ต้องขอบใจไมตรีที่ยื่นให้ ด้วยน้ำใจใสสดรินรดเสมอ ฉันแต่งกลอนสอนสั่งสิ่งพบเจอ หวังให้เธอเจอทีไรชอบใจกลอน ใช้อักษรย้อนกล่าวเรื่องราวฉัน เห็นทุกวันใช่ฝันไปได้บอกสอน ล้วนเรื่องดีมีจริงสิ่งแน่นอน มิเคยย้อนยอกบอกเพื่อหลอกใคร เมื่อเธอผ่านอ่านครั้งใดได้สดชื่น อารมณ์รื่นชื่นจิตเมื่อชิดใกล้ สัมผัสรสบทกวีที่มอบไว้ ซึ้งทรวงในแจ่มใสพลันในทันที ได้รู้เรื่องรู้ราวทั้งคาวหวาน ทั่วถิ่นฐานฉันผ่านไปไร้หมองศรี แม้เมฆครึ้มขรึมไปไม่เหงาฤดี เธอสุขนี้ฉันดีใจไม่เคยลืม
29 ธันวาคม 2546 21:46 น. - comment id 195910
..เรน..ชื่นชม..ผลงานทุกชิ้น..ของนกตะวันนะคะ... ..ชอบมากที่สุด... ..บทกวี ..ที่ดอยอินท์.. นะคะ.. ..อยากให้แต่ง..แบบเล่าเรื่อง..แบบนี้นะคะ... ..เรื่องผีเสื้อ.. เรนก็ชอบนะคะ.. เรนจำได้ ..เจ้าตัวเลอะเทอะ... ..อยากให้คู่กะ เจ้าตัว..วุ่นวายของเรนจัง.. ..ตอนนี้ ..เรนก็ กำลังหัดแต่ง..แบบ.. เล่าเรื่องนะคะ.. ...
29 ธันวาคม 2546 22:53 น. - comment id 195957
ผลงานที่ที่แต่งไว้ ช่างแต่งได้แสนดีหนา ทุกอย่างที่ผ่านมา คุณนั้นหนาแต่งได้ดี *-*กลอนคุณไพเราะเสมอค่ะ ชื่นชมเสมอนะค่ะ*-*
29 ธันวาคม 2546 23:49 น. - comment id 195986
ขอชมเชยบทกลอนแสนวิจิตร เธอเนรมิตรด้วยประดิษฐ์วาทะศิลป์ ร้อยพันผูกเข้าเป็นกลอนท่องแผ่นดิน แจ้งท้องถิ่นที่เคยพบประสบมา โน้มน้าวจิตผู้อ่านให้บรรเจิด แสนเลอเลิศถูกถ้อยความตามอักษร ไม่ผิดพลาดแนวทางที่วางกลอน เป็นบทสอนผู้หัดใหม่ไว้ฝึกจำ. แก้วประเสริฐ.