เต็นท์กลางแจ้ง

นกตะวัน

หลังจากขนข้าวของสัมภาระลงจากรถแล้ว อาไกจึงขับรถลงจากดอย แต่จะขึ้นมารับเราในบ่ายวันเสาร์ที่ 3 มกราคม 2547 เวลา 15.00 น. พวกเราจึงรีบกางเต็นท์ให้อยู่ใกล้ๆกัน เพราะยังมีเต็นท์ของคนอื่นๆอีกหลายหลังอยู่ใกล้ๆด้วย หลังจากนั้นจึงช่วยกันกลางเต็นท์กลางแจ้งเพื่อจะได้มีร่มเงาในเวลานั่งเล่น ทำกับข้าว และรับประทานอาหาร รวมทั้งใช้พักผ่อนในบ่ายวันนี้ที่หมดแรงกันถ้วนหน้า
เต็นท์กลางแจ้งแข็งแรงดีมีไว้นั่ง			
ปักขาตั้งรั้งเชือกเกลียวแน่นเหนียวหนา
ขึงผ้าใบให้ร่มเงาเฝ้าเรื่อยมา			
ผ่อนความล้าพาหายเมื่อยไม่เหนื่อยแรง
เมื่อเอนกายหมายนอนย้อนตะวัน			
ผ้าใบนั้นมันโล่งเกือบโปร่งแสง	
เห็นใบไม้ได้หล่นร่วงควงหมดแรง			
ทิ้งใบแฝงแอ้งแม้งอิงพิงผ้าใบ
สร้างลวดลายกระจายไปผ้าใบงาม			
เต็นท์อร่ามตามใจป่าพนาศรัย
อยู่ตรงกลางหว่างเต็นท์อื่นน่าชื่นใจ			
ใครเทียบได้เป็นไม่มีช่างดีจริง
ยามเย็นย่ำทำอาหารทานเต็นท์นี้			
ทั้งเข้าทีมีที่ว่างวางของยิ่ง
ใครใคร่นอนพักผ่อนไปใช้แอบอิง			
แสนสุขยิ่งพักพิงใจใต้ร่มเต็นท์
หลังอาหารมื้อกลางวันที่เตรียมกันมา ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน แต่บางคนออกเดินดูนกตามสุมทุมพุ่มไม้ใกล้ๆ ไม่มีใครเดินออกไปห่างจากที่พักแรมมากนัก เพราะทุกคนเหนื่อยกันมาทั้งวัน อยากออมแรงไว้เพื่อปีนเขาในวันรุ่งขึ้นมากกว่า จนกระทั่งเย็น แสงแดดหมด และความหนาวคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบกริบ แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี พ.ศ. 2546 เราจึงตั้งใจที่จะส่งท้ายปีเก่าก่อนนอนเอาแรง