ภายนอกห้องสายฝนเบื้องบนฟ้า ดูทีท่าโปรยปรายไม่หยุดหย่อน เธออย่าคร่ำครวญให้ใจอาวรณ์ ซึ่งบั่นทอนดวงจิตคิดระทม ณ ฝั่งฝันจิตนาการอันงามแสน ยังทดแทนหัวใจให้สุขสม ดุจเรือรักแรงฝันต้านสายลม พาเราชมทะเลมั่นนิรันดร์กาล จงหลับตาเสียเถิดบังเกิดสุข ลืมความทุกข์ร้าวระทมคล้ายลมผ่าน เธอกับฉันจักเคียงสุขทุกวันวาร ท่ามกลางธารคลื่นรักประจักษ์ใจ สองเราเดินเคียงไปไม่เพลี่ยงพล้ำ แม้นผ่านถ้ำแห่งกาลมิหวั่นไหว ครั้นโดดเดี่ยวอ้างว้างร้างผู้ใด อย่าท้อใจขอจงอยู่คงคู่กัน ปิดประตูห้องรักแล้วพักผ่อน ลืมร้าวรอนอ่อนล้าคราโศกศัลย์ จงหรี่ไฟเสียก่อนแล้วนอนพลัน ทุกข์ใจนั้นจักหายในทันที ให้จบสิ้นเรื่องราวคราวหม่นหมอง คงไม่ต้องร้อนรนจนหลบหนี ปล่อยวางเครื่องพันธนาการอันเคยมี คงท่าทีสงบอย่างผู้วางใจ มีนิทานเรื่องเล่าอันเก่าแก่ กุหลาบแม้สวยกว่าบุบผาไหน อีกคนรักร่วมเรียงเคียงหัวใจ มิอาจให้อยู่ยงคงฟ้าดิน ความผันแปรเปลี่ยนแปลงแสดงนั้น ยังยืนยันครอบงำความงามสิ้น ด้วยเหตุนั้นจงทำใจให้เคยชิน ปล่อยวางสิ้นสรรพสิ่งจริงหรือลวง ปล่อยเวลาอันตรธานให้ผ่านพ้น สายลมบนพัดไปคล้ายหมดห่วง แล้วกอดฉันอิงแอบแนบชิดทรวง ทุกข์ทั้งปวงจักคลี่คลายไร้จาบัลย์ ปิดประตูห้องรักแล้วพักผ่อน อย่าร้าวรอนอ่อนล้าคราโศกศัลย์ จงหรี่ไฟเสียก่อนแล้วนอนพลัน ทุกข์ใจนั้นจักหายในทันที ให้จบสิ้นเรื่องราวคราวหม่นหมอง คงไม่ต้องสับสนจนหลบหนี ปล่อยวางเครื่องพันธนาการอันเคยมี โอ้คนดี จงทิ้งไปกับสายลม (... โอ้คนดียังเหลือฉันมั่นเคียงเธอ...)
อัลมิตรา 26 ธ.ค. 2546 08:30 น. - ID 43491 
2978
13
0
26 ธันวาคม 2546 08:36 น. - comment id 194575
๏ ...WE ARE ALL ALONE ...Rita Coolidge : : Outside the rain begins and it may never end So cry no more on the shore a dream will take us out to sea forever more,forever more Close your eyes,Aimie, and you can be with me Neath the waves, through the caves of hours Long forgotten now, we are all alone,we are all alone Close the window,calm the light and it will be all right No need to bother now, let it out,let it all begin Learn how to pretend Once a story is told it can not help but grow old Roses do,lovers too,so cast your seasons to the wind And hold me dear,oh,hold me dear Close the window,calm the light and it will be all right No need to bother now, let it out let it all begin All is forgotten now, we are all alone,we are all alone Close the window calm the light and it will be all right No need to bother now, let it out, let it all begin throw it to the wind my love...
26 ธันวาคม 2546 10:21 น. - comment id 194633
ความเดียวดาย...รายทาง...ไม่ว่างเว้น ยังคงเป็น...ธรรมดา...เวลาเหงา อยู่คนเดียว...เปลี่ยวหงอย...และรอยเงา จันทร์แลเศร้า...เมื่อแลมอง...ด้วยหมองใจ หรูจังครับ...เลยไม่ค่อยกล้ามาโพสเท่าไร...แต่นี่อดใจไม่ได้แล้ว พอดีเหงาเหมือนกัน ก็เลยมาเหงาด้วยคนนะครับ...
