๏ ก่อนกิ่งก้านใบผลต้นสูงใหญ่ รากแทรกไปตามดินแลหินผา ซอกซอนทรายดินดานผ่านเวลา จนสูงสง่าเป็นต้นแตกผลใบ กิ่งแกร่งกล้าท้าแดดแผดเผาผลาญ จนหยาบกร้านกรำฝนจนเติบใหญ่ ลมกรรโชกเอนลู่ดูแกว่งไกว โยกคลอนไปตามแรงแห่งสายลม กว่ากิ่งก้านมากมายอันไพศาล ล่วงเลยกาลเพียงใดจึงให้ร่ม ลำต้นแกร่งเปลือกหนาว่ากลึงกลม มองสวยสมล้วนต้องผ่านวันเดือนปี อีกมดแมลงสารพันนั้นขวักไขว่ สัตว์น้อยใหญ่แทะกัดมิอาจหนี เล็มกิ่งก้านกัดผลใบหมายราวี ที่โชคดีจึงพ้นจนสง่างาม เปรียบผองชนต่างชาติศาสนา ล้วนเกิดมาหลายหลากมากล้นหลาม จิตสำนึกมารยาทอาจแยกความ ปัญญาทรามฤาเลิศเกิดตามตน มีมูลเหตุจากจิตใจใต้สำนึก อันตกผนึกฝังในให้สับสน มิอาจแยกถูกผิดสุจริตชน จึงวกวนเวียนว่ายหมายรังควาญ อีกยามเล็กไม่มีเมธีสอน จึงรุ่มร้อนรุนแรงกำแหงหาญ จากเผ่าพงษ์สูงเด่นเช่นวิมาน อาจดักดานนอนซมจมธรณิน ไม่อาจโตเติบใหญ่ด้วยใจสูง ถูกลากจูงด้วยทุจริตจิตเสื่อมสิ้น เพราะอวิชชาปิดบังดั่งมลทิน จึงเคยชินติดนิสัยไม่อาจลด เป็นอย่างไรก็ได้ตามใจท่าน แต่อย่ารั้นเบียดเบียนใครให้ปรากฏ จงเคารพกติกาอย่าคิดคด ตามตัวบทกฎหมายคงได้ดี แม้นตัวใครย่อมรักประจักษ์อยู่ จงเพ่งดูตัวอย่างดังตนนี้ เราย่อมหวังใจว่าทุกนาที ให้เปรมปรีด์สุขสันต์ทุกวันไป แม้นผู้อื่นย่อมเป็นเช่นเราบ้าง จะมัวสร้างเวรกรรมนำไปไหน ? แม้ต่างคนแผกผิดมากจิตใจ แต่ก็ใช่ให้ทำระกำเบียน ในสังคมย่อมมีแบบนี้อยู่ จงหยั่งรู้คราวใดใจแปรเปลี่ยน หลีกคนพาลชั่วช้าน่าติเตียน คบเหล่าเธียรจักสุขทุกวันวาร เปรียบไม้ใหญ่ใบหนาสง่านัก ย่อมปักหลักต้นตรงคงกล้าหาญ ไม่หวั่นไหวยังสู้ทุกฤดูกาล ภัยแผ้วพานยังยืนหยัดองอาจมา คงต้องถามตัวเราคราวท้อถอย ทุกข์ใหญ่น้อยยากผ่านจนหวั่นผวา ควรจมปลักต่อไปไม่นำพา ตกลงว่าสู้หรือหมอบตอบเอาเอง ๚ะ๛
อัลมิตรา 6 ม.ค. 2547 00:31 น. - ID 44037 
7947
6
0
6 มกราคม 2547 08:01 น. - comment id 198549
...แล้ววันนี้ที่กิ่งนั้นยิ่งแย่ ต้นไม้แก่เริ่มล้มถูกข่มเหง ด้วยเวลาฆ่าซ้ำมิยำเกรง ถึงจะเก่งอย่างไรย่อมตายลง... ...................สวัสดีครับ..................
