หยิบกระเป๋าใบเก่าเราเคยหิ้ว เคยท่องทางชมทิววิวสดใส รองเท้าแก่คู่เก่าเคยเข้าใจ แสวงทิศที่คิดไว้วัยเดินทาง เที่ยวไปตามตะวันสีสันแสง แดดทะแยงแรงกล้าเปิดฟ้าสาง วาดฤดูเที่ยวทิศจิตปล่อยวาง สนุกอยู่ทุกหนทางระหว่างใจ บรรเลงเพลงระห่ำค่ำถนน ขอเศษเหรียญเวียนผู้คนคิดดลให้ ร้องรสชาติวาดกวี - ภาษาใจ ขายทุกความสดใสวัยชื่นบาน สะท้อนมุมกลุ่มเพื่อนเสมือนความหลัง แต่จะยังหวังกลับไปขับขาน ร้อยอรรถรสบทสีสันเหมือนวันวาน เพลงของเราจะยังหวานแม้กาลเวียน -------------------- ก่อนนี้เคยโบกรถเที่ยวไปทั่วเมืองไทย คิดถึงทางที่เคยเที่ยว คิดถึงมิตรสหายที่ไปด้วย เลยเขียนให้อ่านครับ
27 ธันวาคม 2546 16:55 น. - comment id 195147
เที่ยวไปตามตะวันสีสันแสง แม้บางครั้งแดดจะแรงไม่อ่อนล้า เที่ยวเที่ยวเที่ยวเรื่อยไปในพนา เพื่อให้เห็นคุณค่าธรรมชาติเมืองไทย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
27 ธันวาคม 2546 17:36 น. - comment id 195174
เพราะมากเลยค่ะ... เราเดินไปด้วยกัน ไปดูตะวันขึ้นในวันนี้ที่สดใส ดูก้อนเมฆสีขาวสบายใจ เหนื่อยเมื่อไรก้อพักผ่อนกัน
27 ธันวาคม 2546 19:46 น. - comment id 195219
ชอบงานที่คุณเขียนจัง ลิ้มความสดชื่นอิสระในชีวิตนั้นด้วย
28 ธันวาคม 2546 20:20 น. - comment id 195570
..ไพเราะมากเลยคะ... .. อิจฉาจัง..