26 ธันวาคม 2546 11:08 น. - comment id 194653
โอ้คนดีวันนี้ไม่เงียบเหงา เพราะมีเราคอยเฝ้าให้ไออุ่น ซึ่งเป็นเหมือนน้ำใจให้เป็นทุน ทำให้ฉันและคุณได้อุ่นไอ *_*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*_*
26 ธันวาคม 2546 11:33 น. - comment id 194667
หวานจังเลยกลอนบทนี้ แล้วเราก้อมาเหงาด้วยกัน แต่ เอ...จะกลายเป็นกอขอคอ มั๊ยเนี่ย... ....อยากจะอยู่เคียงข้างอย่างคนรัก แน่จริงนักเธอมีคู่อยู่เคียงขวัญ จะหนาวร้อนรนเอื้อเฟื้อจุนเจือกัน แอบอิงไออุ่นกันมั่นสองคน... แล้วจะแทรกตรงไหนว่ะเรา กิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
26 ธันวาคม 2546 13:12 น. - comment id 194681
ปิดประตูลงกลอนจะนอนพัก เรื่องความรักรบเร้าเข้าสมอง หากมัวนอนต้องเสียโอกาศทอง ต้องรีบย่องไปดูคู่ชิงบอล...... อิอิ ว่าจะนอนซะหน่อย วันนี้ชิง ด้วยแทงไว้เยอะไม่ดูไม่ได้ อิอิ ใคร ๆ เขารักสาว เรารัก บอล...
26 ธันวาคม 2546 16:51 น. - comment id 194729
เขียนได้อารมย์โดดเดี่ยวนะครับ เดียวดายอาดรู...........สิ้นศูนย์.......ความรัก ใครเล่าจะ.....เหลียวแล แค่หลับสักตื่น...............ฟื้นกำลังคืน ลุกขึ้นยืน............ชื่นชมสิ่งดี อิอิ
26 ธันวาคม 2546 17:11 น. - comment id 194739
คุณเป็นคนที่แปลก ในช่วงเวลาหนึ่ง คุณมีหลายๆอารมณ์ หรือว่าที่จริงแล้ว คุณรู้สึกโดดเดี่ยว ขอโทษนะครับที่วิเคราะห์เช่นนี้ ผมติดตามงานเขียนของคุณเสมอมา เหมือนสายน้ำที่บางครั้งเอื่อยๆ และบางครั้งก็เหมือนมีคลื่นแรง มีนิทานเรื่องเล่าอันเก่าแก่ กุหลาบแม้สวยกว่าบุบผาไหน อีกคนรักร่วมเรียงเคียงหัวใจ มิอาจให้อยู่ยงคงฟ้าดิน ความผันแปรเปลี่ยนแปลงแสดงนั้น ยังยืนยันครอบงำความงามสิ้น ด้วยเหตุนั้นจงทำใจให้เคยชิน ปล่อยวางสิ้นสรรพสิ่งจริงหรือลวง นิทานของคุณคือความเป็นจริงครับ
26 ธันวาคม 2546 17:46 น. - comment id 194761
มาอ่านค่ะ
26 ธันวาคม 2546 18:51 น. - comment id 194807
เรื่องความเหงา สงสัยจะเป็นโรคประจำตัวของนักเขียน ผมเดา ยิ่งเขียนได้ลึ้กซึ้ง ยิ่งเหงามาก ผู้หญิงมักจะเขียนเรื่องนี้ได้ดีกว่าชาย เพราะอารมณ์ที่อ่อนไหว ละเอียดละเมียดละไมของเธอ เรื่องนี้เป็นกำลังใจให้เป็นอย่างดีสำหรับผู้ที่ได้ลิ้มรสชาติความเหงาในขณะนี้ ว่ายังมีผู้ที่ประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับเรา พร้อมที่จะอธิษฐาน ให้เพื่อนร่วมโลกมีความสุข สำหรับผู้ที่มีความทุกข์ถาโถมเข้ามาในชีวิต ถ้าหากปลดปล่อยปลงได้ ก็ดี แต่ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก็ทุกข์สถานเดียวครับ
