใจหดหู่		
นึกเคยอยู่หมู่เพื่อนเยือนครั้งก่อน
สนทนาปราศรัยใช้กินนอน		
ยังอยากอ้อนนอนอีกไม่หลีกลา
บ้านหลังนี้ใครๆต่างพากันเรียกว่า บ้านเอเฟรม ตามลักษณะทางสถาปัตยกรรมของบ้านที่มีหน้าจั่วเป็นรูปตัว A ซึ่งเป็นรูปแบบของบ้านที่กรมป่าไม้ในอดีตสร้างไว้เพื่อใช้เป็นที่ทำการของหน่วยจัดการต้นน้ำ เพราะเมื่อก่อนบริเวณนี้เคยเป็นหน่วยจัดการต้นน้ำแม่สาว แต่ในปัจจุบันได้รวมเข้ากับหน่วยจัดการต้นน้ำดอยผาหลวงแล้ว และเรียกว่า หน่วยจัดการต้นน้ำดอยผาหลวง (ปูหมื่น) เพราะมีดอยปูหมื่นซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านชาวเขาเผ่าม้งอยู่ใกล้ๆ