ชีวิตของฉันที่เปลี่ยนไปพร้อมกับคนๆหนึ่ง

น้องสาวคนหนึ่งของพี่ชาย

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ถ้าเกิดเราเขียนอะไรที่วกไปวนมา หรือว่าอ่านไม่รู้เรื่อง ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพราะว่าเราเพิ่งเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ฉัน..เป็นเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง ถ้าดูจากภายนอกก็คงจะเป็นคนที่มีความสุข เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง
แต่จะมีใครซักกี่คน ที่รู้เรื่องราวชีวิตของฉัน 
ตอนฉันอายุ11พี่เลี้ยงที่คอยเลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เกิด โดนแม่ไล่ออกไป ฉันไม่รู้สาเหตุ แต่ฉันเสียใจมากเพราะเธอเป็นคนที่ผูกพันธ์กับฉันมากที่สุด มากกว่าพ่อ หรือแม่ ซะอีก หลังจากนั้นฉันเหมือนอยู่คนเดียวในโลก ไม่มีใครเข้าใจ อยากจะทำอะไรก็โดนขัดใจไปหมด
 แล้วพอฉันเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นฉันทะเลาะกับแม่อย่างรุนแรงมาก ไม่คุยกันเป็นเดือน ฉันร้องไห้แทบทุกวัน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ในตอนนั้น ในเมื่อฉันไม่มีค่า ไม่มีใครต้องการ ทุกคนคงจะคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระของเด็กคนหนึ่งที่ไม่รู้จักโต แต่สำหรับฉัน ฉันอยากจะตายไปให้รู้แล้วรู้รอด 
แต่แล้ววันหนึ่ง วันที่ชีวิตของฉันจะเปลี่ยนไป ชีวิตของฉันเหมือนมีแสงสว่างส่องเข้ามาให้ฉันได้มองเห็นโลกใบนี้อีกครั้ง วันนั้นฉันก็เพิ่งทะเลาะกับแม่มาอีก จำได้ว่าโมโหมาก ก็มาเปิดtvดู ฉันเห็นเขา เขามองฉันกลับออกมาจากจอtvด้วยนะ เขาดูไม่เหมือนกับนักร้องคนอื่นที่ฉันเคยเห็น ปกติฉันก็ไม่ใช่คนบ้าดาราอะไรหรอก แต่เขา..เหมือนมีแสงส่องออกมาจากตัวเขา จริงๆนะ ไม่ได้เวอร์หรอก เขาร้องเพลงอยู่กับเพื่อนอีก2คน แต่ฉันจำหน้า2คนนั้นไม่ได้ ฉันมองแต่เขาไปเรื่อยๆ จนเขาหายไป
หลังจากนั้น ฉันก็ได้มีโอกาสติดตามผลงานของเขามาเรื่อยๆ เขาเหมือนเป็นแสงส่องนำทางให้ชีวิตของฉันสดใสขึ้น เวลาฉันทะเลาะกับใคร หรือเสียใจอะไรมากๆ พอเห็นหน้าเขา ฉันก็หายเหนื่อย แล้วก็มีความสุขมาก เป็นแบบนี้อยู่1ปี 1ปีแห่งความสุขของฉัน ถึงเราจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งตามงานใหญ่ๆ เขาจำฉันไม่ได้ แต่มันไม่สำคัญอะไรกับฉัน
จนวันหนึ่ง ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเบื่อหน่าย เพราะฉันต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบอีกแล้ว แต่ก่อนอื่นฉันจะเปิดtvดูรายการโปรด ที่มีเขามาร้องเพลงให้ฟังอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนั้นจะต้องมีข่าว5นาทีก่อนรายการนี้เสมอ ฉันนั่งดูข่าวที่แสนน่าเบื่ออยู่ซักพัก แล้วฉันก็เห็นหน้าเขา หน้าซีดเผือกของเขา เขานอนอยู่บนเตียง ในโรงพยาบาล ฉันตกใจจริงๆนะ ตกใจมาก แล้ววันนั้น ที่ฉันควรจะทบทวนหนังสือ สำหรับสอบวันสุดท้าย ฉันกลับมานั่งดูข่าว อ่านหลังสือพิมพ์ เล่นอินเตอร์เนตเพื่อหาสาเหตุที่เขาเป็นแบบนี้