26 ธันวาคม 2546 19:21 น. - comment id 194820
พิรุณโรยโปรยลงตรงเบื้องฟ้า พสุธารองรับกับสายสินธุ์ ความชุ่มฉ่ำกลับฟื้นกลืนธานินทร์ หนึ่งชีวินกลับเศร้าดูร้าวรอน เหมือนน้ำเนตรหลั่งลงตรงพื้นโลก สิ่งเศร้าโศกสำแดงมาแกล้งหลอน ความอ่อนหล้าครวญให้ใจอาวรณ์ มาบั่นทอนชีวิตให้ปลิดปลง อย่าหวั่นไหวเพลี่ยงพล้ำระกำจิต อย่าก้าวผิดเพียงพิงสิ่งไหลหลง ขอเธอจงก้าวย่างอย่างมั่นคง หรี่ไฟลงนอนหลับในพลับพลา ลืมเรื่องราวมืดมนคราวหม่นหมอง แล้วไม่ต้องคิดมากเป็นหนักหนา กาลดิถีหมุนเวียนเปลี่ยนเวลา ในไม่ช้าคงหดหายคลายจาบัลย์... สวัสดีครับ ท่านพี่ เฮ้อ...สอบเสร็จซะที..โล่ง รักและคิดถึงเสมอครับ ศิษย์น้อง
26 ธันวาคม 2546 22:06 น. - comment id 194878
หน้าส่วนตัว
^J^ .................
* แวะมาเยี่ยมชมครับ........
26 ธันวาคม 2546 23:43 น. - comment id 194925
...เราล้วนโดดเดี่ยวด้วย.......ดึงดัน หากร่วมใจรวมกัน...............ก่อนนี้ ดีเสียกว่าเดียจฉันท์.............ฉุนขุ่น เคืองนา มีเพื่อนเป็นมิตรซี้................ช่วยแก้ปัญหา..... ...........................สวัสดีครับ.......................
27 ธันวาคม 2546 03:19 น. - comment id 194976
เหมือนเพลงของพีชเมกเกอร์งัยเหงาอะ เคยรู้สึกไหม เวลาไม่มีใครแล้ว จะมองไปทางไหน ไม่มีใครให้พูดจา * ไม่มีเลยสักคน จะหันมามองและเข้าใจ คนๆ นี้ที่มันไม่มี อะไร ** นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมานลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน มันจะอีกนานไหม เวลาคงไม่หยุดแล้ว เวลาจะพาคนไหน ให้ผ่านให้พ้นเข้ามา (*,**) (*,**) คนเราทุกคนมีความเหงาหมแหละอยูทีว่าใครจะเหงามากเหงาน้อยและใช้ความเหงาให้เปนประโยชน์
27 ธันวาคม 2546 12:09 น. - comment id 195019
ขอบคุณผองเพื่อน... ถึงวาระอันดีขึ้นปีใหม่ ยกมือไหว้เพื่อนพ้องและน้องพี่ ขอบคุณที่เมตตาและปราณี ให้เรามีสุขใจในบ้านกลอน ไม่ลีมเลยเพื่อนแท้แลมวลมิตร ร่วมลิขิตมโนสโมสร ล้วนงามจิตใต้บ้านอันสุนทร ทุกขั้นตอนสร้างสรรวรรณกานท์ คือทุกผู้นามปากกาน่าเคารพ ด้วนเจนจบอักษราศึกษาสาส์น ทุกสำนวนควรค่าบรรณาคาร เหมือนตำนานเล่มโตไทยโพเอ็ม กราบอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกทิศา นำพรมาอำนวยด้วยหงส์เหม โปรยโชคชัยยินดีและปรีด์เปรม ให้อิ่มเอมแสนสุขไร้ทุกข์ภัย ก่อนจะขึ้นหน้าใหม่ในปีหน้า ก่อนที่ฟ้ายินดีขึ้นปีใหม่ ขอฝากกลอนฝากผ่านบ้านกลอนไทย ให้สดใสฟู่ฟ่าทุกคราเยือน ขอขอบคุณกำลังใจที่ได้รับ ขอบคุณครับ น้ำใจได้จากเพื่อน ขอบคุณความทรงจำคอยย้ำเตือน ขอบคุณเพื่อนที่ผูกพันกันทั้งปี....
