พันธนาการ.......พานทองแท้

tiki

 ข้าเหลือบแล........แปรตา......ถามว่าเจ้า..! 
จะโฉดเขลา.......กี่คราหน......หฤหรรษ์
จะพ่ายรัก....ทุกทิศา...ไห้จาบัลย์ 
จะห้ำหั่น...ใจมัน...ให้วอดวาย ..? 
 จงรู้ว่า....ค่ามณี....อันมีค่า 
ต้องรองผ้า...ทองเงินรับ....มิใช่ขาย 
 ค่ามณี.....สีตระการ...น้ำพรรณราย 
ต้องวาววับ...จับประกาย...ในพานทอง 
 เห็นแต่พาน...ทองแท้...นั่นแน่นัก 
จะเทียบค่า...มาสมัคร...รักร่วมผอง 
จะร่วมเรียงเคียงนาง....วางประคอง 
จะกอดตระกอง...นางได้...ใช่ธรรมดา 
 ผิดฝาผิดตัว 
อนาถนัก...รักเอ๋ย เจ้าอ่อนหัด 
มองไม่ชัด......ไม่เล่าเรียน....ให้รู้ค่า 
ไม่ชาญเชี่ยว........เชิดมณี........มีราคา 
จากพลอยหุง.....นานา....มาคัดกรอง 
จึงถูกหลอก.....ปอกใจ...ไม่รู้จำ 
จึงเจ็บซ้ำ.....ช้ำฟก....อกกลัดหนอง 
จึงทุรน....ร่านทุราย....ไปทำนอง 
จึงต้องหมอง...หม่นหมาง...ทางดายเดียว 
มิเรียนรู้....แยกมณี.....ว่ามีค่า 
ก็โทษว่า.........ใยเทวา.........ไม่แลเหลียว 
ผ่านหูซ้าย......ลอดหูขวา......ดั่งตาเดียว 
ถึงครูเคี่ยว.......เข็ญอยู่.........มิรู้วอน 
กิ่งทองใบหยก 
จึงกอบความ.......สามหาบ........มาสาปขว้าง 
ใส่ตะแกรง...กระแชงล้าง...มาสั่งสอน 
ให้แบกความ.........ข้ามมาแจง.........แถลงกลอน 
มายอกย้อน......ต้อนความ......ตามมาแจง..... 
 มาหยุดยั้งรั้งไว้..........ให้เจ้ารู้ 
จะคัดคู่........คัดกิ่งไม้.........ในแขนง 
ว่ากิ่งทอง.........ใบหยก.........มาสำแดง 
จะผิดแผก.......แยกแย้ง.........หรือควรกัน 
 เทียบปํญญา....บริสุทธิ์........ก็ผุดผาด 
ไปเทียบคาด........เซอะเซ่อ......เจอเย้ยหยัน 
ต้องฉลาด.......ปราชญ์เทียบ........เลียบชนชั้น 
ปัญญาชน.......เท่านั้น........จึงควรชม 
 เพชรเรือนทอง 
เทียบบารมี.......มิได้มี......ให้ค้นหา 
ค้นไปทุก.........พารา.........ว่าควรผสม 
จะชั่งวัด........แบบไหน.........ให้ควรคม 
ก็ปรารมภ์.........ว่ามิได้...........หาไม่มี 
เมื่อคลี่โลก........แผ่ขยาย........หลายหมื่นไมล์ 
จะย่างเหาะ.........ไปทางไหน........ หาใช่ที่ 
จะเทียบค่า...........เพชรจรัส.........รัตนมณี 
ไม่ควรสี........รัตนใด.....ในโลกา 
เมื่อประเสริฐ.....เกิดสูง...เยี่ยงยูงผยอง 
ก็ประคอง.........ตนไว้..........ในแหล่งหล้า 
โลกบรรลือ.........ว่าคือเพชร.........แห่งโลกา 
รัตนชาติ........มาดล้ำค่า........ประเทืองชน  
เพชรในตม  
ต่อให้ตก.........หมกไว้......ในโคลนดำ 
ประกายล้ำ......ยังส่องแวว..........แพรวสถล 
ต่อให้หิน........ปิดทับ........ลับตาคน 
ประกายวูบ.........อาจโชนยล........แวบแลบตา 
 เกิดเป็นเพชร.........ควรตระกอง........ในผองเพชร 
อย่าระเห็จ.......ไกลทองคำ.......เรือนล้ำค่า 
ไปเกลือกเหล็ก..........ปลอดสนิม.......ลิ่มธรรมดา 
สเตนเลส...........ไร้ค่า...........ไม่ควรเมือง 
เกิดเป็นชาติ........รัตนมณี......อันมีค่า 
พิสุทธิฟ้า......ทองตราให้.....ใช่ทองเหลือง 
หากทองขาว..........ทองคำขาว........ก็สุกเรือง 
แพลตตินัม.........วาวเมลือง........เฟื่องฟูงาม 
บทนี้ตอบต่อด้านล่าง จึงยกมาวางในนี้ส่งท้ายแถม
 จึงจารไว้ในในนภามหาศาล
สตรีไร้ศักดิ์ก็เสียพานในฝุงหงส์
อันกุลสตรีไร้ปัญญาพาต่ำลง
จะเชิดวงศ์ตระกูลไทยได้อย่างไร?  
 จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
 รหัส - วัน เวลา : 207071 - 16 ม.ค. 47 - 16:57  
.