เจ่าเด็กน้อยยิ้มยั่วมีหัวใจ ชีวิตเจ้าผ่านวัยสมัยเช้า วิถีตีนพันธกิจยังพิษเบา กว่าจะย่ำหลุมเขลาเกินเข้าใจ เจ้าเด็กน้อยหน้าบูดเหมือนคูถเน่า ชัวิตเยาว์เจ้าจึงจ้อง แต่ร้องไห้ แต่ร้องหวนครวญคร่ำเด็กตามวัย จะคว้าจันทร์ดาวไสวใส่หัวนอน จะร้องฉี่ขี้ราดอุจาดตา ก็น่ารักหนักหนาเจ้าหน้าอ่อน จะเปลื้องผ้าวิ่งเล่นตะละตะลอน เปลือยไอ้จุ้นล่อนจ่อนก็น่ารัก เจ้าเด็กเอ๋ยประสาโลกโขกหัวเล่น ล้อหยอกเอินหลงประเด็นให้จมปลัก แหย่หัวใจให้เห็นความเป็นยักษ์ ให้เป็นทาสอาณาจักรสำนักเมือง เจ้าโตขึ้นวิถีตีนจงเต็มตีน เจ้าจงปีนป่ายวาดให้ปราดเปรื่อง ให้หลุดฉากโลกฉลคนขุ่นเคือง ที่ตัดกับโลกเขื่องเรื่องตัวกู ฯ
ผมชื่อโจ้ 10 ม.ค. 2547 13:27 น. - ID 44335 
1089
5
0
10 มกราคม 2547 15:08 น. - comment id 200601
จริง ๆ น่าจะทำเพื่อเด็กทุกวัน ๆ นะ
10 มกราคม 2547 15:47 น. - comment id 200624
.... รักชาติ รักพ่อแม่ รักเรียน รักสิ่งดีดี อนาคตดีแน่นอน ..... คำขวัญวันเด็กเหรอคะ พี่โจ้ ชอบบทจบจัง
10 มกราคม 2547 21:48 น. - comment id 200766
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมเสมอนะค่ะ
10 มกราคม 2547 22:52 น. - comment id 200792
กวีสำหรับสร้างสรรค์ หรือ เป็นที่ระบาย แด่ ผู้ใหญ่ที่โง่กว่า
11 มกราคม 2547 22:40 น. - comment id 201359
อ่าวนะ อ่านตั้งนาน เห้นใจเด็กไม่มีที่วิ่งเล่นในเมืองมั่งอะนะ
12 มกราคม 2547 00:40 น. - comment id 201425
เจ้ายังรู้จักโลกนี้น้อยเกินไป เจ้ายังเป็นเด็กเป็นเล็กน้อย เจ้ายังไม่รู้จักโลกนี้ เจ้าก็เป็นเหยื่อ เจ้าเด็กโง่ และการเขียนก็คือการระบายอย่างหนึ่ง โดยที่ไม่ได้มองว่า จะใส่ร้าย หรือกระทำแบบมีอารมณ์โดยขาดความรับผิดชอบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