6 มกราคม 2547 08:11 น. - comment id 198555
#@$*&+|!~)%@ 55555
6 มกราคม 2547 09:56 น. - comment id 198592
ชีวิตเราเราเลือกเอง เกิดมาทั้งทีต้องสู้อยู่แล้ว
6 มกราคม 2547 10:35 น. - comment id 198603
ไพเราะ...ลึกซึ้ง...ในความหมาย
6 มกราคม 2547 11:00 น. - comment id 198617
ครั้นจะสู้ก็กลัวตัวจะแพ้ แต่ปล่อยแย่เอาไว้ไปไม่ถึง ครั้นจะเอนกายลงคงตราตรึง ยังคำนึงว่าจะแพ้อ่อนแอลง -- จะลองสู้ให้ถึงที่สุดแล้วกันนะคะ -- กลอนเพราะและความหมายดีมากๆๆเลย -- ชื่นชมเสมอค่ะ
6 มกราคม 2547 11:34 น. - comment id 198645
ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว ต้นกล้าเมื่อก่อนได้กลายเป็นต้นไม้ที่แข็งแรง ผมเองเคยล้มคลุกคลานหลายต่อหลายหน จนบางครั้งอยากอยู่นิ่งๆค่อยๆตายซากไป ครับชีวิตคนก็เหมือนต้นไม้ บางทีต้นไม้มีความอดทนมากกว่าคน คิดอย่างนี้ไหมครับ
6 มกราคม 2547 12:35 น. - comment id 198677
สงสัยว่าดู ลอร์ดออฟเดอะริงค์ ภาค สอง หลายจบแน่เลย อิอิ จริง ๆ ต้นไม้เป็นสัจจธรรมที่มองเห็นได้อย่างหนึ่ง ต้นไม้รับฟังความทุกข์ของผู้มีทุกข์ที่ต้องการระบายเพื่อผ่อนคลายได้ แต่พอเขาตัดต้นไม้ที่รับฟังความทุกข์ไว้ไปทำกลอง เสียงกลองนั้นก็จะโหยหวนครวญครางจับใจนัก อิอิเป็นเรื่องจริงที่เล่าต่อกันมา อิอิ
6 มกราคม 2547 13:00 น. - comment id 198689
ชีวิตอยู่สู้ต่อไปไม่ย่อท้อ ไม่หวั่นต่อขวากหนามอุปสรรค สู้ยิ่งใหญ่ชัยชนะแน่นอนนัก ถ้ายึดหลักชนะตนพ้นความเลว
6 มกราคม 2547 13:40 น. - comment id 198717
ร่มไม้แผ่ใบคุ้มครองชีพ ผกากลีบแย้มแผ่วรับสีสรร ชีวิตงาม ทุกต์ตรมไม่อาจกั้น อันชีวันหลากรสประสบเจอ
6 มกราคม 2547 14:55 น. - comment id 198738
จะสู้ต่อไปไม่ท้อถอย จะไม่คอยอำนาจวาสนา จะสู้ต่อไปทุกวันเวลา เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่สวยงาม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแถมความหมายยังดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
6 มกราคม 2547 18:26 น. - comment id 198807
คุณใบบอนแก้ว ขอบคุณมากค่ะ น้าสิบ .. สงสัยเพิ่งกลับจากดาวอังคารแน่ๆเลย คุณกระหนุงกระหนิง , คุณวาพราว ,คุณน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม , คุณผู้หญิงไร้เงา .. ขอบคุณมากนะคะ น้องดินสอ ..ขอบคุณมากค่ะ กับกลอนที่งดงามด้วยเนื้อความ อืมม ..เหลือสามหนุ่ม สามมุม ... คุณฤกษ์.. ยอมรับว่าภาคสองของหนังเรื่องนี้ บางคำกล่าวของต้นไม้แห่งป่าฟังกอร์น แฝงปรัชญาไว้มากมาย .. ดูสามหนแล้วนะคะ ภาคสอง (อย่าบอกใครล่ะ อายเขา..) คุณคนผ่านมา .. สวัสดีปีใหม่ค่ะ ห่างหายกันไปนาน ขอบคุณมากนะคะ ที่มาทักทายกันเช่นเคย ขอบคุณที่ให้แง่คิดและสาระค่ะ คุณชัยชนะ .. สมชื่อเสียจริง เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว คงยืนหยัดและตั้งมั่นในปฏิธานนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
