กว่าจะปฎิสนธิมาเป็นตัว กว่าจะมัวอุ้มท้องอันใหญ่ๆ กว่าจะคลอด เจ็บปวดแทบขาดใจ กว่าจะได้ให้นม อกแม่กิน กว่าจะเลี้ยง จนตั้งไข่ได้เดินเหิน กว่าจะเอิ้นเอ่ยพูดเป็นคำได้ กว่าเรียนเขียนอ่านจนขึ้นใจ กว่าจะจบอนุบาลไซร้แม่ทุ่มเท กว่าจะจำเลขได้ตอนป.1 กว่าจะถึงป.6ช่างแสนเข็น กว่าจะเรียนครูก็ดุทุกเช้าเย็น กว่าจะเป็นม.ต้น..แม่ภูมิใจ กว่าจะขึน ม.ปลายก็ตื่นเต้น กว่าจะเป็นเด็กเรียนเก่งต้องขยัน กว่าจะจำสูตรได้..ต้องท่องทั้งวัน แต่แม่นั้นก็ส่งเสียจนจบเอย กว่าจะเอ็นติดได้ไม่ใช่ง่าย กว่าจะได้ก็ต้องทนอ่านหนังสือ กว่าจะเรียนถึงปีสี่ต้องฝึกปรือ และแม่คือผู้ให้กำลังใจ.... กว่าจะเป็นได้ถึงทุกวันนี้ แม่ต้องเสียไปแล้วตั้งเท่าไหร่ แล้ววันนี้ที่แม่ต้องมาเสียใจ เพราะลูกถูก...คนยิงไซร้สิ้นชีวี........ ขอวอนฝากถึงลูกทุกทุกคน ชีวิตเราเวียนวนอยู่แค่นี้ จะจากกันตอนไหน..ใครรู้ดี.. จงทำวันนี้ให้ดี..เอย... จากเหตุการณืนักเรียนอาชีวะตีกัน....
แลนแฉ่น 7 ม.ค. 2547 16:02 น. - ID 44133 
583
3
0
7 มกราคม 2547 16:54 น. - comment id 199225
กว่าจะเป็นได้แบบนี้ กว่าจะเกิดมามีชีวีได้แบบนั้น ต้องใช้เวลานับพันวัน แต่ทำไมคนเหล่านั้นถึงฆ่ากันไม่เข้าใจ *-*เข้าใจแต่งดีนะค่ะ*-*
7 มกราคม 2547 18:40 น. - comment id 199304
ยิ่งอ่านกลอน ยิ่งตอกย้ำ ให้เศร้าใจ เรื่องมันเศร้ามากค่ะ
8 มกราคม 2547 09:00 น. - comment id 199499
กว่าจะได้ลูกรักดั่งใจหวัง กว่าจะสอนจะสั่งในนิสัย กว่าจะเลี้ยงเติบโตมาจนใหญ่ แต่ต้องจากแม่ไปใจแม่แทบมลาย ***ความหมายดีมากๆครับ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