27 ธันวาคม 2546 15:32 น. - comment id 195100
เป็นบทกลอนที่มีความหมายดีมาก ๆ ค่ะ
27 ธันวาคม 2546 21:54 น. - comment id 195249
คุณพู่กันของหูกวาง .. ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมโดดเดี่ยว ยินดีรู้จักอย่างเป็นทางการนะคะ คุณผู้หญิงไร้เงา..ขอบคุณมากค่ะ ที่แบ่งปันไออุ่นให้กันและกัน ยัยไหม .. แทรกได้นะ ในความเป็นเพื่อนมีช่องว่างสำหรับเพื่อนเสมอ คุณฤกษ์ .. เย้ !! พลพรรคหงส์แดงเช่นเดียวกับอัลมิตรา 3:1 คุณน้ำ .. ชอบเพลงนี้มากเลยค่ะ ความหมายดี เลยฝากอารมณ์ไว้กับบทเพลงด้วยค่ะ คุณคนผ่านมา .. สิ่งที่คุณเขียน เป็นสิ่งที่อัลมิตราอ่านแล้วต้องสะกดอารมณ์ตนเองอยู่นานสองนาน หลายๆคนอาจจะเข้าใจอัลมิตราไปต่างๆนานา ตามทัศนะของแต่ละคน แต่สิ่งที่คุณเขียน เหมือนคุณนั่งอยู่ในใจของอัลมิตรา และรับรู้ถึงสภาวะ บางครั้งสายน้ำนี้ก็เอื่อยๆ บางครั้งก็เหมือนมีคลื่นแรง .. นั่นคือธรรมดาของมนุษย์ ขอบคุณมากนะคะ ที่ติดตามผลงานเสมอมา อัลมิตรายินดีกับการแวะผ่านมาของคุณค่ะ คุณทิกิ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณชัยชนะ .. สิ่งที่เขียน ย่อมถ่ายทอดความรู้สึก ณ ขณะที่เขียน หากจะถามว่า อัลมิตราเหงาหรือเคยโดดเดี่ยวบ้างไหม .. บ่อยครั้งค่ะที่เป็นเช่นนั้น ท่ามกลางฝูงชนมากมาย บางทีอัลมิตราดูเหมือนคนแปลกถิ่นที่พลัดหลงมา มองรอบข้างอย่างไม่เข้าใจเลย ศิษย์น้อง .. ไพเราะมากค่ะ ขอบคุณมากนะจ๊ะ ที่ช่วยศิษย์พี่เรียบเรียงใหม่ สอบเสร็จแล้ว ป่านนี้คงจะหาที่เที่ยวปีใหม่กระมัง ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ ปีนี้หรือปีหน้าและปีต่อๆไป ศิษย์พี่จะคอยมอง และยินดีกับความสำเร็จของศิษย์น้อง คิดถึงเช่นเดียวกันค่ะ คุณกฤษณะ .. บุคคลที่ห่างหายไปจากบ้านกลอนไทยพอสมควร แต่ไม่เคยร้างเลือนในไมตรี มีความสุขมากมายนะคะ รักษาตัวด้วยค่ะ คุณแก้วโนรี .. ค่ะ เราต่างล้วนโดดเดี่ยว ความเป็นเพื่อนของเราตราบสิ้นฟ้า เช่นเดิมค่ะ คุณyamazea .. พิชเมกเกอร์ ..??? หือม์ !! อัลมิตราไม่ค่อยสันทัดเพลงรุ่นใหม่ แต่อ่านเนื้อเพลงของคุณแล้ว รู้สึกเหงาเพิ่มทวีคูณเลยค่ะ คุณติตรากร .. ขอบคุณมากมายเลยค่ะ :) ยิ้มรับกับความปีติ คุณข้าวปล้อง .. ขอบคุณมากค่ะ *** สวัสดีปีใหม่นะคะ เพื่อนๆ เที่ยวเผื่ออัลมิตราด้วยนะคะ ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
