ยามเดินลัดตัดทุ่งมุ่งลุยหญ้า สวยนักหนาคราลมพัดข่มไล่ หญ้าทั้งหมู่ลู่เป็นทิวแลลิ่วไกล เหมือนคลื่นใหญ่ในทะเลเร่ตามกัน คลื่นสีทองท้องหญ้าแดดจ้าส่อง หลงเหลียวมองจ้องอยู่ดูไหวสั่น ค่อยเคลื่อนคล้อยทยอยไหลไปด้วยกัน เมื่อลมนั้นพลันปัดพลิ้วพัดไกว สงสารหญ้ามาไหวไหลตามลม ถูกขู่ข่มระดมพัดสะบัดใส่ เอนเป็นทางกลางทุ่งฉันมุ่งไป สุดแต่ใจเจ้าลมคอยถ่มทำ ทั้งขุ่นข้องหมองช้ำแดดซ้ำส่อง ทาสีทองต้องหญ้ามาเหยียบย่ำ จนสีเพี้ยนเปลี่ยนไปเจ็บใจจำ แสนชอกช้ำกรำแดดแผดแข่งลม
นกตะวัน 21 ธ.ค. 2546 19:40 น. - ID 43321 
745
3
0
21 ธันวาคม 2546 22:04 น. - comment id 193421
มวลดอกหญ้าอาศัยลมช่วยพัด ปลิวสะบัดเผยแพร่พันธุ์ขยาย พาเหล่ากอจากถิ่นบินไปไกล ตกที่ไหนขึ้นที่นั่นในทันที...... ทุกสิ่งย่อมเกื้อกูลกัน ถ้าไม่มีโจร ก็ไม่มีตำรวจ อิอิ
22 ธันวาคม 2546 00:19 น. - comment id 193463
บางทีคนเราก็ต้องพึ่งกันและกันครับ เพราะว่าเราไม่มีอะไรที่พร้อมและเลิศเลอหรอกนะครับ ใช่ไหม
22 ธันวาคม 2546 16:52 น. - comment id 193522
แม้จะเป็นเพียงต้นหญ้า แต่ก็มีค่าและประโยชน์ แต่บางครั้งดอกไม้ก็มีโทษ แต่บางครั้งต้นหญ้าก็มีประโยชน์ได้เหมือนกัน *-*หญ้าบางชนิดจะมีประโยชน์สามารถเอามาทำอะไรขายได้ ผิดกับดอกไม้บางชนิดที่สวยแต่มีพิษซ่อนอยู่ค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