เขาเกิดอุบัติเหตุ เมื่อคืนวันที่21 กรกฎาคม 2546 ในข่าวบอกว่าเขาขับรถคว่ำ ตกคูน้ำ ก่อนถึงบ้านเพียงแค่ไม่กี่กม. แต่เขาปลอดภัยดี วันนั้นฉันไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือดีใจกันแน่ ที่เขาประสบอุบัติเหตุร้ายแรง แต่ก็รอดชีวิตมาได้
แต่แล้วมันกลับยิ่งทำให้ฉันตกใจมากขึ้น เมื่ออีก2สัปดาห์ให้หลัง เขาย้ายรพ.มาอยู่รพ.ที่ดีกว่าแล้วแท้ๆ แต่วันนั้น เย็นวันที่6 สิงหาคม เขาช็อคหมดสติ เพราะไอ้เชื้อราบ้าๆมันเข้าไปในสมองของเขา เข้าไปเจริญเติบโตและกินเนื้อสมองของเขาเป็นอาหาร วันนั้นฉันนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตาบวมไปหมด จำได้ว่าพอวันรุ่งขึ้นเป็นวันศุกร์ มีแต่คนทักฉันทั้งวัน และเรื่องของเขาก็เป็นเรื่องที่ใครๆทั้งรร.พูดถึง ใครๆก็บอกว่าเขาคงจะต้องเสียชีวิตแน่ๆ แต่อะไรบางอย่างทำให้ฉันไม่คิดแบบนั้น... หลังจากวันที่เขาประสบอุบัติเหตุฉันได้รู้ว่าเขาไม่ใช่แค่คนที่ฉันจะปลื้มเป็นชั่วครั้งชั่วคราวตามประสาวัยรุ่น ฉันผูกพันธ์กับเขามากกว่านั้น เขาเป็นเหมือนทุกๆอย่างของฉัน ทั้งครูที่คอยบอกให้ฉันตั้งใจเรียน เชื่อฟังผู้ใหญ่  (เวลาที่เขาไปสำภาษณ์ที่ไหนๆก็มักจะพูดแบบนี้ กับแฟนเพลงทุกๆคนน่ะ)เป็นตัวอย่างที่ดีของฉัน เป็น ทั้งพี่ชาย ถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ แต่ฉันมีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกับเขา เราคิ้วเข้มด้วยกันทั้งคู่ ลักษณะนิสัยก็คล้ายๆกัน เขาเหมือนกับพี่ชายของฉันจริงๆ ส่วนฉัน. ฉันภูมิใจที่ได้เป็น1ในน้องสาวหลายร้อยคนของเขา
แน่นอนว่าหลังจากวันนั้น ความจริงชีวิตของฉันควรจะดีขึ้น เพราะฉันเรียนดีขึ้น นิสัยก็ดีขึ้น ทำให้มีเพื่อนเยอะเป็นกอง ส่วนครอบครัวของฉันเราก็เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น เดี๋ยวนี้เราก็ใช้เวลาร่วมกันบ่อยๆ แต่มันกลับไม่ใช่แบบนั้น ฉันจมอยู่ กับการรอคอย วันที่เขาจะกลับมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาอาการดีขึ้นมากนะ ถึงใครจะบอกว่าเขาอาจจะไม่สามารถกลับมาร้องเพลงได้อีก แต่ฉันก็ยังเชื่อว่าเขาต้องกลับมา ก็เขาสัญญาไว้แล้วหนิ ว่าเราจะต้องเจอกันอีก
ในเมื่อมันมีปาฏิหารย์เกิดขึ้นมาแล้วตั้ง5ครั้ง ทำไมมันจะมีอีกไม่ได้ล่ะ ฉันยิ่งเป็นพวกได้คืบจะเอาสอกอยู่ด้วย ฉันจะทำทุกวิถีทางให้เขากลับมา ขาไม่ควรจะต้องได้รับชะตากรรมที่เลวร้ายแบบนี้ ทั้งๆที่เขาก็เป็นคนดี เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่เจ็บกาย แต่ฉันและอีกหลายๆคน เจ็บใจ ฉันเสียใจที่ไม่สามารถแบ่งเบาความเจ็บปวดที่เขาได้รับ มาให้กับฉันบ้าง
 
และทุกวันนี้ ฉันก็ยังหวัง ว่าเขาจะกลับมาเป็นคนเดิม ที่ฉันรัก กลับมาเป็นพี่ชายที่คอยแนะนำให้น้องสาวทำแต่สิ่งที่ดีๆ เขาเคยเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ของฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง วันนี้ฉันจะเป็นกำลังใจให้เขาบ้าง ไม่ว่าจะนานซักกี่สิบปี เพื่อให้วันนั้นมาถึง วันที่พี่ชายของฉันจะกลับมา