กัดกร่อน เจ็บลึก เมื่อดึกดื่น ตรมตื่น ตอกตรึง ครึ่งคืนหนาว ครั้งเธอ โอบอ้อม ถนอมราว เด่นดาว กลางหล้า นภานวล หนาวเนื้อ เพียงใด ก็ ใจอุ่น กลิ่นกรุ่น ราตรี นี้หอมหวล ดอกรัก โชยตลบ ช่างอบอวล รัญจวน จนเคลิ้ม เพิ่มใจพึง รับรู้ เชื่อใจ ในวาจา เฟื่องฟ้า เป็นพยาน อย่างหวานซึ้ง บานเย็น บานเด่น เพ็ญรำพึง ใจจึง หวั่นไหว เชื่อในเธอ รักเร่ แย้มหยัน มิทันโรย ลมโชย ใจชาย ก็พ่ายเผลอ ดอกโศก แกล้งกัน เมื่อฉันเก้อ รักเธอ จางเจื่อน เมื่อเดือนแรม รักซ้อน ซ่อนชู้ ยังชูช่อ ดอกท้อ ทัดทาน เจ้าบานแย้ม ยอดหญ้า เจ้าชู้ ชูช่อแซม สองแก้ม ริ้นร้อย รอยน้ำตา แล้วเดือน ก็ดับ ก็ลับดวง โหยห่วง หายไป ไม่เห็นหน้า น้ำค้าง ปนเกล็ด เม็ดน้ำตา หลั่งมา พร่างพรม ระทมธาร ดอกแก้ว ร้าวรอย ละห้อย จำปี ที่โรย โปรยลมหว่าน ดาวเรือง เด่นราว จะร้าวราน สงสาร หัวใจ ไม่อาจลืม (ม้าก้านกล้วย)
4 มกราคม 2547 00:34 น. - comment id 197474
ดอกรักบานเช้าและบานค่ำ บานเป็นประจำอยู่ทุกเมื่อ ดอกรักบานแล้วได้จุนเจือ แต่คงไม่เผื่อบานเหลือเป็นประจำ *-*แต่งเก่งจังเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ ชื่อดอกไม้เยอะดีค่ะ*-*
4 มกราคม 2547 05:47 น. - comment id 197518
อ่านลำนำอ้อยสร้อยอย่าน้อยใจ จะรักใครก็รักไปอย่าหน่ายหนี อย่าอ่อนแอไม่เสียหน้าเมื่อพาที เก็บรักนี้ไว้ในใจให้เนิ่นนาน
4 มกราคม 2547 07:09 น. - comment id 197525
คิดถึงมาก.. และจะรวบรวมใจเขียนตอบบทงามนี้
4 มกราคม 2547 10:41 น. - comment id 197541
ดวงมาลา พาใจ ให้สดชื่น หอมระรื่น อุรา พาสดใส ให้ซาบซึ้ง ชวนพิศ ติดตาใจ ให้ห่างหาย โศรกเศร้า เย็นเคล้าทรวง
4 มกราคม 2547 17:38 น. - comment id 197708
ดอกรัก..ร่วงโรยไม่โชยกลิ่น ดับสิ้น..สวยหวานครั้งบานไหว ดอกโศก..สร่างบานหว่านกลิ่นไอ ทุกข์ให้..โหยหาเป็นอาจิณฯ ซึ้ง เศร้า เหงา เหว่ว้า ระทม กินใจเหมือนเดิม นะครับ
5 มกราคม 2547 15:12 น. - comment id 198188
ถึงจะหายไปนาน แต่บทกลอนก็เต็มไปด้วยคุณภาพนะครับ papa