แสงจันทร์ส่องต้องน้ำสวยล้ำคลอง มองเห็นน้องปองรักสมัครใคร่ ลงเล่นน้ำดำมุดผุดว่ายไป ผิวนวลใสใยยองแสงต้องเธอ พี่อดใจไม่ไหวแล้วนะแก้วตา สู้อุตส่าห์หาสู่อยู่เสมอ จึงโดดน้ำดำมุดผุดพบเจอ ไม่อยากเพ้อละเมอฝันคืนวันเพ็ญ สาวตกใจใยหนุ่มทำรุ่มร่าม หยุดเกรงขามคร้ามแม่ยืนแลเด่น รีบขึ้นท่าคว้าผ้าถุงนุ่งไม่เป็น หนุ่มมองเห็นเป็นปลื้มลืมไม่ลง แม่จึงห้ามไม่ถามไถ่ให้ลูกรู้ ชายเจ้าชู้อยู่อีกฟากยากลืมหลง เลิกอาบน้ำฉ่ำคลองควรต้องปลง หากประสงค์คงสาวไร้คาวกาม
นกตะวัน 22 ธ.ค. 2546 05:50 น. - ID 43331 
1087
2
0
22 ธันวาคม 2546 06:42 น. - comment id 193478
เห็นผิวนวล ยวนใจ ลอยในน้ำ เธอผุดดำ เริงร่าสุข สนุกสนาน จึงโดดน้ำ ตามเย้า หยอกนงคราญ ไม่ทันการ เธอเห็น เผ่นหนีชาย ต้องบอกว่าหนาว แต่ใจสู้ซะอย่าง
22 ธันวาคม 2546 07:33 น. - comment id 193487
หน้าส่วนตัว
บ้านคุณย่า..ของเรน...
ก็อยู่ริมคลอง...
..คิดถึง..ตอนเป็นเด็กนะคะ..
..คุณย่าลูบผม....
ร้องเพลง...ให้ฟัง....
แต่..เรนจำไม่ได้...แล้วดิคะ...
..ลางเลือน..ในความทรงจำ...
...แค่เหตุผล... บางสิ่ง....ที่ต้องห่าง...
..เรน...ขออนุญาต...แจม..นะคะ..
22 ธันวาคม 2546 17:15 น. - comment id 193539
กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ จริง ๆ บ้านของผู้หญิงไร้เงาก็อยู่ติดน้ำนะค่ะ แต่ไม่สามารถจะลงเล่นน้ำได้ค่ะ เพราะมีแต่เรือประมงทั้งนั้นเลยค่ะ อิ อิ
22 ธันวาคม 2546 19:02 น. - comment id 193595
เอิ๊ก เอิ๊ก นกตะวันเขียนกลอน ทะลึ่งอินโนเซ็นส์ดี อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
